spiegel naar het heden
Vol schrik schiet ik in het holst van de nacht wakker, badend in het zweet, rillend. “Verdomme””, hoor ik me zeggen,”het is nog maar de vierde keer dat ik wakkerschiet.”Ik slaak een diepe zucht en besluit dat het geen enkele zin heeft om te proberen verder te slapen. Even proberen aan niets te denken, rustig blijven liggen en proberen genieten van de rust.
Natuurlijk komen dan weer gedachten tot leven, zodat er van rust ook niet echt veel in huis komt, gedachten flitsen door me heen, flarden van mijn leven, mijn verleden en weer slaak ik een zucht.
“Waar moet het met me heen “ hoor ik me denken,”wat is er misgelopen de voorbije jaren “, “waarom doe ik het nog “. Krampachtig probeer ik de negatieve gedachten te verdringen of dan toch tenminste om te buigen in positieve, maar wat ik ook probeer, het helpt van geen kanten, het sombere heeft de overhand in de tweestrijd die er woedt rondom mij in het holst van de nacht.
“Ik wil weg uit dit leven, ik wil eruit “, schreeuw ik nu bijna, en angstig, badend in het zweet kijk ik mijn kamer rond denkend dat ik daar de oplossing voor mijn problemen zou kunnen vinden, een uitweg zoekend.
“Wat is dat nu “, vertwijfeld spring ik uit bed,”waar is de deur?”… Mijn ogen zoeken de kamer rond, proberen te wennen aan het duister, maar nergens een deur te bespeuren, geen uitweg meer. “Gevangen in mijn kamer “denk ik nu vol paniek en ik begin zowaar nog heviger te zweten, vertwijfeld zoek ik de knop van de lamp, draai hem aan en. Niks,,”dat ook nog, vloek ik binnensmonds,”alles zal maarmislopen “, en geraak steeds maar meer en meer in paniek.
“Rustig blijven”zeg ik tegen mezelf, “denk na, een deur verdwijnt heus niet zomaar, trouwens, ik ben er door naar binnen gekomen gisteravond,,,of was ik dronken?”
“Maar nee, ben niet weg geweest, bijna niet uit mijn kamer gegaan ".
Ik kom enigszins tot bedaren en besluit voorzichtig naar de plaats te kruipen waar zich de deur zou moeten bevinden, maar in het donker is dat geen sinecure. Voetje voor voetje, op de tast, kruip ik in de richting van de deur, (nou ja, waar ze ooit was.
“Het is echt aardedonker “ denk ik bij mezelf, maar naarmate ik verder kruip merk ik een flauw lichtschijnsel. Het lijkt me wel aan te trekken en ik besluit om eventjes te stoppen, mijn ogen gericht houdend op het uitnodigende licht, maar toch vervult het mij met een zekere angst.”En nu “, denk ik,”verdergaan of terugkeren “. Weer die twijfel, moeite om te kiezen. Ik kijk de kamer nog eens vertwijfeld rond, en merk dat ik echt geen andere keuze heb, dan de weg te volgen naar het hoopvolle licht in het duister van de kamer, dus ……
Ik kruip verder en bereik nu zowat de plaats waar zich mijn deur vroeger bevond, ik merk op dat het uitnodigende licht een paarsblauwe schijn heeft, ik vindt het een ijskoude kleur en opnieuw loopt er een rilling langs me heen.”Dit is dus zeker mijn deur niet “denk ik bijna hardop”wat is het dan, wat gebeurt er nu toch.”
“En nu, teruggaan of wat, “”hoe geraak ik er uit “. Het flauwe licht flikkert nu zowaar een beetje, net of het me wil zeggen,”kom hierheen, hier is het veilig, ik zal je beschermen.”
“Zou ik het durven aanraken “denk ik nu,”wat heb ik eigenlijk te verliezen”, en heel voorzichtig strek ik mijn vingers naar het uitnodigende licht en raak het aan. Het lijkt wel een spiegel, met blauwpaars glas, en ik probeer voorzichtig over het glas aan te raken. Op het moment dat ik denk aan het spiegelvlak te zijn gekomen, voel ik hoegenaamd geen weerstand en al zeker geen glas! Angstig trek ik mijn hand terug,”wat is dat nu, droom ik nu of wat, dat kan toch helemaal niet, de deur is veranderd in een spiegel, en die spiegel blijkt er geen te zijn, wat is het dan,”roep ik vertwijfeld.
“Komaan, beheers je, je hebt gewoon geen andere optie, of dit nu de deur was of een spiegel is, het lijkt me de enige uitweg uit die duistere kamer, en het licht daarachter is toch zo verlangend mooi “, schraap ik mijn moed tezamen.”Laat ik het er maar op wagen en het duister achter mij laten om het licht tegemoet te gaan, wat heb ik te verliezen, kan toch niet in het verleden blijven als mijn toekomst zich misschien achter het blauwe schijnsel van deze spiegel bevindt”. Ik stel me voorzichtig recht, en strek nog heel even mijn handen uit naar het glanzende lichtvlak, voel hoe mijn vingers er doorglijden en besluit dan maar om het er op te wagen, ik stap twee passen achteruit, neem een korte aanloop en , met mijn ogen toe spring ik in het licht ……………… voel me zweven en wentellen, draaien als een tol en dan niks meer ,volledige stilte.Toch durf ik niet onmiddellijk mijn ogen opnieuw te openen,ik wacht even af ,vrezend om wat er zou kunnen gebeuren ,,maar …..Niks hoor .
Ik besluit het er op te wagen en open langzaam mijn ogen .Groot is mijn verbazing als ik merk dat ik in mijn kamer lig ,badend in licht ,muziek op de achtergrond en ik languit in mijn bed lig ….”Goedemorgen schatje,heerlijk geslapen “,hoor ik iemand zeggen ,en voor ik het goed en wel besef wordt ik overladen met kussen.
Krijg nu wat ,zeg ik luidop ,was dit een droom of wat? Maar als ik alles even terug overloop besef ik wat er werkelijk aan de hand was ….. De duistere ,donkere kamer was mijn verleden, achter het uitnodigende blauwpaarse licht bevond zich mijn toekomst en ik had de sprong gewaagd zonder achterom te kijken.
Blijkbaar is dit de goede keuze geweest ,,het begin van een nieuw leven" want mijn deur werd de spiegel naar het heden.
(c)2003
skynet.beGeplaatst in de categorie: algemeen
heden
898
Geef je reactie op deze inzending: