Branie
Vrijdagavond rond 17.00 u. Filip, een niet meer zo jonge bejaarde, met de fiets, houdt halt aan een stopverkeersteken. Het verkeer is druk, zeer druk op dit moment aan het kruispunt "'t Roodkapje". Wanneer hij voorzichtig opnieuw aanzet, schuift een jonge dame hem per bromfiets links voorbij. Ze schudt zich de roodwitte motorhelm en kijkt hem, rechts over haar schouder heen, ietwat meewarig aan. Ze beziet hem - zij het vluchtig - maar tezelfdertijd minachtend aan, zo in de zin van: " zou jij niet beter te voet gaan, jij oude… vent".
Nog geen honderd meter verder, aan het volgende kruispunt, heeft de bromster het blijkbaar aan de stok met een chauffeur die te ver de verkeersdrempel was opgereden want "madame" had voorrang. Wild gesticulerend met de rechtermiddenwijsvinger maakte ze daarbij nog verbaal lawaai hoewel er in feite niets was "gebeurd". De chauffeur in kwestie - de pastorale medewerker - in zijn deftig colbertje met dito das kon er niet mee lachen. Juist hij die erom bekend stond een goedlachse kerel te zijn.
Het toeval wilde nu toch dat de irritante bromfietser, een boogscheut verder, aan het volgende T-kruispunt in aanraking kwam met een auto die, van links, te ruim zijn bocht had genomen. De bijna aftandse wagen had slechts een onbenullige schram en ook de brommer bleek niet gehavend te zijn. Zelfs de tong van de aangeredene niet. Wat die brave man - eerder een jonge kerel - naar het hoofd geslingerd kreeg, was niet om aan te horen. Echt crapuleus. Ze vroeg aanmatigend om getuigen maar de vele omstanders schudden het hoofd en gingen verder hun weg. Het geblokkeerde kruispunt zorgde voor veel frustratie bij menig chauffeur. Een bus van "De Lijn" wou zich door het gewriemel heen schuiven maar de woedende "dame" sprong ervoor. Ze zwaaide met de armen als molenwieken in het rond. Plots viel ze op de grond. Een paar mensen bogen zich over haar heen. Iemand gsmde de 100 op. In minder dan geen tijd was de politie en de ambulance ter plaatse. De "gekwetste" werd na een summier onderzoek afgevoerd. Geveinsd of niet als slachtoffer van een ongeval. Politie deed de nodige vaststellingen en ontruimde stante pede de plaats van het "ongeluk".
Thuisgekomen vertelde Filip het meegemaakte voorval aan vrouw en kind, dit laatste weliswaar een vijftienjarige flinke jonge man. Terwijl zijn echtgenote intens luisterde naar 's mans verhaal, schudde zijn zoon de gladgeschoren kruin en onderbrak hem meteen:
- Pa, jong, met zulk een ambetant meiske zou onze lerares wel raad gevonden hebben, hoor!
- Echt, stel je voor, deze voormiddag nog waarschuwde ze ons dat er morgen overhoring "Engels" zou zijn. Ze duldde helemaal geen verontschuldigingen buiten een overlijden in de onmiddellijke familie, een met doktersbriefje gestaafde ziekte of een nucleaire luchtaanval. Meer kon ze niet hebben als excuus.
- Nu was er weer het haantje-de-voorste Tom, die - achteraan in de klas - zijn hand opstak en haar uitdaagde: "Wat in geval ik morgen totaal uitgeput van een nachtelijk seksueel exploot niet om aan te zien zou zijn?"
Iedereen gniffelde en proestte het uit. Ook de meisjes kirden. Gefronste wenkbrauwen en blikken van verbouwereerdheid werden uitgewisseld. Kleine mondjes smolten zich tot: "O!". De juffrouw glimlachte evenwel vriendelijk naar hem en naar ons en toen de stilte was teruggekeerd, schreef ze in haar sierlijke handschrift met een roosrode stift het volgende in het Engels op het witte bord:
- "Well, Tom, my dear, I guess you'd have to write the exam with your other hand".
De klas bulderde en Tom, bekend als de stoefer, kon er deze keer niet mee lachen.
Een gevat antwoord op het juiste moment, pa. Dat is de manier om de opscheppers op hun plaats te zetten, niet?
Filip lepelde, luidslurpend, zijn hete uitgeschepte soep naar binnen nog nadenkend over wat zijn zoon nu daarnet had gebrabbeld.
Van dàt soort Engels had hij inderdaad nog geen kaas gegeten, vond hij.
8/2/2004
skynet.beGeplaatst in de categorie: school
geweld
1.178
Geef je reactie op deze inzending: