Verhalen

De dagdroom

Soms betrap ik mij op dagdromen.
Daar loop ik dan naar een of ander kantoor, ik wacht voor de lift.
De liftdeur gaat open en daar sta je. Wat zou het leuk zijn als we een paar verdiepingen samen zouden doorbrengen. Eigenaardig genoeg verplaatst de lift zich zeer langzaam. Je staat er een beetje verlegen bij, pogend mijn blik te ontwijken. Maar dan gebeurt het toch: je kijkt me met een zelfverzekerde houding aan, de tijd staat stil.
Onze blikken zuigen ons naar elkaar toe, de magie overmeestert de realiteit.
Ik druk mijn lippen op de jouwe en alles rondom ons verdwijnt, we zweven weg…

Schrijver: Iliya Dimovski, 27 december 2004