Tegen beter weten in.
Als iets goed is, waarom het niet gewoon zo laten. Aanvaard de beperkingen of leer ermee leven! Geef zachte stimulansen naar mogelijke aanpassingen op langere termijn, dat valt nog te pruimen. Maar loop niet zoals enkelen, om de haverklap te schreeuwen dat dit item ‘zus’, en weer een ander ‘zo’ zou moeten zijn. Dat kwaliteit de norm moet wezen. Aan al wat minder is wensen zij geen tijd te besteden. Pure verspilling in hun ogen, of anders… (is meestal de dreiging)…gaan zij wel op een ander, (kwelen). Dan, binnen de kortste keren, weliswaar op kousenvoeten, keren zij terug om te hervallen in hun vroegere gezeur en geroep. Een geroep om alles om te buigen naar hun ‘elite-norm.’ Net daar gaan zij volgens mij grondig in de fout.
Waar 95 percent tevreden is met het reilen en zeilen, zich er goed in voelen, zit men heus niet te wachten op alles hervormende ingrepen. Zij houden van de sfeer, de verbondenheid en vrezen dat die langzaam tenietgedaan wordt door enkelingen.
Wie die enkelingen dan wel zijn? Niets meer dan een bende egotrippers die denken de wijsheid in pacht te hebben. Als zij geen aandacht krijgen, schoppen ze maar wat om zich heen. In de meest hoogstaande bewoordingen, dat wel.
Onbegrijpbare taal voor velen, dus wordt van die kant wijselijk gezwegen. Ze gaan er toch van uit dat er niet te tornen valt aan de grootspraak van die enkelen. Ooit schreef ik een gedicht als poging om dit aan te kaarten.
buig voor de heren
in hun almachtigheid
aanhoor hun wil, beef
waar tolerantie kwijnt
kritiekloze dwazen
luister naar het volk
verschuil niet in die toren
jullie ijdelheid
maar aanhoor nederig
het gemor van velen
ook zij zijn getrouwen
in ontevredenheid
En nee, het gemor is niet om wat er is, maar om wat men er wil van maken. Ze vinden al die grootspraak maar niets, en hopen dat hun stekje in de toekomst herkenbaar blijft. Dat het gevoel van er thuishoren aanwezig blijft. Misschien tegen beter weten in! Hervormingen zijn er nu eenmaal overal. Af en toe ook nodig, maar dan wel in die mate dat het amper voelbaar is. Dat er de nodige tijd overgaat om gewenning te kweken. Geen bruuske opeenstapeling van al dan niet goedbedoelde aanpassingen.
Je kan naar beter streven, maar dan wel aan een tempo waar iedereen kan volgen. Zo laat je niemand achter en blijft de groep mooi samen.
Als er dan al regeltjes zijn, en die worden keurig gevolgd, kan iets wat men opgebouwd heeft enkel maar groeien. Zo niet, stort zelfs het mooiste kaarthuisje ooit in!
euphonynet.beGeplaatst in de categorie: maatschappij
hervormingen
630
Geef je reactie op deze inzending: