Siemonsma uit Leeuwarden
In café De Tietjes van Tante Toos, dat in werkelijkheid gewoon Tante Toos heette, maar door iedereen zo genoemd werd wegens de dikke tieten van eigenares Tante Toos (waar mannen gerust af en toe aan mochten zitten, want tante Toos had haar verstand niet in haar tieten zitten en maar al te goed in de gaten dat zulke dingen omzetverhogend waren, ze reed niet voor niks in een BMW cabriolet), stond Siemonsma uit Leeuwarden voor de zoveelste keer op te scheppen dat hij wereldberoemd was en dat iedereen hem kende.
‘Hoe kan dat dan wel?’ vroeg Joop Paling, die zo langzamerhand schoon genoeg had van de blufferige zwetspraatjes van Siemonsma.
‘Omdat ik geregeld op reis ga, ik heb geld genoeg van de erfenis van mijn vader, en heel vaak ga ik ergens naar toe waar de groten der aarde ook zijn en dan zorg ik er wel voor dat ik op de televisie kom in het journaal, maar daar kijk jij zeker nooit naar.’
‘Nee’, zei Joop, ‘ik kijk alleen naar amusement, al die ellende van het journaal hoef ik niet te zien, het leven is zo al moeilijk genoeg.’
‘Weet je wat’, antwoordde Siemonsma, ‘wij gaan samen op reis en dan zal je zien dat zowat iedereen mij kent en zelfs de grote wereldleiders mij beschouwen als een goede vriend.’
‘Dat wil ik wel eens zien’, zei Joop, die bovendien wel zin had in een mooie reis, vooral als hij het zelf niet hoefde te betalen.
Zo gezegd, zo gedaan. Eerst reisden ze naar London. Toen ze in Downing Street uit de taxi stapten, passeerden al verscheidene mensen, die vriendelijk ‘Good morning, mister Siemonsma’ riepen of elkaar aanstootten en tegen elkaar zeiden: ‘Damn it, dat is die Siemonsma uit Leeuwarden.’ Bij het huis van Tony Blair wachtten ze tot hij naar buiten zou komen. Na korte tijd kwam Blair al zijn huis uit en hij zou net in zijn auto met chauffeur stappen, toen hij Siemonsma zag en enthousiast op hem afstapte.
‘Hello Siemonsma, what a surprise to see you here.’
‘Yes, yes, I was in London and I thought I go even to my friend Tony,’ zei Siemonsma, die zelf dacht dat hij heel goed Engels sprak.
Na een kort geanimeerd praatje vertrok Blair, die het natuurlijk heel druk had.
De volgende dag vertrokken Siemonsma en Joop Paling naar Amerika en daar ging het hetzelfde. Toen Bush hem zag, riep hij meteen: ‘Good morning, Siemonsma, good to see you.’
Verder had hij echter geen tijd, want de orkaan Katrina was net uitgebroken.
Joop was al diep onder de indruk, maar Siemonsma wilde nog meer bewijzen leveren.
‘Morgen gaan we naar de Paus’, zei hij zo trots als een pauw.
De volgende dag na aankomst in Rome, vertrokken ze meteen naar het Vaticaan en gingen op het Sint Pieterplein staan, waar het al een drukte van belang was en duizenden gelovigen stonden te wachten op de verschijning van de Paus op het balkon. Ze stonden daar in de mensenmassa op het plein, toen Joop opeens tot zijn grote schrik zag dat Siemonsma verdwenen was. Hij keek om zich heen, maar hij zag hem nergens en het zweet brak hem uit. Tot na ongeveer een kwartier wachten tot zijn stomme verbazing Paus Benedictus op het balkon verscheen met naast hem Siemonsma.
Dit is mijn kans om de allergrootste finale proef op de som te nemen, dacht Joop en hij sprak verscheidene Italianen aan in zijn zelfbedachte Engels, maar zowat niemand verstond hem, tot hij uiteindelijk een jonge Italiaan trof, die wel wat Engels kende.
‘Weet u wie die man is, die daar op het balkon staat’, vroeg Joop aan hem.
‘Nou, die ene weet ik niet,’ zei de Italiaan, ‘maar die andere dat is Siemonsma uit Leeuwarden.’
Geplaatst in de categorie: humor
Blair
800
Geef je reactie op deze inzending: