Verhalen

Winter

De winter is vandaag officieel begonnen.

Ik keek uit mijn keukenraam en zag een vogel zich in een plas water op de stoep wassen.
Vertederend vind ik zo iets.
Mijn gedachten zwerven dan wel verder en ik dacht aan zijn kwetsbaarheid van dat moment.
Stel dat er een kat zou komen, zou hij dan nog wel vlug weg kunnen komen?
Ik vond het eigenlijk maar een vreemde zaak.
Ineens gingen er allerlei waarschuwingsbelletjes rinkelen bij mij.
Het is verdorie vandaag officieel winter geworden.
Wel erg vreemd dat vrolijke gespetter van die vogel in die plas, dat gebeurt toch alleen als het warm is?

Verder gingen mijn gedachten en ik belandde bij de beelden van de tv van een oude man in Pakistan, die na de aardbeving daar helemaal doorweekt stond te bibberen in de koude.
Wat een contrast, wat een levensgroot verschil.
Hier maken de mensen zich druk om heel andere dingen.
Zelf maak ik me ook wel eens druk om toch wel minder belangrijke zaken, dan een man die nat en zonder warmte in de kou staat.
Ze schijnen daar zelfs om dekens te vechten heb ik gehoord.
Ik moet er niet aan denken dat we dat hier zouden meemaken.
Elk volk kent zo zijn rampen, dat wel, maar de beelden van die man in natte kleren in de kou, zitten mij niet lekker.
Wat moet ik hiermee?
Vreemd dat een vogeltje dat zich onder wel heel bijzondere omstandigheden wast in een plas voor mijn deur, mij op deze gedachten brengt.
Wat kan ik ermee, mijn mededogen afkopen?
Ik denk het niet, zoveel heb ik zelf niet.
Officieel zit ik met mijn maandinkomen onder de armoedegrens.
Toch klopt er hier iets niet.
Ik denk dat ik van deze gedachtes kan leren.
Zo slecht hebben wij het nog niet in Nederland.