Alle inzendingen van I.Broeckx

Wie houdt van de Tilburgse Heyhoefpromenade moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het assortiment bij Boekhandel Bruna mag er zeker zijn en ik wandel er wat rond tussen wenskaarten, romans, tijdschriften en wat dies meer zij, leunend op de onafscheidelijke wandelstok. Maar bezwaarlijk kan ik aannemen dat de stadsbevolking nog…

Mijn goede vader - wiens favoriete dochter ik was - en die voor altijd rust, was muziekliefhebber. Eens wilde hij mij in vroeger tijd plezieren met een LP van Louis Armstrong. De jazz viel buiten zijn eigenlijke voorkeur en smaak maar bij uitzondering had hij de LP aangeschaft. Nu konden we samen in de achterkamer van het goede, oude ouderlijke huis…

Zijn diepliggende ogen weerspiegelen een onvoorstelbare, ongelooflijk diepe verdwazing en verwarring en een zeer vergaand onbegrip voor wat de wereld te bieden heeft: voor haar schoonheid - door haar kunstenaars en genieën vereerd en zozeer verheerlijkt - én voor haar grenzeloze lelijkheid, onheil, rampzaligheid en ongeluk. Mijn betreurenswaardige…

In de schappen van de supermarkt die ik elke morgen aandoe, kun je nu een pop aantreffen, voorstellend de Kerstman in zijn rode en witte kledij, onopvallend tussen andere voorwerpen en artikelen, voorovergebogen, slordig neergegooid, onvolwaardig en als het ware vernederd, gedegradeerd, alsof hij geenszins bij uitstek de grote coryfee vertegenwoordigt…

Ze hadden het dier de naam ¨Fendel¨ toebedeeld, mogelijk ontleend aan een magische vertelling waarvan ze eens kennis genomen hadden in verre, haast vergeten jeugdjaren. Fendel was allerminst een hellehond, maar een lieflijk en vriendelijk dier met zwarte, glanzende vacht dat ons kwispelend en opgetogen tegemoet kwam. Fendel is niet meer te midden…

En zo herinner ik mij terdege hoe het brede, monumentale pand, gesitueerd aan het Stadhuisplein waarin onze bibliotheek lange jaren gehuisvest was door een majestueuze trap, die het pand als het ware in tweeën deelde, doorsneden werd. Het gebouw is in later tijd vervangen door de Stadswinkel en de boekencollectie is overgebracht naar onze trotse…

Onlangs, rondkijkend bij Tuincentrum "GroenRijk" zag ik dat men daar tot op de huidige dag pim-pam-pet-spellen verkoopt Het doosje met het opschrift "pim-pam-pet" stond daar bescheiden en welhaast onopvallend opgesteld tussen speelgoed, spelletjes en overige artikelen. En met een reuzensprong van mijn geest, bewustzijn en verbeelding dook…

Een houten bank is provisorisch opgesteld voor de glazen, openschuivende deuren van Zorgcentrum Boshuis en deze is veelbelovend gedecoreerd met afbeeldingen van een landschap. En zo is de naam van het Zorgcentrum tevens in forse blauwe letters op de gevel weergegeven. Het gebouw wordt omringd door weelderige bosschages waarmee men dan ook adverteert…

In een van die restaurants, brandpunt van ons bezoek, had hij mij het doosje met het parfum overhandigd, een geschenk waarmee hij kennelijk de vrouwelijkheid in mijn persoon wilde waarderen, vereren of accentueren. Op het doosje stond dan ook met grote letters vermeld "Woman". Mijn vriend maakte bovendien een onderscheid tussen "vrouwen"- en…

Het leek me wel een leuke binnenkomer in de lingeriezaak. "Ik zoek een badpak, maar ik heb niet meer het figuur van toen ik zeventien was¨. Op de mededeling dat dat toch ook niet hoeft, antwoord ik dat ik het wel zou willen. Enkele badpakken met diverse kleurige prints en met verschillende cupmaten mag ik meenemen naar een grote paskamer waar een…

De stad is sfeerloos geworden, sfeerloos gemaakt nadat helse bombardementen haar middeleeuwse en renaissancistische luister vernietigden die in later jaren vervangen werd door een welhaast eenvormige architectuur. De dramatische staketsels, de overblijfselen van de herenhuizen, hadden zich afgetekend als kale silhouetten tegen de gevel van de kathedraal…

Het is vanaf de bushalte in de Hoefstraat een klein eindje lopen naar de Houtstraat die als het ware in een enclave is gesitueerd, in een afzonderlijk deel van de stad, ingebed in een grijze, sombere buurt waar de arbeidershuizen zich eentonig aaneenrijgen, slechts onderbroken door een cafetaria. Hier woont een meneer, die als uitzonderlijke liefhebberij…

Een wit licht schemert sinds kort door het matglas van de voordeur die van die van mij gescheiden wordt door het portaal. Slechts een eenzame stoel met paarse, gecapitonneerde zitting getuigt nog van het feit dat hier eens mensen woonden, dat twee mensen elkaar hier eens vonden tot het schreien van een onschuldige baby de oren van hun onbekende buurvrouw…

Onze eventuele of momentane, dan wel incidentele liefdesgevoelens die aan het tanen of aan het afsterven waren dan wel opleefden vonden zeker herkenning onder de klanken van het wel vijftig-koppige orkest genaamd "Die Walddrum-Musikanten" dat op die herfstmiddag allerminst voor de eerste keer optrad bij "De Druiventros" in Berkel-Enschot. Een…

Het is een statig, breed pand met hoge ramen op beide verdiepingen, gesitueerd aan de Spoorlaan in Tilburg, dat de naam "Oogpunt" draagt. Mijn grijsgroene ogen, diep in hun kassen, omringd door wallen, leveren sinds enige tijd niet meer hun voorheen zo trouwe diensten en ik ben een van de gegadigden in de druk bezette wachtkamer voor oogonderzoek…

Ons Hilvarenbeekse Safaripark, landelijk bekend en befaamd, waar de wilde dieren gehuisvest zijn die daar ronddartelen op de velden die veel weg hebben van Afrikaanse steppes en savannes kent tevens op haar grondgebied een klein, rond huisje, omgeven door glazen wanden, een wellicht curieus paviljoen dat is als een klein museum waar relicten, embryo's…

In Tilburg Zuid zijn in een Tuincentrum vele planten, bloemen en een onwaarschijnlijke hoeveelheid kerstartikelen ondergebracht in grote hallen. Ik koos uit de overweldigende veelheid een kleine amaryllisplant die op twee lichtgroene stelen zijn knoppen droeg. Toen mevrouw er een eerste blik op wierp, bij mijn bezoek aan haar, bleek ze er verrukt…

Honderd euro had ik bij me gestoken in een vakje van mijn portemonnee. Dit was naar mijn berekening ongeveer de prijs van de artikelen die ik aan ging schaffen. In de zaak voor teken- en schilderbenodigdheden vroeg ik om penselen "Penselen voor acrylverf" voegde ik daaraan toe en "de beste die u hebt, alstublieft" en "acrylverf, in basiskleuren…

Mijn "oude" leraar Nederlands is niet meer te midden van de levenden. Ik vernam dit door enig gedegen, deducerend speurwerk met behulp van het toentertijd nog "vigerende" telefoonboek. Ik zou het mijn ex-klasgenoten willen vertellen, die allen uit het zicht zijn verdwenen en die wellicht, maar ongetwijfeld op andere wijze, eveneens te lijden hebben…

Toen ik de zware, metalen, donkergroene deur opende van het appartementencomplex waarin ik sinds jaar en dag woon, viel mijn blik op het grasgroene plantsoen, verlevendigd met vele meizoentjes, waarin zich een leuk tafereeltje afspeelde. Een kat, de vacht dooraderd met grijze strepen, lag uitgestrekt in de aanvalshouding in het malse gras en op enige…

In 's-Hertogenbosch, op het Stationsplein, waar bewapende dames en heren in zwart/geel uniform de zaak bewaken, treft men een modern en wellicht enigszins merkwaardig vormgegeven fontein aan van loodgrijs staal, voorzien van brede bassins waarin het wispelturige en uitbundige water zich in de diepte stort. Het carrévormige plein wordt omringd door…

Het is vandaag de laatste dag van het grote evenement dat de bevolking ieder jaar weer in haar ban houdt. We stappen uit op het station en naderen de Heuvel. Een stoet van mensen is met ons op weg en in de verte zien we de halve cirkel van het reuzenrad al, gedeeltelijk bedekt door bosschages en bomen. Van dichtbij zijn de schuitjes zichtbaar die een…

Het licht was al dat van september boven de haven en boven de kade waaraan op die dag vele schepen zouden aanmeren. Schepen met kloeke, fiere namen als "Papillon" en "Terra Nova" en met veelzeggende namen als "Dankbaarheid" en "Vertrouwen". Schepen die aanvankelijk in een optocht aan kwamen varen over het zwarte, spiegelende water. Bont gelakte…

De man die ik "Vader" noemde bracht zijn moeizame ochtenden en middagen door in een gebouw met labyrintische kamers en gangen, op de vlucht voor de armoede die hij eens kende en die hem mateloos beangstigde. Thuis verzonk hij in machteloze, krachteloze visioenen van schoonheid. Hij verzonk in zijn muziek en in zijn boeken. De man die ik ¨Vader…

Een slordig weggeworpen lifestyle magazine in de wachtkamer van de polikliniek interne geneeskunde toont filmsterren en fotomodellen in spectaculaire outfits en in duizelingwekkende onechte poses. Als je slechts even een blik werpt op de glanzende, felgekleurde bladzijden, dringt zich onwillekeurig de drastische tegenstelling op van een en ander…

Oktober liet zich van zijn zonnigste zijde zien toen we onlangs op een zaterdagmiddag Tuincentrum GroenRijk bezochten. Te midden van de tuincentra neemt GroenRijk ongetwijfeld zijn rechtmatige en bijzondere plaats in met haar rijke en veelzijdige assortiment dat in de grote hallen is uitgestald. Het omvat zelfs parfums en wandklokken en velerlei…

Het is een mooie herfst die mij, laat in mijn leven, nog geschonken wordt, naar het schijnt een gouden en een fortuinlijke herfst. Een milde atmosfeer beheerst op een vroege morgen de wereld. De bushalte is niet ver weg. Bomen omringen de snelweg. Ze dragen alle een andere, kleurige tooi. Een stoere chauffeur zal me naar het dorp brengen. Hij…

Een optocht van auto's komt me tegemoet op de snelweg naast mijn huis. Vanuit mijn hoge uitkijkpost, vanachter mijn bureau, observeer ik hun koplichten die oplichten in de duisternis, waarna de voertuigen passeren en hun weg vervolgen. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar: een kort helder moment tussen oceanen van duisternis? Enkele vroegere…

De ogen van mevrouw zijn bijna blind, maar op het brede scherm van de nieuwe Sony-televisie, pas nog aangeschaft, zag ze onlangs nog de koddige figuren van een aangeklede kat en van muizen die allerlei avonturen beleefden en ze vertelt daar opgetogen over. Het lijkt of mevrouw haar levensweg in omgekeerde volgorde aan het bewandelen is: van de volwassenheid…

De langgerekte Bosbaan waarop zich af en toe de energieke roeiers in hun wedstrijden en meedogenloze competitie voortspoeden strekt zich met haar diepzwarte water uit in de nabijheid van Amsterdam. Daar zwommen wij ook eens: mijn jeugdvriendin Lucia en ik. Het was 1967. We waren veertien jaar oud. Ik herinner me dat ze een zeegroen badpak droeg.…