Alle inzendingen van I.Broeckx

Het bosgebied in Hilversum nabij Revalidatiecentrum "Heideheuvel" is zeker de moeite waard en het kan zich ontsluiten voor de aandachtige blikken en voetstappen van de wandelaar. Een romantisch aandoend huisje dat spreekt tot de verbeelding bekroont de hoofdingang van "Heideheuvel" - kennelijk...

Zelfs in juli kan een zoel windje dat ons lichaam beroert ons doen geloven dat het in feite september of oktober is. Witte regiotaxi's reden af en aan op het terrein rond de inrichting waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft. Zij deden dit aan zoals een bij de bloemen aandoet in een...

Het ontzagwekkende scherm, dat meestal de blik op de grote eetzaal van Huize "De Heikant" verhindert, was opengeschoven en ik wachtte in arren moede op een vriend die tot mijn schrik plotseling achter mij opdook waarop ik niet nalaten kon op te merken dat hij zijn kunsten maar zou moeten gaan...

De trouwe verplegers stonden allen eerbiedig voor de openschuivende deuren van "Het Boshuis", de nieuwe accommodatie van zorginstelling "De Wever"; eerbiedig ten aanzien van de machtige, onverbiddelijke dood; eerbiedig en bedroefd.... Ze hadden wéér afscheid moeten nemen; toch leek de dood...

Als ze niet in verwachting was geraakt en als het kindje niet geboren zou zijn, was ze liever niet meer wakker geworden, zo verklaarde ze me. Het kindje is ter wereld gekomen na hardnekkige en langdurige ivf-behandelingen maar de moeder is afgedaald uit de roze wolk en ze is hard neergekomen op...

De flats in de Nassaustraat in Tilburg stammen uit 1954 of 1955 en men rekent ze tot de oudste van de stad. Eén ervan mag ik al dertig jaar mijn woning noemen. Ze omhult me als een mantel van steen en ik beleefde er zomers en winters, voorjaar en najaar. Mijn woning kan niet concurreren met...

Door het land, in dit zomerseizoen gelardeerd met weelderig groen, zijn we gereisd naar etablissement "De Kaasboerin" dat merkwaardig gesitueerd is te midden van de landerijen als een "Fremdkörper" dat hier uiterst misplaatst is en dissoneert. Aldaar schoven we aan aan lange tafels en...

Aan degenen die regelmatig mijn teksten lezen. De afgelopen jaren heb ik geprobeerd regelmatig teksten in te dienen voor de website www.nederlands.nl Hoewel ik niet streef naar een groot "lezerspubliek" mag ik inmiddels wel aannemen dat een aantal mensen regelmatig mijn schrijfsels leest. Ook...

Ik kom haar vaak tegen in de bus. Haar zwarte, lange, florissante haar, waarmee ik haar eens complimenteerde, hangt als een elegant gordijn aan weerszijden van haar gezicht dat ondanks alles wel de tekenen en de groeven van mogelijk leed en van ouderdom draagt. Het welhaast eindeloos kopen en...

Daar is de oude draaibrug waarover mijn voeten zo graag gegaan zijn en links daarvan de kerk, in later tijden supermarkt, waar mijn doop plaatsvond, en ook Café "De Duizend Likeuren" aan rechterzijde van de brug ben ik vaak gepasseerd en heb ik goed gekend.... In de verte opent zich op de ets,...

De liefdeskreten van Mireille waren altijd al door het dunne plafond gedrongen en ze hadden mijn oren bereikt. Mireille is niet meer. Onze centrale toegangsdeur vertoont een onheilspellende, gapende leegte op de plaats van het vroegere naamplaatje. Een bacterie en een maagbloeding luidden het...

Geduld is een moeilijk verkrijgbaar "artikel" in de hedendaagse maatschappij waarin het wemelt van de artikelen, maar tevens van de burn outs, van ADHD en autisme, verschijnselen die een zelden vertoonde en ondanks alles toch wel merkwaardige bloei kennen.... Ik ontmoette twee echtparen in de...

Ik strompel door een bosgebied met een grote, mooie bos bloemen in mijn hand.... Hier en daar fladdert een sneeuwwit vlindertje tussen het geboomte en in de verte maar toch dichtbij hoor ik het geluid van het razende verkeer op de Bredaseweg. Ik ben op weg naar locatie "Boshuis" van "De...

Binnenkort zal ik afscheid moeten nemen; afscheid van een kamer, van een slaapkamer, van een badkamer, van een w.c. en van een keuken. In het vreemde oord waar ik beland zal zijn zal het beeld mij voor ogen blijven zweven van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn...

Op een mooie julidag was het ondanks de aangekondigde hoge temperaturen in de morgenuren nog koel. Op zaterdagmorgen is het meestal een drukke bedoening op de Tilburgse markt op het Koningsplein en men moet oppassen om niet tegen zijn medemensen op te botsen. Medemensen met ordinaire en elegante...

Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal. De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en...

Behandelcentrum "De Hazelaar" vormt een doorgangshuis, een tijdelijke verblijfplaats voor personen aan wie het water aan de lippen staat om uiteenlopende redenen. Bij mijn bezoek zijn de lange, uitgestorven gangen, gescheiden door deuren die zorgvuldig gesloten worden. De vele, kleine kamers die...

Een parkachtig terrein met groene gazons, gelardeerd met indrukwekkende rode beuken en ander fors geboomte waarvan ik de naam niet ken, strekt zich uit rond de paviljoens van Huize "Prisma" in Biezenmortel waar mijn broer sinds jaar en dag verblijft. Vanmiddag hebben we "Memory" gespeeld met...

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en...

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige,...

Het licht dringt door de beide glazen deuren die onze woningen van elkaar scheiden; het bedriegelijke, onheuse licht dat mij tegelijkertijd afstoot en schijnt te verwelkomen. Anouk is zo dichtbij en zo veraf. De rechtenstudie houdt haar bezig. Onze vervreemding heerst over ons en onze...

In een uithoek van onze stad, buiten de winkelstraten waar in de etalages de artikelen liggen opgetast en waar het koopgrage publiek flaneert; achter de neogotische ornamenten, pinakels en bogen van de Heuvelse Kerk, vindt men de Vincent Shop. Onder het "toeziend oog" van het standbeeld van...

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in...

En zo herinner ik me de kamer; de kamer van mijn vroegste jaren; in het midden de tafel met het bonte, wollen, gedessineerde kleed (eens stond daarop een ranke, glazen vaas; de lange stelen van de bloemen werden voor mijn ogen vervormd door het glas). Er was het bankstel met goudkleurige bekleding...

Mijn zachte, nog altijd donkerblonde en nog florissante haar dat mij sierde, placht Degene die mijn stormachtige en turbulente jeugdjaren heeft begeleid, die naast mij stond als niemand anders en die mij heeft beschermd en heeft liefgehad, een "keizerskroon" te noemen. Mijn liefste Vader, mijn...

We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf.... Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant...

In die tijd sloop de puberteit op kousenvoeten naderbij. Aan het Tomado-rekje dat kon dienen als bureautje, maakte ik de eerste schooldag al de sommen die meneer Kwantes, de wiskundeleraar, ons opgedragen had. Tante C., de zus van vader, had me de pick-up geschonken. Mijn eerste singletje was...

De longziekte rukt op als een leger te velde....Haar oefenterrein is mijn lichaam. In het ziekenhuis vlakbij staat de indrukwekkende machine opgesteld waaraan ik "mijn laatste adem moet uitblazen" (u gelieve dit niet te letterlijk te nemen!). De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere...

We schreven 1959. Ik was zes jaar oud. Zo goed herinner ik me hoe in het kleine huisje werd geverfd en behangen; ik ruik de geur van stijfsel en verf nog altijd. We zouden er tien jaar blijven. In die tijd vond het leven op straat plaats; daar speelde ik met de buurtgenootjes; daar sloeg ik de...

Er is een mooie, nieuwe vleugel aangebouwd aan ons Twee Steden Ziekenhuis. De ruimte is van binnen als een "tempel van de medische wetenschap" en vele slachtoffers en gedupeerden wachten hier op een consult met het chagrijn, de neerslachtigheid en de wanhoop die van mijlen ver af te lezen zijn...