De berkenboom

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind. Onze moeder had een grote voorliefde voor de boom; een stukje natuur te midden van de grauwheid en armoede dat beantwoordde aan de romantische, tedere en gevoelig, dichterlijke aard van haar diepste wezen. De boom troostte haar in haar verdriet om de ongelukkige zoon, begroette haar als het ware in ieder seizoen en ook als hij die groene, uitbundige weelde van lente en zomer droeg aan zijn takken.

Hoe betreurde zij het toen nieuwe bewoners een bijl aan de stam van haar berkenboom legden en toen zij zijn trotse glorie voorgoed vernietigden....

berkenboom troost vernietiging

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 62