Alle inzendingen van I.Broeckx

Zijn gezicht was als zwart geblakerd door een waarschijnlijk Afrikaanse tropische zon, maar hij verklaarde een rasechte Tilburger te zijn, geboren in Kraamkliniek "De Meiboom". Zwart krullerig haar bezette zijn schedel en zijn regelmatige tanden blonken als waren zij van ivoor. Hij had me zien sjouwen met mijn manke been met twee zware tassen en…

Er waren best ingewikkelde handelingen nodig om het pakket naar Engeland te zenden, maar de verkoper was gelukkigerwijs expert. De "Royal Mail" ligt op zijn achterwerk en de Brexit betekende een revolutie. Mijn pakket bevatte aantrekkelijke kaarten voor mijn Engelse vriendin met daarop kunstzinnig verantwoorde afbeeldingen van leuke vogels.…

Het pand waarin de natuurvoedingswinkel sinds lange jaren gevestigd was, staat nu leeg. Het schijnt dat het vervangen gaat worden door nieuwbouw. De gele trucks van Van Riel, "bemenst" door gehelmde heren en door één dame, die zich met recht profileren mag als "one of the boys" zijn daartoe druk in de weer. Ik observeer een en ander vanaf de overkant…

De lange Enschotsestraat strekt zich uit van de Ringbaan Oost tot aan het N.S.-plein, gelardeerd met fraaie woningen en tuinen die nog volop bloei tonen in september. Daar is de foto genomen in 1958 die mij toont op de bank met mijn eerste pop in de armen (ze droeg de naam Rosa). Het was voor het huis van oom Gérard, de broer van vader. Oom Gérard…

Het assortiment bij Boekhandel "Gianotten" aan de Emmapassage in Tilburg mag er zeker zijn en dit is volop de moeite waard. De rijen romans rijgen zich aaneen als in een rangorde in een leger. Ondanks alles hoef ik me niet te bekeren tot de "woordenbrij" die te omvangrijk wordt voor mijn verouderde verstand en gevoelsleven maar uit de collectie…

Ik ben gisteren gearriveerd in wat men aanduidt als de "logeerwoning": de woning in mijn straat op de vierde verdieping die tijdelijk mijn huisje moet vervangen in verband met het groot onderhoud dat plaats moet vinden. Bepakt en bezakt ben ik hier aangekomen. Ik zal vannacht het bed beslapen dat bestemd is voor twee personen tot de morgen zal dringen…

Voorzichtig en aarzelend betrad ik de woning op de begane grond: zijn woning, zijn bedoening, zijn kleine universum, zijn armzalige thuis sinds twintig jaar, waar de aquarellen aan de muur hangen. Zijn kunstzinnige schepping die hem zal vergezellen tot aan zijn sterfdag en waar, zoals ik weet, een kleine boog, een arcade de toegang naar de zijkamer…

Ik ontmoette hem toen hij de trappen opstormde op weg naar zijn appartement. Ik vroeg hem de oude klok, die mijn wand gesierd had, die mij dierbaar is en die na aan mijn hart ligt - waarvan ik in mijn jeugdjaren de cijfers aflas - naar de berging te brengen. "Daar zijn we buren voor", verklaarde hij opgewekt en enthousiast en voortvarend tilde hij…

Een uiterst taaie dennenboom houdt nog altijd stand in "ons parkje" aan de Ringbaan Oost te midden van haar soortgenoten: de esdoorn, de linde en de beuk. Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo overvloedig de wereld bedekte. Zestig jaar na dato,…

Hij had aangebeld en hij verscheen aan mijn voordeur om spoedig aan de slag te gaan om de klus in het souterrain te klaren. Ik had de sleutels van de berging weer eens verloren. De klus die hem opgedragen was bleek een rotklus. Na zeer geruime tijd daalde ik naar beneden, de drie trappen af om te gaan kijken hoe het ervoor stond. De verlichting had…

In de blinkende, gloednieuwe zaak van KPN in onze Heuvelstraat komen wel meer senioren "die er niet meer mee om kunnen gaan". Op de grote beeldschermen is de collectie mobiele telefoons als het ware "digitaal tentoongesteld". Een van de blinkende, ingewikkelde Smartphones mag ik binnenkort tot mijn bezit rekenen; een intelligent, plaatsvervangend…

Altijd al was in de Kwaadeindstraat, onopvallend ingeklemd tussen de huizenrij en onvermoed, niet ver van het De Pont Museum en het Wilhelminapark de zaak van de sleutelmaker gevestigd. Het is begin september, de wereld is nog gelardeerd met de bloei van de zomer als ik voor het eerst de sleutelmaker ontmoet en meteen al glimlacht de nog jonge man…

Nu is af en toe het door merg en been dringende geluid van de zware boren te horen en op de achtergrond weerklinken de hamers en de werktuigen. Als in een film trekt dit alles aan mijn oren en ogen voorbij. De gehelmde heren staan soms gemoedelijk in een groep met elkaar te confereren totdat zij de werkzaamheden hervatten. Het werk vindt zijn voortgang…

Onze fraaie en befaamde LocHal staat altijd open voor een groot publiek en vandaag zocht ik er mijn toevlucht en hoewel zij een stenen, anonieme kolos is, fantastisch ingericht met tal van bewonderenswaardige artefacten en parafernalia, verwelkomde zij me vandaag met haar lichtschijnsel en haar gigantische boekencollectie en zij sloeg als het ware haar…

Als ik weer de parallelle straten zie vanuit de snelle auto die zich voortspoedt langs de armzalige arbeidershuizen die zich aaneenrijgen en als ik het raam zie van mijn kamer waarin ik sliep, studeerde en speelde, besef ik dat daar mijn jeugd voorbijgegleden is, zo lang geleden, snel als de voorbij-ijlende wind, niet te achterhalen, onvermijdelijk,…

Weer is een persoon opgedoken uit de grauwe massa van de stadsbevolking, uit de voor mij doorgaans brute anonimiteit.... Mevrouw kwam aanrijden in haar scootmobiel en zij hield halt vóór de glazen deuren van de supermarkt die spoedig zouden openschuiven; grijs, lang haar, neervallend op haar schouders en rug en gebonden in een staart; bijeengehouden…

Het was een van de favoriete adagia c.q. het Leitmotiv van mijn arme, goede vader; "Le passé n'est rien que le passé" en ook ik kan bezwaarlijk ontkennen dat in de krochten en spelonken van het duistere en tot nietswaardig stof vergane verleden de ervaringen rusten en de ijle, vluchtige herinneringen, zonder substantie en onbevredigend, ongrijpbaar…

Met de expertise van hun volwassenheid en levenservaring die geheel tegengesteld is aan mijn weerloosheid, kwetsbaarheid en argeloosheid kwebbelen en babbelen de grijsharige dames naar hartenlust op de achterbank van de Opstapbus die als een mislukte cake-walk hobbelend, hotsend en botsend haar weg aflegt zodat al mijn interne organen in opstand komen…

Het dorp Valkenswaard is vanuit Tilburg goed bereikbaar. Na een tocht met de Opstapbus door landerijen, die nog in augustus het groen van een late zomer dragen, bereiken we het Nederlands Steendrukmuseum dat uitmunt door kunstcollecties van onvergetelijke kunstenaars uit de eveneens zo onvergetelijke negentiende eeuw. We zullen getrakteerd worden op…

Op een late augustusdag is het licht mild en gedempt. Op de weide naast het drukbezochte terras van Restaurant "De Zeven Geitjes" in Tilburg West huppelt een prachtig wit paard met wapperende staart. Aan de horizon die onze blik begrenst, passeren de treinen in aan elkaar tegengestelde richtingen. In de verte zien we eveneens merkwaardige, maar zeer…

Ik moet tot hun voordeel toegeven dat de gezichtsuitdrukking van de jonge dames en jonge mannen vaak wel meelevend en vriendelijk is. Toch blijft het mij soms onduidelijk waarom dit het geval is. Dat ik mij strompelend voortbeweeg en wankelend op mijn oude aftandse benen mijn evenwicht tracht te bewaren, schijnt het mededogen op te roepen waarvoor ik…

Ze had de eigenaardige karaktertrek dat ze alles moest tegenspreken. Aan het bouwwerk van haar meningen, dat zijzelf opgetrokken had, viel volgens haar nooit te twijfelen. Nooit vond een opmerking van mijn kant geen tegenspraak bij haar. Ze was eens gekomen voor het huishoudelijk werk en speelde op, mopperde en commandeerde naar hartenlust over de…

Nadat mijn reis naar de metropool voltooid was, zocht ik in de wirwar van de straten naar het huis van de oude vrienden. De kerktoren die het vriendenhuis overschaduwt zorgt ervoor dat ik sneller op mijn bestemming ben. Een naamplaatje op het huis in de achterafstraat geeft aan: "Jan en Marije van G." Mijn vriend opent de deur en ik kus hem op de…

Het was zelden verbijsterend onaangenaam te vertoeven op de Afdeling Tekstverwerking van het grote administratiekantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in haar wollen roze jurk, waakte als een kloek over de kuikens over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veulen sierde de wand in de ruime kamer waarin de dames…

Het viel me nooit mee als ik na terugkomst van Haar in het zwarte vlak van de zoveelste eenzame nacht moest staren terwijl ik had willen rusten aan de schouders, aan de borst en in de armen van Degene die me deze hardnekkig bleef weigeren. De liefde en de verliefdheid waren tot absolute waanzin verworden, vervallen en gedegradeerd. De intercontinentale…

De prijsvraag uit het jeugdblad "Fix en Fox", waarin we als kinderen lazen over de bontgekleurde stripfiguren Fix en Fox en Lupo, vormde geen gigantische opgave voor me. Ze moeten me van de zijde van de redactie de pocketboekjes graag gezonden hebben. Het waren kleine pockets waarin avonturen beschreven werden die tot mijn verbeelding spraken. Als…

"Curae leves loquuntur, ingentes stupent" ("Kleine zorgen daar praat men over; over grote zorgen zwijgt men") aldus leerde ik op school en ik weet nog altijd niet of je daarom bleef zwijgen tijdens onze zo frequente wandeltochten op die zondagmiddagen.... Later, veel later kwam het mij ter ore hoe het noodlot je getroffen had. En nu je geestesvermogens…

Ik kwam haar tegen op de bank in de winkelgalerij nabij de Copyshop die doorgaans plaats biedt aan passanten van divers allooi en pluimage. Ze verklaarde op weg te zijn naar de nagelstyling-shop. Vóór haar aanstaande vakantie in Turkije wilde ze de nageltjes aan haar handen en tenen, die nu felrood van kleur waren, laten bijwerken. Uit een plastic zakje…

De heren bouwvakkers en dakbedekkers hebben nu ook het dak beklommen van onze oude woningen uit 1954. Vanuit mijn veilige laag-bij-de-grondse positie sla ik hen gade. Een glanzend geel geverfde hijskraan, bij uitstek een product van techniek en vernuft is nu ook opgesteld in de straat om de heren te ondersteunen bij de werkzaamheden. En zo zie ik hen…

In de woning in Goirle, die ik zestien jaar geleden zo vaak betrad met mijn inmiddels lang overleden ouders, woont nog altijd oude Marianne, nu 86 jaar, eens de trouwe huishoudelijke hulp van mijn moeder. Na zestien lange jaren, gekenmerkt door tal van gebeurtenissen en excessen, die zich als het ware "onbeschaamd" hebben opgestapeld, hadden we…