Alle inzendingen van I.Broeckx

Op een dag maakte ik opnieuw aanstalten naar je toe te gaan; naar jou, mijn werkelijke vriend om de overigens onoplosbare problemen aan de orde te stellen die de Kantiaanse filosofie omtrent het zozeer beroemde "Ding an sich" oproept en die door Schopenhauer met zijn interpretatie opnieuw belicht werden. "Zoals vrienden doen" bespraken we de aloude…

Een merkwaardig staketsel, gelardeerd met groene, gazen schermen, omgeeft sinds enige tijd ons appartementencomplex. In het voorstadium van de renovatie zijn de gehelmde heren bouwvakkers gearriveerd die driftig rondmarcheren op de nu gecreëerde houten etages rond mijn woning. Zij reopen elkaar van alles toe. Zij boren, zagen en beitelen, begeleid door…

Een pijn manifesteerde zich in mijn linker bovenbeen dat bezet is door lillend wit vlees; een lichte maar zeurderige pijn die me vaak het lopen belette. Ik moest me uitstrekken op de onderzoeksbank en mevrouw de fysiotherapeute deed onderzoek; ze betastte het kwetsbare, uitgestrekte been en boog het in alle richtingen en schreef oefeningen voor.…

De lichtgele en dieppaarse bloesems van de struiken in een tuin aan het Theresiaplein contrasteren en harmoniëren tegelijkertijd ongelooflijk fraai met elkaar. De bevallige bosschages spreiden hun schermen op elegante wijze en zij vormen een sieraad voor de buurt en voor de wijk waar dertigerjaren-huizen met erkers de toon aangeven. Maar ook in de…

De auto's op de brede baan, op de snelweg naast mijn huis stormen bij dag en nacht aan in dubbele rijen. Zij passeren en vervolgen hun weg; in de avond met de koplampen op. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar: een kort moment van verlichting tussen oceanen van eeuwige duisternis?…

In de wachtkamer, die ik sinds jaar en dag met enige regelmaat bezoek, staat in een hoek op een klein tafeltje speelgoed opgesteld: Lego-blokken en een kleine plastic bontgekleurde jeep. Een voorbereiding en leerschool voor de onvoorspelbare toekomst waarin een onschuldig jongetje, dat aan moeders rokken hier speelt met het speelgoed, wellicht verwikkeld…

In de Umberstraat in Tilburg West, genoemd naar een mij onbekende grootheid, is de nieuwe medische praktijk met de mysterieuze maar toch wellicht toepasselijke naam "Comed" die ook op het glas van de gevel staat weergegeven, gevestigd. Het nieuwe onderkomen betekent zeker een verbetering ten opzichte van het "oude en miserabele" voormalige onderkomen…

De echte, waarachtige en vasthoudende vriendschap die wij al veertig jaar deelden, kende niet de wisselvalligheden en teleurstellingen van de ontrouw en van de desertie die ons doen twijfelen en wanhopen aan de aard van onze medemens en aan die van de menselijke soort in het algemeen. Daarentegen rekende ik, welhaast bij uitzondering, op mijn vriendin…

Het Arendplein ligt erbij zoals vijftig jaar geleden, met in zijn midden het groene, hoog opschietende, zomerse, welige gras. Maar de winkels zijn er niet meer die ons, kinderen nog, eens met hun brede en weelderige etalages lokten; de speelgoedwinkels met het zo begeerlijke speelgoed. Tegenwoordig zijn daar woonhuizen die achter keurige en strakke…

Het huwelijk was op handen. Mijn zus en toekomstige zwager hadden elkaar veertig jaar geleden in een liefde die bestendig blijkt tot op de dag van vandaag gevonden. De moeder van de bruid koos gele zijde voor de trouwjurk van de aanstaande bruid die zij eigenhandig zou vervaardigen voor haar dochter. Bij de huwelijksplechtigheid vloeiden tranen…

Men beweert: "Rozen zijn de eeuwige tekenen van de Liefde". Bij het tankstation, bij de rotonde, waren diverse boeketten te koop en ik koos er een uit voor Haar, de trouwe en lieve huishoudelijke hulp van mijn overleden moeder, die sinds lange jaren niet meer te midden van de levenden is. De rozen toonden hun volle glorie en bevonden zich in het…

We vierden de zomer vandaag in Nieuwkuijk op het terras, nabij de oude kapel. Een menigte had zich verzameld en opgewekt deinde men mee op de klanken van de muziek van een band genaamd "De Parelmuzikanten", geleid door een flamboyante en charismatische meneer die de trompet bespeelde en die heftig stond te swingen voor zijn orkest. Hoewel zich…

Voor de tweede keer betrad ik vanavond het gebouw met de lange gangen van GGZ Breburg aan de Korvelseweg. Vanavond scheen het licht frivool rond te dartelen als vormde slechts dit gegeven nog de enige schamele troost voor de stumpers die hier in de kale vertrekken welhaast noodzakelijkerwijs verblijven, beroofd van zoveel dat het menszijn ondanks alles…

Ik was vroeg gearriveerd in het WOK-restaurant in het naburige dorp, een locatie die plaats bood aan vele gasten. Bij binnenkomst werd ik meteen al hartelijk verwelkomd door een kennelijk Chinese dame die me een kop koffie aanbood. Ik probeerde bij haar over het voetlicht te krijgen, in weerwil van de taalbarrière, dat de gast, die ons vanavond zou…

In latere jaren, toen ze weduwe was geworden, had ze de grond wel open willen krabben waaronder hij rustte, vereenzaamd en alleen als ze was in het grote huis. Hij was mijn opa die staat afgebeeld op het grote familieportret dat nog altijd mijn slaapkamer siert. Zijn dunne haar gescheiden, de vinger beringd; een pochet in het colbert; de zakenman die…

De wereld, de bonte, veelkleurige, heerlijke maar ook wrede en misdadige wereld. De wonderlijke, mooie, verbazingwekkende wereld, die niet te vangen is in theorie of formule, ontvouwt zich nog altijd voor mijn ogen. Mijn grijsgroene kijkers nemen haar nog altijd waar, beschouwen haar nog altijd, savoureren haar, waarderen haar. Maar zullen de trouwe…

Het terrein en de bebouwing van "Prisma" in Biezenmortel bieden onderdak aan vele cliënten en ook mijn broer behoort tot hen. De oude, eerbiedwaardige bomen herinneren mij aan vele, vele bezoeken, deels daterend uit een ver verleden. Vandaag leefden kennelijk onrust en agitatie niet zozeer op in ziel en lichaam van mijn zozeer gemankeerde en enige…

De woontoren van Huize "De Heikant" verheft zich aan de Brucknerlaan. Ze biedt woonruimte aan vele ouderen die vaak de centrale hal aandoen waar, eventueel ter bevordering van het moreel, fleurige bloemen in riante vazen zijn opgesteld. Vriendelijke en voorkomende senioren zijn hier altijd wel bereid tot een hartelijke groet. Het zeshoekige theehuis…

Ik kwam aanstrompelen vanaf de verre bushalte aan de Bredaseweg met een geblesseerd en pijnlijk linkerbeen langs panden van gevestigde notabelen. Ik bereikte tenslotte het terras van Café-Restaurant "De Carrousel" aan de Schouwburgpromenade. Ik mocht aanschuiven aan haar tafeltje. Ze bezat een vervallen maar nog altijd herkenbare schoonheid. Zij…

Een grijs, stenen beeld van de Christusfiguur in het gezelschap van een discipel bewaakt of beschermt de tuin, gelegen aan de Korvelseweg van de nabijlegen psychiatrische kliniek alsof het een symbool zou moeten zijn van het immense leed dat hier zonder twijfel aan de orde is. In de kille, kale en uitgestrekte gangen, kamers en ruimten van deze voorziening…

De onherbergzame heilloze oorden die de "Geestelijke Gezondheidszorg" voor haar slachtoffers en gedupeerden reserveert, konden nooit een thuis voor haar vormen; integendeel. De geestesziekte joeg haar op en verjoeg haar uit alle comfortabele, geruststellende en weldadige regionen van de zogenoemde "normale wereld". Kortom de heilzame en geluk verschaffende…

Tussen de jam en de soep, tussen de wasmiddelen en de chocoladerepen trof ik onlangs in de supermarkt twee kleurige dozen aan met daarop afbeeldingen van lieflijke dieren: een walrus en een ander beest; twee haakpakketten waarmee een dame, een tiener of een kind aan de slag zou kunnen gaan. De onschuldige, levenloze figuren staren me als het ware…

Op het computerscherm had zich altijd al, sinds lange jaren, de kronkelende lijn vertoond die was als een brutale, buitensporige rivier die telkens verkoos buiten haar oevers te treden, gekenmerkt door de instortingen en oplevingen die de gemene ziekte die men "astma" noemt mij dicteerde. Het was niet schrikbarend druk geweest op de röntgenafdeling…

Onze levens ontrollen zich als het ware parallel aan elkaar. Ze is zo dichtbij en vaak zo ver van mij. In de avond schemert het licht door onze beide glazen deuren en dan is ze daar, in het andere appartement, bezig met onduidelijke werkzaamheden. Ze is nog jong en draagt haar jeugd als een aureool. Ze is mijn onbekende buurvrouw.....…

Stil en verlegen zat ik in een uithoek van het terras terwijl mijn tranen vloeiden. Bittere tranen om de gemene kwetsuur, afgevuurd op mijn hart als een projectiel, als een onomkeerbare pijl met uiterst trefzekere uitwerking. Het bittere leed stapelde zich op en het bereikte onvoorziene, ellendige dimensies. Dat alles om een woord, om een verderfelijk…

De tante, de zus van vader, staat afgebeeld naast haar drie broers en haar ouders op de familiefoto in zwart-wit die nog altijd mijn kamer siert. Deze stamt waarschijnlijk uit 1947. Op de foto draagt ze een geruite bloes en zwarte spencer en de ziekenfondsbril met ronde glazen en haar haar krult weelderig. In de familie stond ze bekend om haar lusteloosheid…

En zo vertrok onze vader iedere morgen vanuit ons arbeidershuisje in het zuidelijke gedeelte van onze stad naar zijn kantoor, het belastingkantoor in de Stationsstraat. In zijn jonge jaren had hij de armoede gekend waarvoor hij was weggevlucht naar de saaie, doodse werkzaamheden die hij in feite haatte. De jonge jongens voor wie hij instond en voor…

Na mijn gebruikelijke rondgang over de Tilburgse markt ontwaarde ik haar plotseling bij de bushalte op het Koningsplein. Uit het verre, haast vergeten verleden sprak ze tot me; vormde haar gestalte welhaast een merkwaardige verbinding, een overbrugging naar die vroegere jaren waarin we het in saamhorigheid goed met elkaar gehad hadden. Uit de menigte…

Achter ons arbeidershuisje waarin wij, de kinderen Broeckx, opgroeiden, strekte zich een bescheiden, klein tuintje uit, begrensd door een ligusterhaag die ons scheidde van de buren. Het afscheid van Vader viel ons soms zwaar, als hij 's morgens op de fiets naar zijn kantoor vertrok. Maar onze goede, lieve en ook humoristische Vader had hierop iets…

In Tilburg Zuid, tussen het uitgestrekte Leypark dat aan de kant van de Ringbaan Zuid begrensd wordt door vele lichtpaars bloeiende rododendrons en aan de andere kant door het hoog oprijzende flatgebouw dat men "De Zwarte Madonna' noemt naar ik meen, bevindt zich een merkwaardige, romantisch aandoende tuin, wellicht de tuin van het eveneens nabijgelegen…