Alle inzendingen van I.Broeckx

De Jacobushoeve, mij voorheen onbekend, is ergens op het Brabantse platteland gesitueerd, in het buitengebied. We gaan daar heen in december als de winter de wereld al in zijn greep heeft en overheerst en als de kou in de lucht zit. De dames en heren van ons gezelschap zullen zich scharen rond een tafel in wat een verbouwde boerderij blijkt te zijn…

Ach mama, hoe lief, verlegen en fragiel sta je op die oude foto, te midden van twee dames, met een glas wijn in de hand, op een sofa, toen onze oom zijn bruiloft vierde; je was vijfenveertig. Hoe strekte je, toen je tachtig was, je doorgroefde hand naar me uit; hoe zei je; "Je bent mijn kind!" En ik ben nog altijd je oudste dochter, die je de…

In het restaurant, dat een pleisterplaats vormt voor velen en waar gezinnen met kinderen en overigens jong en oud haar of zijn heil zoekt, vierde ik mijn eenzaamheid bot bij een Latte Macchiato en ik lepelde voorzichtig het witte schuim uit het hoge glas toen de jongeman, gesierd door baard en snor, zich achter mijn stoel posteerde en mij plotseling…

De zaak van "Erica" aan de Oude Markt vertegenwoordigt een paradijs voor de persoonlijke cosmetische verzorging en is hiertoe voorzien van talloze producten. Om mij onbekende redenen sieren wand vullende afbeeldingen van wat ik mij moet voorstellen als Indonesische dessa's uit een ver verleden waarop jonge vrouwen, gekleed in oosterse enkellange…

De foto toont ons, de beide zusjes, op een schommel. Saamhorig, kwetsbaar, argeloos, onschuldig. Omringd door boomstammen in het befaamde bosgebied van Oisterwijk. Als oudere, verantwoordelijke en wijzere zus toon ik de bescherming, de zorg en de liefde die ik het jongere meisje dat mijn zus is, zozeer toewens en toebedeel. Op de lang-vergeten…

Het valt niet te ontkennen dat daar, aan het eind van de Tilburgse Heuvelstraat, waar deze bijna overgaat en uitmondt in de Nieuwlandstraat, nog altijd die zaak gevestigd is en ik vond deze onlangs terug. Het is een merkwaardig, groot warenhuis met welhaast labyrintische gangen waarlangs de inderdaad eveneens merkwaardige en mallotige artikelen staan…

Ze droeg een lichtblauwe, gebreide col, die een groot gedeelte van haar duifgrijze haardos onbedekt liet. We ontmoetten elkaar op het bankje bij de bushalte. De reis naar Dronten zou drie uur duren, zo verklaarde ze, maar ze ging graag met de trein om getuige te kunnen zijn van de doop van haar kleinkind. Zo is een oma. Ik vertelde haar van mijn…

Wijkcentrum "De Symfonie" ligt als een lange slang van steen uitgestrekt aan de Eilenbergstraat in Tilburg Noord. Daarnaast is het gebouw van de basisschool dat al evenmin tot de verbeelding spreekt. Kinderen vieren er uitbundig en luidruchtig hun onbezorgde en schuldeloze jeugdjaren. Al van verre zijn hun kreten te horen en deze galmen in de ijle…

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen. Ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt, een tafereeltje dat bezwaarlijk de toestand of het verloop van onze tragische levens of die van het…

De ouderdom is gekomen. Ik houd geen stand meer op mijn wankelende, onvaste benen die mij ondanks alles zouden moeten dragen. Een wandelstok is mij komen te vergezellen op mijn excursies naar stadscentrum, bibliotheek, zwembad en supermarkt. De blauwe, metalen stok biedt mij inderdaad steun. Men zou zelfs kunnen beweren dat deze als een metafoor…

Nog draagt een voordeur van een woning in een Tilburgse straat jouw, in mijn gedachten geliefkoosde naam. Nog passeren de razendsnelle bussen in volle vaart de Lage Witsiebaan met elektronische oranje letters boven hun voorruit die hun bestemming aangeven en die me naar jou voeren, altijd naar jou. Nog overhuiven de beschermende takken van de bomen…

Hoog boven de uitgestrekte dodenakker, in Goirle, bevinden zich de uitzonderlijk demonisch aandoende stenen gestalten van de gekruisigde Christus met aan weerszijden twee andere figuren. Vlakbij treft men het Jan van Besouwhuis aan, waar cultuur, muziek en literatuur zegevieren. Op een zondag in november was een ruim publiek komen opdagen voor…

Het mooie, solide naamplaatje dat de namen vermeldt van de acht bewoners van ons appartementencomplex en dat na het groot onderhoud bevestigd is, geeft ook de naam weer van de bovenbuurman en mijn naam met de trotse C. van mijn doopnaam Catharina die ik voor genoemd doel verkoos boven mijn roepnaam "Ineke". Op een vroege morgen toen de ochtendschemering…

De brug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal overspant en waarover een flinke verkeersstroom dagelijks zijn weg zoekt, heft vier trotse pijlers ten hemel. Zij moet al in de jaren van mijn jeugd een forse indruk op me gemaakt hebben. Merkwaardig genoeg (maar dit kennelijke feit is omhuld door de schaduwen die ons verleden omgeven, waardoor…

Het is meer dan veertig jaar geleden. Ik stond, gekleed in mijn zelfgemaakte rode corduroy ensemble met de minirok en het hesje met daaronder de rood-wit-geruite bloes en met mijn lange haar opgestoken en bijeengehouden door een speld, in het portaal waarop de deuren van de kamers van de secretaressen uitkwamen. Een soort tussenstation tussen de steile…

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide. Vandaag wordt appel voor mij geblazen. Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik passeer de kruising, loop langs de rotonde en langs de…

Er wordt veel geknutseld in de gezondheidszorg en niet alleen aan hartkleppen, pacemakers of prothesen. Meneer en mevrouw (arts en verpleegkundige) houden er een groot, sfeervol en rustiek atelier op na, gelegen achter hun landelijke en luxueuze woning, zoals blijkt na onze zoektocht door Breda, een stad die we op deze wijze tevens leren kennen als…

Het geluk vermengt zich momentaan vaak met andere sentimenten; vooral in de terugblik is men gelukkig. De positieve elementen die de ervaring begeleiden borrelen op uit de brij, uit de soep van het leven als uit een destilleerkolf; de negativiteit zinkt naar de bodem vanwaar men haar niet meer op kan vissen. De schilderijen van de ervaring kan men…

Vanmorgen bedekte een lange, zwarte pantalon de diepe wonden die geslagen zijn en die nu tijdelijk schijnen te zijn genezen, echter nauwelijks tot opluchting of blijdschap van meneer.... Zijn oor wordt nu gesierd door een glanzende, ronde, zwarte oorbel en zijn handen en hals door uitbundige tatouages die, hoewel wellicht opmerkelijk, nog eerder…

Op de Korvelseweg, die zich als een kosmopolitisch aandoend lint slingert door stadsgedeelten van Tilburg, was ik er onverwacht getuige van - eindeloos wachtend op lijn zeven die alsmaar niet naderde uit verre contreien - dat een bruin paardje, gespannen voor een rijtuig, voorbij kwam draven. Het dier trappelde heftig en energiek met de slanke, lange…

De "ontmoetingsruimte" van het Psychiatrisch Ziekenhuis is min of meer opgeknapt. Er staan nieuwe grijze stoelen rond de tafels die zijn bedekt met plastic kleden als in een ouderwetse, gezellige keuken, iets à la Bromsnor en Saartje. Bromsnor, Saartje en Swiebertje zijn hier echter ver te zoeken. Zij vormen personen uit een lang vergeten, verre en…

De C.-straat vormt een krocht, een langwerpige, trieste, uitzichtloze trechter, omzoomd door bouwvallige huizen. Helemaal aan het eind hiervan bevindt zich het huis van F., mijn manisch-depressieve vriendin. Hier legde ik vaak mijn bezoeken aan haar af. Met haar lange, lenige, elegante, beringde vingers draaide ze gewoonlijk de ene sigaret na de andere…

Van de collega's over wie de dochter wel eens sprak, kon de moeder zich geen voorstelling maken. Het verre, grote kantoor lag ver van haar bed, ver buiten haar bereik en waarneming. Alles zou zij voor de dochter over hebben, zelfs als deze zich zou begeven in schimmige, buitenissige, onduidelijke en voor de moeder ten dele onbegrijpelijke avonturen…

Het Verbeeten Instituut is ongetwijfeld vernoemd naar een arts die zijn sporen heeft verdiend op het gebied van de oncologie en radiologie. In de hal bevindt zich een "lichtkunstwerk" dat mogelijk verbeeldt hoe fragiele, kwetsbare en vergankelijke lichamen hier doorstraald worden door de weldadige en genezende zegeningen van de radiologie. In…

En zo kregen wij in onze jonge jaren weleens zo'n donkerbruine, behaarde kokosnoot die haar witte melk slechts prijsgaf als je haar doorboorde. Zij moest afkomstig zijn uit verre, tropische, onbereikbare, onbekende oorden. Zij had palmbomen gesierd die haar hadden gedragen als hun vrucht onder hun breed, wijd en elegant uitwaaierende kroon van bladeren…

Vandaag troffen we elkaar opnieuw voor de glazen, openschuivende deuren van de supermarkt waarop optimistisch het woord "welkom" staat vermeld. Wit verband was dit keer gewikkeld om zijn linkerbeen. Dit kon niet verhinderen dat de snijwonden zichtbaar waren die diep in het bovenbeen gekerfd waren zoals de innerlijke pijn die meneer hiermee probeert…

Het pand aan de Spoorlaan dat op haar glazen gevel optimistisch in witte, kapitale letters de benamingen "huisarts", "gezondheidscentrum" en "apotheek" draagt, ligt ingeklemd tussen de overige bebouwing. Als men het van de buitenkant beschouwt, kan men nauwelijks vermoeden dat het op de eerste verdieping een wachtkamer herbergt die bereikbaar…

In het witte busje, dat de reclameteksten op haar buitenkant draagt, legden we de lange weg naar St.Oedenrode af, terwijl onze blikken rustten op het Brabantse landschap dat voorbijgleed aan onze ogen als het eindige, vergankelijke leven. Ambachtelijk Museum "Hoeve Strobol" verwelkomde ons met haar twee witte, stenen adelaars met wijd uitstaande…

Ze zijn in de vroege avond bijeengekomen voor hun wekelijkse soosavond onder het lamplicht van bolronde lampen, die neerhangen aan dunne draden vanaf het plafond in het buurthuis: de cliënten van "Amarant". Hun gezichten dragen de tekenen van hun heel bijzondere, mongoloïde of zwakzinnige aard en wezen. Sommigen zijn gekomen met de rollator,…

De documentairemakers hebben kennelijk ondanks alles als een lieflijk sprookje willen presenteren dat echter omkleed is met de gruwelijkheid van nazisme, gaskamers en de ultieme vernietiging.... De tante was niet ouder dan dertig. Ze borduurde en tekende graag en maakte keurige knipsels van Indische voorstellingen. Ze was zijn lievelingstante…