Een Kerstavond in uitzonderlijk gezelschap

Juist toen ik op Kerstavond, als mensen hun saamhorigheid vieren rond een Kerstboom uit het raam keek, zag ik mevrouw voortschuifelen door de restanten van de grijswitte sneeuw, die eerder de wereld overladen had, in het gezelschap van een poedel waarvan zij wel zielsveel moest houden. Zijn kameraad en mede-poedel die ik eerder gesignaleerd had, was kennelijk overleden, want deze had klaarblijkelijk door geen andere omstandigheid dan de dood verstek laten gaan bij de welhaast nachtelijke wandeling die de dame en haar hond nu samen volvoerden door het mistroostige sneeuwlandschap.

De menselijke eenzaamheid kan ver gaan en afmetingen aannemen die de draagkracht haast overschrijden, maar de poedel met de lichtbruine, krullerige vacht en de kwetsbare pootjes die hem nauwelijks konden dragen en die rilden in de vrieskou van de late decemberavond was het meest kostbare bezit van mevrouw en ze had alles voor het dier over. Door zijn aanwezigheid in haar verwoeste en ongeveer tot stilstand gekomen leven werden niettemin de scherpste kanten van haar grondeloze eenzaamheid afgeslepen....

dieren dame eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 26