Vervreemding
We komen elkaar af en toe tegen in het trapportaal maar overigens leven we in de chambres separées - als ik onze appartementen tenminste zo moet noemen - in de ondanks alles vervloekte en ongewenste eenzaamheid die de huidige merkwaardige trend en mode schijnen te zijn.
Haar naam is Anouk en ze woont hier al vijf jaar en vandaag zag ik haar de trappen afdalen, gekleed in een mallotig aandoende uitrusting: een koptelefoon en een zonnebril aan en op het hoofd en voorts gekleed in een glanzende zwarte kniebroek die haar onelegante onderbenen bloot en onbedekt liet.
Ga je iets bijzonders ondernemen vroeg ik haar. Ze verklaarde dat ze een eind ging fietsen.
We moeten allemaal bewegen merkte ik vervolgens op.
Graag zou ik haar een keer op de koffie vragen op een van die lusteloze en mismoedige zondagmiddagen waarop verveling en mismoedigheid gewoonlijk hoogtij vieren.
20 augustus 2025
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid