Alle inzendingen van I.Broeckx

Het instituut was gevestigd aan de zuidrand van de stad in een smal gebouw van twee verdiepingen die verbonden waren door een wenteltrap en het droeg mogelijk ook op de gevel haar trotse naam: "Economisch Technologisch Instituut voor Noord-Brabant". Als een coryfee was ik binnengehaald, als gymna...

Het schitterende, majestueuze bouwwerk van onze zevenentwintigjarige vriendschap dat leek op een kasteel met geheime gangen, trappenhuizen, sierlijke palissaden, welvingen en raampartijen is door jou neergehaald en lijkt nu op een ruïne, op een puinhoop na jouw sloopwerkzaamheden. Had ik echter in...

Op je sterfbed vroeg je me voor te lezen uit het boek "De jongensjaren van....." en met horten en stoten en onder tranen voldeed ik aan je verzoek. Als ik haperde tijdens mijn declamatie vermaande je me tot flinkheid. In de verwarring van de aftakeling van je brein zocht je naar pijpenstoppers en...

Ik herkende hem aan zijn handicap, waartoe hij voortstrompelde op twee krukken: zijn manke benen. De bus legde haar route af vanaf het station naar meer binnenstadse gedeelten van Tilburg toen ik hem aansprak met de woorden: "Mag ik u iets vragen? Hoe denkt u over Frederik L.?" Frederik was onz...

...en op die zondagmiddagen strompelden we voort; kameraden, door het lot aan elkaar toevertrouwd en geschonken, over de Bredaseweg, verlengstuk van de binnenstad, geflankeerd door villa's die alle hun eigen architectonische identiteit tonen, met hun gevels, nissen, raampartijen, serres, dakkapelle...

Op de lommerrijke en ruimschoots overschaduwde binnenplaats van de verpleeginrichting ontmoette ik mijn broer en zijn verpleger, Jeroen genaamd. In een krankzinnigeninstituut kan men nauwelijks idyllische taferelen verwachten en de dichtregel in de titel van deze tekst, uit een schoolboek, kan ook n...

De Liefde, die een gave is, werd haar vooralsnog niet geschonken en zij kon er niet op wachten. In bonte, bombastische bewoordingen,pathetisch proza en strompelende versvoeten (met al te veelvuldig gebruik van de termen "hart", "liefde","eros","maan", "nacht" en "sterren" trachtte zij w...

Liefste zus, Ik heb een klein panorama aan mijn venster: een landschap met hoge dennenbomen dat als het ware een nieuwe zomer inluidt: ik heb de halve sikkel van de maan in de nacht boven mijn landschap. Ik heb de straten van mijn stad met de bonte, krioelende mensenmenigte, dag aan dag. Ik...

Ik duw mijn hoofd tegen haar lange, zachte, grijzende haar dat neervalt tot over haar schouders. Ze is manisch-depressief en op het moment depressief. We klampen ons aan elkaar vast als de drenkelingen op het vlot van de Medusa. Maar ik bereik haar zieke wezen niet dat zich teruggetrokken heeft in d...

In de avond tonen de vensters aan de overkant van de straat waar zich de gevels van identieke flatjes als het mijne aftekenen steevast een flauw, zwak schijnsel.Het is voor mij een mysterie of daar de totale verbittering en eenzaamheid de dienst uitmaken, maar mijn kennelijk verweesde en vereenzaamd...

Het is een sfeerloze eengezinswoning die verbouwd en ingericht is als dokterspraktijk. Twee ruimtes; de wachtkamer en de spreekkamer van de arts worden gescheiden door een klein kamertje waar jonge vrouwen van vroeg tot laat stressen om de patiënten te bedienen. Een degelijke naamplaat op de gevel ...

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een wandel...

In de vroege morgen stond ik onder een waaier van waterstralen mijn oude, vervallen en Rubensiaanse lichaam te masseren, toen er aangebeld werd. De postbode bracht mij een forse envelop waaruit een nietig blikje tevoorschijn kwam met daarop een fotografische afbeelding van de Tower Bridge waarover e...

In de lokalen en zalen van onze universiteit, en met name in het "Dante-gebouw" dat uitzicht biedt op een lieflijk parkachtig landschap dat van oudsher onze "alma mater" omringt en omgeeft waren we samengekomen in het kader van de zogenaamde "Human Library". Fotoportretten van mogelijk exce...

Het arme, nietige boompje draagt vrucht aan de tengere takken. Het heeft de voorjaarsstormen doorstaan. De esdoorn aan mijn venster toont ieder nieuw jaar en ook dit jaar trouw de nieuwe uitwassen, de nieuwe knoppen. De narcissen staan stil, geluidloos en schuldeloos in een bedauwde ochtendmist te...

Wachtend op mijn vriendin en na een wandeling langs het decor van mijn studententijd dat zich als een avenue, als een soort alternatieve boulevard uitstrekt en geflankeerd wordt door gebouwen met indrukwekkende namen van beroemdheden als Dante en Montesquieu had ik mij geposteerd aan de voet van de ...

Ik ben de lange weg nog eens gegaan: over de Ringbaan West, langs de Professor Cobbenhagenlaan, langs de studentenflats, de kamers die ik ken, waar we discussieerden tot in de nacht onder het lamplicht. Jonge jongens en meisjes scoren nu bij "Subway" een "baguette". Zo was ik eens en zo was ...

Mijn taxi vervoert met nog met regelmatige tussenpozen langs een pand aan de Besterdring te Tilburg waar te midden van vele neringdoenden met al dan niet florissante zaken op de gevel met trotse zwarte letters staat vermeld: "Thomas de Hond, Installatietechniek". En Thomas was de vriend, de onverv...

De muts die ik steevast droeg als was ik een verkapte Moslima; de beige muts met de donkerbruine ingeweven motieven die zo goed beschermde tegen de felle winterkou, kwam op een ongelukkige manier aan zijn eind en ik zou hem node gaan missen. De schnitzel met knoflooksaus was opgediend in mijn fav...

Het is een koude, heldere dag in het vroege voorjaar van het jaar des heren 2018. Ik ben opnieuw de stenen, barokke heiligenbeelden gepasseerd die jouw laatste rustplaats omringen. Ik ben niet gaan zoeken tussen de monumentale, groteske en bizarre negentiende-eeuwse grafmonumenten naar je ongetwijfe...

We waren destijds het flatje gaan bezichtigen; mijn goede oude moeder die niet meer te midden van de levenden is en ikzelf. Men noemt de flatjes in de Nassaustraat in Tilburg ook wel "Russische flatjes". Hun balkons worden gesierd door een vlechtwerk van steen en ze stammen uit de vijftiger jaren ...

De dame met de achttien persoonlijkheden die haar beurtelings voor de geest treden heeft me weer verwelkomd in de Zorgwoning waar zij vergezeld wordt van twee schitterende katten; vaak haar enige gezelschap; kunstwerken van de natuur met beweeglijke staarten en snorrenbaarden die gevoelens schijnen ...

....en zo herinner ik me die avonden en die nachten. Altijd was er de twijfel als ik in de nacht vertrok: "Zal ik je nog weerzien?" En ik vertrok steeds weer met de tas met boeken, met mijn studieboeken, over mijn schouder. De nacht en haar eenzaamheid vielen me aan, overweldigden me tijdens die b...

Het De Pont Museum mag men zeker tot de prominente musea van West-Europa rekenen. Mijn 86-jarige tante heeft nu steun aan haar wandelstok en samen bezoeken we de tentoonstelling van foto's van Rineke Dijkstra, eveneens een prominente fotografe. Het zijn ontroerende portretten, vaak van kwetsbar...

Men had nog een fleurige Paasboom opgesteld om de zaak enigszins te verlevendigen met pastelkleurige, ovale eieren eraan en andere versierselen, maar de mannen gilden en krijsten en moesten in toom gehouden worden. Mijn enige bestemming op deze dood/doodeenzame Tweede Paasdag waarop de hemel geteke...

Op de foto sta je nog zo frivool, florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken. Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden wor...

Het is onvoorstelbaar dat iemand van enige ontwikkeling zou kunnen genieten van de apotheose van de keukenmeidenroman die de film "Titanic" ons biedt. Blijkbaar wordt het publiek door de filmproducenten zó laag aangeslagen dat zij geacht wordt waardering op te kunnen brengen voor de totaal ongel...

Ze kwamen laat in de avond met grote, luxueuze sleeën van auto's die mij minstens vijfmaal mijn jaarinkomen zouden kosten. De parmantige en in feite bespottelijk aandoende horlogeketting van de voorzitter van de vergadering is gedrapeerd over zijn formidabele buik en zijn colbertjas heeft hij pro...

Ik zal niet vergeten dat kamer 37 mij was toegewezen. De deeltaxi had mij naar het ziekenhuis gebracht over een van de langgerekte ringbanen die onze stad omcirkelt. Vrolijke, jonge verpleegkundigen met onveranderlijk een dansende paardenstaart en strak in het witte uniform dartelden rond op de long...