Alle inzendingen van I.Broeckx

Gekleed in zijn geruiten colbert zat mijn vriend vóór me; he-man of altijd kind gebleven? Brede, indrukwekkende mannelijke schouders die de welhaast onbeheersbare stortvloed van mijn tranen zouden kunnen stelpen of een wankel, fragiel staketsel dat al op instorten staat bij de minste of geringste...

....en in die vroege jaren, de jaren van mijn kleutertijd, kwam steevast de bus voorrijden aan de Ringbaan Oost, bestuurd door ome Rob, bekend en geliefd bij alle kleuters. De paviljoens van "Kleuterheil", met haar zwembad en met in de verte het huisje van Hans en Grietje dat we zelden bezochten,...

Ach, hoezeer bekommerde de hoofdredacteur van de wijkkrant zich aanvankelijk om "zijn" journalisten en ook om mij en om mijn longziekte! Nieuwe bezems vegen schoon en mijn bemoeienis met de lay-out en mijn commentaar op de inhoud van de krant was zozeer gewenst! Kansen kreeg ik echter niet. Een...

En tenslotte, na de geduchte werkzaamheden die twee maanden hadden geduurd, zijn meneer de opzichter en zijn assistent aan de deur verschenen; twee stoere heren met het trotse vignet van de BAM op de borst. Ze verklaarden meteen al "dat ik mij" ondanks de rommel "nergens voor hoefde te...

De broer die altijd op mij wacht, terwijl mijn leven zich ijlings voortspoedt en mijn gedachten vaak afdwalen van zijn lotsbestemming en levensomstandigheden, wachtte ook op mij op de druilerige zondagmiddag waarop ik hem opnieuw bezocht. Hij droeg een cognackleurige warme trui en was al snel...

Het Brabants Afval Team is in duistere noordelijke contreien van onze stad gevestigd in een pand waarin menigeen nog niet dood gevonden zou willen worden. Vandaar heeft men het uitzicht op demonisch aandoende, hoog oprijzende gebouwen, merkwaardig en heilloos geconstrueerd en tot vertwijfeling en...

Juist buiten het pand van Leen Bakker aan de Rijnstraat wapperen opgewekt twee roze vlaggen met de naam van de genoemde zaak erop in witte letters. Binnen ontvouwt zich het hele indrukwekkende assortiment en hier kan men genieten van de vele fraaie woonaccessoires die hier zijn uitgestald als in...

In het plantsoen, hier in onze Nassaustraat, dat nu overdekt is met herfstbladeren, staan de oude bomen. De esdoorn, die nu haar blad laat vallen en die haar kruin wijd uitbreidt en een andere boom, in dit seizoen geheel kaal waarvan de naam mij wegens mijn gebrekkige botanische kennis onbekend...

Ook de Jan Pieterszoon Coenstraat in Tilburg kent haar karakteristieke vooroorlogse bebouwing. Te midden van de huizenrij kan men nog altijd een pand aantreffen dat rijkelijk tot de verbeelding spreekt. Wanneer men het beschouwt vanaf de buitenkant maakt men zich een voorstelling van het interieur...

Ze waren onbekenden voor elkaar tot op het moment van hun eerste ontmoeting die ik voor hen gearrangeerd had. Beiden gepokt en gemazeld door een lang, wisselvallig leven, vielen bij elkaar in de smaak: mijn hoogbejaarde tante en mijn beste vriendin. Misschien was het wel de laatste keer dat ze...

De stadsbussen volgen nog altijd hun aloude parcours. Lijn zes richting Noord voert via de Von Weberstraat, over de witte ophaalbrug en verder over de Heikantlaan naar je oude adres, naar je huisje, het brandpunt van mijn talloze bezoeken uit het verleden. De bus zal me niet meer naar jou voeren....

Ik stond te wankelen op mijn benen bij de bushalte, mij niet bewust van de ziekte die onvermoed al verder het terrein en gebied van mijn lichaam veroverd had dan ik wenste. Mijn lichaam zou me dwingen halt te houden voor de overrompelende longziekte. In het ziekenhuis zou een horde van specialisten...

De plant is met haar groene, slanke stam stevig geworteld in vruchtbare, rulle aarde. Hoewel scheefgegroeid, blijft zij hardnekkig en wilskrachtig streven naar het licht. Zij rekt zich uit en richt zich op en zij koestert in haar hart nieuwe, frisse helgroene bladeren. Zij is mij dierbaar. En zo is...

Onze Stationsstraat waarin enthousiaste, ijverige heren zoals vaak in Tilburg de gewoonte is, aan het graven waren, was bedekt met een antracietgrijze, korrelige, mij onbekende substantie. De heren verzochten mij vriendelijk mijn voetstappen niet daar doorheen te leiden. De Nieuwlandstraat was...

We ontmoetten elkaar bij het station, bij de bushalte en ze sprak me aan. Ze was een gezette matrone, gesierd met hoofddoek en ik vroeg haar meerdere malen: "Kent u mij?", mede om de taalbarrière te overwinnen. Ik was verbaasd dat iemand te midden van een anonieme, zich voortspoedende menigte...

De zaak van Leen Bakker ligt aan de overigens troosteloze en desolate Ringbaan Oost, ingeklemd tussen de overige bebouwing en accurate en ijverige verkopers wachten daar op hun klanten en ze sloven zich uit om hen in alle opzichten van dienst te zijn. Zo wachtte men ook tot ik de lamp kwam...

De lange groene schermen hullen de flats sinds enige tijd niet meer in een merkwaardige, tot op de begane grond reikende mantel maar ik sla de gehelmde heren nu gade uit mijn venster die aan de overkant opgewekt af en aan draven op de verdiepingen van een soortgelijk staketsel. De werkzaamheden...

Alsof de zozeer wenselijke gezondheid die het al zo lang laat afweten nog altijd vigeert, alsof de lange keten van onheil die als een loden last om de hals hing plotseling en onverwacht is doorbroken; alsof een nieuwe toekomst is aangebroken nog ongeschonden is en veelbelovend, die ruimte biedt...

Naast het schoolplein lag het stenen gebouw van de jongensschool, als het ware een beetje misplaatst en afzijdig van het lage, houten bouwsel van de meisjesschool waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis. Jongens en meisjes werden gescheiden in die lang voorbije jaren van mijn...

Als ik het flatgebouw genaamd "Berkenrode" passeer met bus of auto, weet ik dat je daar bent, dat daar, op die velden, onder die oude eik, eens je zilverwitte as is uitgestrooid, mama! Dat was je wens; daar wilde je voorgoed rusten. Je portret in grijstinten siert mijn wand. Je draagt daarop...

De morgen; de nieuwe dag gloort aan mijn venster. In de verte, achter de kale bomen, die als in een noodkreet, als in een hulpeloos gebed hun takken ten hemel heffen, vertoont zich de skyline van mijn zo dierbare geboortestad die eveneens haar stem wil laten horen in het grote koor van de mensheid;...

De lange, lange jaren die gepasseerd waren en de turbulente, dramatische gebeurtenissen die zich in onze beider levens voorgedaan hadden, schenen ons van elkaar losgekoppeld en verwijderd te hebben tot we elkaar terugvonden. Haar blikken had ze gericht op een foto, opgesteld in mijn woonkamer die...

Wie ons de schoolbank bezorgd heeft, kunnen we ons niet herinneren. Mogelijk was deze afgestaan door onze lagere school waar inderdaad zulke banken in die tijd Gang und Gebe waren. De bank was van bruin, glanzend, gepolitoerd hout en bevatte kastjes voor het schrijfmateriaal, de pennen, de...

Ik had eens een goede, lieve oma die zonder slag of stoot, ziekte, zwakte of misselijkheid de leeftijd van drieënnegentig jaar heeft bereikt. Op haar dressoir in de eenzame bejaardenflat koesterde zij altijd mijn portret van jonge vrouw. Zij is het geweest die mij mijn allereerste taal- en...

We naderden onze zusterstad 's-Hertogenbosch, die sinds eeuwen ingebed ligt in groene landerijen. De toren van de kathedraal die zich verheft boven de overige indrukwekkende panden begroette ons al als het ware. Het monumentale gebouw van het Noord-Brabants Museum ligt enigszins afzijdig van de...

Zelfs de "Afdeling Dagbehandeling" van het Twee Steden Ziekenhuis was, afgezien van de mij van oudsher bekende grote foto's in de wachtkamer van Afrikaanse jongemannen met lendendoek, bezig met het aanleggen van een vuur, getooid met Kerstversierselen, zilverkleurige guirlandes langs de wanden...

De stam en de takken van de kale boom wiegen en wankelen in een licht briesje. De esdoorn verwelkomt enkele kraaien die op haar takken neerstrijken en een gezellig praatje met elkaar lijken te houden. We hebben de winter verwacht en deze regeert nu over de stad. De hemel toont haar palet van...

Eens, lang geleden, betrad ik voor het eerst de kamer van de man die ik later zo goed zou leren kennen. De tropen, waar hij eens vertoefde en waar hij terug zou keren, had hij zozeer lief dat hij reeds in deze kamer, in zijn kleine universum, een soort voorafschaduwing, een afspiegeling hiervan,...

In de wijk "Fatima" in Tilburg Zuid verstreken tien van mijn jeugdjaren. De parallelle straten, genoemd naar wethouders van onze stad, herbergden ook ons arbeidershuisje in de Wethouder van Roesselstraat. Smalle gangen, aan weerszijden uitmondend in een ronde poort, scheidden de straten van...

Ze bereikte de leeftijd van honderd jaar. Zij rust voor altijd in het stille graf dat in het voorjaar omringd wordt door struiken die bloesems dragen in de tuin van het klooster. Haar liefhebbende broer kon zijn tranen nooit bedwingen als hij haar bezocht. In die jaren van het Rijke Roomse Leven...