Alle inzendingen van I.Broeckx

Eens, in lang-vervlogen tijd (het eindexamen was op handen...) had ik in het buitengebied al uitgekeken op de witte zijmuur van het huis dat ik nu, na vijftig jaar, van binnen leer kennen; hier vindt de cursus bloemschikken plaats in een langgerekte rommelige loods. De rest van het huis blijkt...

De Veolia-bus had over De Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd. Ik heb weleens overwogen hoe het zou...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appel voor mij geblazen. Als ik van huis ga staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik...

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones.... Het is weer...

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak, wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop; het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het...

Het kleine flatje naast mijn optrekje was in de loop der tijd al door verschillende personen bewoond: door een oude man die hier zijn laatste dagen sleet en die de buren ten grave droegen; vervolgens door een jonge vrouw die leed aan onherstelbaar liefdesverdriet; vervolgens door het Somalische...

Terugkijkend op mijn getormenteerde leven, getekend door tal van mislukkingen en door grote teleurstellingen, bedenk ik dat ik de weg die voor de hand ligt en die velen al prefereerden, niet zal gaan; de weg van de razendsnelle, moordende Intercity, dan wel die van het wurgkoord, dan wel die van de...

Het was in die tijd dat mijn oude ouders de hond hadden aangeschaft die zij "Obri" genoemd hadden: een forse Rottweiler, die ik nauwelijks over zijn kop durfde te aaien uit angst dat hij mijn vingers af zou bijten. In een foto-album bewaar ik nog foto's van de zwartbruine hond die waggelde...

Opnieuw ben ik de lieflijke vogeltjes gaan bekijken op de Tilburgse markt. Een koppeltje bontgekleurde papegaaien hechtte zich met de pootjes aan het gaas en de beestjes kwetterden zachtjes.... "Kijk er het mooi niet van af" adviseert de man... "Ook van mij niet" repliceer ik en vervolgens...

Zoals gebruikelijk vindt de conversatie weer eens plaats in de Deeltaxi, die onverhoopt omgetoverd is tot een soort mobiele, alternatieve therapeutische salon en die dusdanig voorthobbelt over de verkeersdrempels die Tilburg zo rijk is, dat lijf en leden geschokt worden als een rietstengel onder...

Om bij onze fraaie, beroemde en architectonisch zo geslaagde LocHal te komen moet ik nu een omweg maken. Gehelmde heren zijn druk in de weer rond hekwerken die de weg versperren..... Eenmaal gearriveerd besef ik dat de bibliotheek is leeggeplunderd; de collectie romans is verhuisd naar de...

Vlakbij de sportvelden waar ik eens de softbalhandschoen hanteerde en mijn benen over de horden wierp, bevindt zich sinds lange jaren Café "Zomerlust", met een gezellig terras en van binnen ingericht in Jugendstil-stijl. Vanaf dit terras heeft men het uitzicht op grasgroene weiden waar elegante...

Als ik mij posteer op de "Social Sofa" vóór "Woonzorgcentrum "De Bijsterstede" tref ik vaak een bewoner of passant die mij aanspreekt. Zo ook op die zomerdag, waarop de atmosfeer mild en verzadigd was en de ongeschonden toekomst zich nog leek uit te strekken als een weldadig, breed en...

Een nieuwe zomer was aangebroken, een zomer waarin ik nog nauwelijks kon geloven na het vele wat gepasseerd was.... Het interieur van het kleine flatje leek een flagrante tegenstelling te vormen tot alle frisheid en alle leven. Het leek op een uiterst desolaat samenraapsel van spullen van een...

Mijn haardos was verwilderd en woekerde op mijn schedel als een ongewenst gewas en ik zag eruit als een "Old Hippie". Als zovelen in deze tijd stormde ik dus af op de kapper. De jongeman zette er fluks en onvervaard de schaar in en afwisselend grijze en donkerblonde lokken dwarrelden op de...

De vader, de zo liefdevolle en zo zorgzame vader, die de oudste dochter, de begaafde dochter, zozeer vereerde en die haar opleiding betaald had, had het "kattenboek" voor haar gekocht. Hij moet het boek bedachtzaam en zorgvuldig hebben staan uitzoeken in de boekenzaak; hij moet daarbij de kat in...

Het was een zomerdag in de zomer van mijn zevenenzestigste levensjaar, laat in mijn leven nog geschonken door een Onbekende, die op onvoorspelbare en kennelijk onverantwoordelijke wijze neemt en geeft. We naderden het huis, de boerderij, mij van zovele gelegenheden zo bekend; het huis met het...

Het gezelschap was gearriveerd met de bagage in de grote hal van het hotel en men zou de stad gaan verkennen en de beroemde middeleeuwse, gotische basiliek, de Dom van Keulen, die ook majestueus was afgebeeld op een wandvullende foto in de hotelkamers, gaan bezichtigen. Het "platte" Duits van de...

Het kan bezwaarlijk ontkend worden dat de zomer aangebroken is en dat in het plantsoen aan de Nassaustraat bomen van mij onbekende signatuur kennelijk enthousiast hun kruin en gebladerte ten hemel heffen en dat de kleinere bloesembomen hun rozerode pracht tonen. Wandelend over de Dillenburglaan...

De meneer van KPN is aan de deur verschenen met op zijn pantalon de stoere en trotse letters die de naam van zijn werkgever weergeven. De kabel, de noodzakelijke "lifeline" voor computer en laptop is beschadigd, als draagt hij een als het ware ongeneeslijke wond. De medewerker van het...

Aan de oude Oisterwijkse Baan, die zich in een bocht kronkelt tot aan het zwarte water van het Wilhelminakanaal, door bruggen overspannen, op huisnummer eenennegentig, was het ouderlijk huis van mijn sinds lang overleden moeder. Van daaruit trouwde zij en de bruidsfoto toont haar, gekleed in het...

Een gat was in mijn fraaie glazen voordeur geslagen, dat veel gelijkenis vertoonde met het gat in mijn door liefdesverdriet te zeer verbrijzelde hart. Na het rampzalige verlies van mijn sleutels had de bovenbuurvrouw overmoedig en onvervaard met een mokerhamer op het glas staan beuken, maar...

Ik strompelde met pijnlijke voeten langs het aloude en mij zo bekende parcours; langs de gevels en bereikte de nu "leeggeplunderde" en verlaten hal van het ziekenhuis. Schimmige, witgejaste figuren spoedden zich voort over de gangen en ik was genood in het lokaal waar de vernuftige en zo...

Van het Wagnerplein in Tilburg maakt men zich wellicht - en ten onrechte - een idyllische voorstelling. Na de renovatie is het Winkelcentrum getransformeerd tot een gigantische betonnen "koopgoot" die een welhaast demonische indruk maakt en waar de adepten van de koopverslaving rondsjouwen in hun...

Negenenvijftig jaar geleden heeft de onverbiddelijke dood haar jonge echtgenoot overvallen en nog legt de weduwe bloemen op zijn graf. Haar negentigste verjaardag nadert en ze is teruggekeerd naar het dorp van haar huwelijksjaren waar men haar kent, waar de nu oud geworden vrienden uit haar jonge...

Ze trippelde op haar hakjes door de sfeerloze en kale gangen van het gebouw aan de Spoorlaan en met haar parfum charmeerde ze haar collega's. Daar was niets mis mee. Mijn bonnetjes van mijn luttele aankopen moest ik bij haar inleveren en ze keek vol interesse op het computerscherm naar de sites...

Ze had mijn stem gehoord die doorgedrongen was tot in de kamers van haar appartement, waarmee ik haar buren om hun telefoon vroeg. Snel kwam ze naar buiten en schoot ze te hulp. Met blikken op haar gezicht als van een lieftallige Madonna die medelijden of mededogen dan wel verbazing schenen uit te...

Men moet het prettig kunnen vinden in het stadscentrum te midden van het winkelend publiek, de menigte en de jongeren (ook als men dit verafschuwt?). Mijn gang erheen was moeizaam; ik sleepte me voort om tenslotte op een terrasje een warme chocomel te consumeren en de paarden te observeren, de...

De lieftallige secretaresses, allen blondines, die de kamers, gelegen aan de lange gang, bevolkten, gekleed in "nette" mantelpakjes, gelardeerd met hun parelkettinkjes, herinneren Sandra en ik ons nog zo goed.... Op kantoor scheen "horizontaal" de "enige taal" te zijn, zoals ik een collega...

Ik bewaar nog altijd de icoon waarop afgebeeld een lieflijke Madonna met kind in tedere omhelzing uit de erfenis van een honderdjarige tante die voorgoed rust op het idyllisch aandoende kerkhof aan de Kloosterstraat. Ze noemde zich onze liefhebbende tante, maar spaarzaam en sporadisch bezocht de...