Alle inzendingen van Mohair

Sinds tijden ben ik in winkelcentrum Hoog Catharijne (Utrecht). Ik moet naar rechts lees ik in de routebeschrijving. Tegenover de bakkerij bevindt zich de deur naar het bevolkingsonderzoek borstkanker. Even later sta ik als een arrestant met mijn gezicht naar de muur, klemgezet door een politieagent die me van achteren in de houdgreep neemt. 'De…

Koert krijgt zijn beste ideeën zwemmend, liefst loodrecht vanaf de kust. „Je krijgt geen ideeën zittend op de bank”. Ik luister naar Theo Maassen in gesprek met Koert van Mensvoort (wetenschapper, kunstenaar). Snel sta ik op. De ontbijtborden met kaaskorstjes staan nog op tafel, er liggen kruimels op de grond vermengd met piepkleine, zwarte rubberen…

Hoogleraar Ingo Piepers heeft deze oorlog voorspeld. "Als je alle patronen, structuren en wetmatigheden in de opbouw naar een oorlog naar de huidige tijd kopieert, zie je dat er binnen nu en twee jaar opnieuw een grote oorlog moet uitbreken", aldus Piepers in september 2019. Daar zal je 't hebben, dacht ik toen de pandemie uitbrak. Volgens een oude…

In de brasserie van het verpleeghuis lakt een man de nagels van zijn demente moeder. Op tafel zijn flesje Hertog Jan bier. De jonge vrouw naast hem nipt van haar witte wijn. Het is zondagochtend voor elven. We zijn twee jaar verder en het wordt moeilijker om de sfeer erin te houden. Het ontroert me hoe deze man erin slaagt. Liefdevol en in opperste…

In talkshow 'M' was Lale Gül uitgenodigd, schrijfster van het boek 'Ik ga leven'. Het gesprek nam geruime tijd in beslag. Ondertussen zat Arnon Grunberg te wachten. Zijn er straks vijf minuten over voor de winnaar van de P.C. Hooft-prijs? Margriet, presentator, sprak raadselachtige zinnen. Onderweg maakte ze uitstapjes, koos zijsporen, er kwam nog…

In de Brasserie praat mijn moeder onophoudelijk. Haar betoog lijkt op een grabbelton. We knikken, reageren intuïtief op haar. Het lijkt te werken, ze lacht en ziet er even ontspannen uit. Een bewoonster achter een rollator stopt bij ons tafeltje. We herkennen haar, ze verblijft op dezelfde gang. 'Wat heerlijk voor je, bezoek van je kinderen. Ja,…

De man die denkt met haar getrouwd te zijn loopt voorop, mijn moeder schuifelend achter hem. Mijn broer wil haar begroeten. De man denkt dat het voor hem bedoeld is, kijkt hem vragend aan. Als mijn broer een stap opzij zet, zet de man ook een stap opzij. En nog een keer, als een dans pas op de plaats. Het voelt een beetje alsof ik naar een scene in…

Die ene seconde waarop je in de lucht hangt in totale verbijstering is onbetaalbaar. Het haalt je uit je comfortzone, je wandelroutine, even weet je niet wat je gebeurt, totdat je keihard op het trottoir klapt. Gevoelens van schaamte afgewisseld met ongeloof en diepe pijn, doen je snakken naar adem, het voelt alsof je pootje bent gelicht. Maar door…

Twee virussen waren er rond op de afdeling van mijn moeder in het verpleeghuis. Mijn moeder was gisteren jarig. Ik aarzel, maar reis af. Als ik aankom mag ik geen gebruik maken van de Brasserie. Of ik de kortste weg naar de uitgang wil nemen, na afloop van mijn bezoek. Er hangt een foto van mijn moeder op de afdeling, ze draagt een Hawaii bloemenkrans…

„Goedemiddag dames, lekker aan het tippelen?” Vet Brabants accent, elleboog uit autoraampje. De vrouwen, duidelijk overvallen, lopen enkele meters voor me uit. 'Tippelen', het woord draagt de leeftijd van de gebruiker al in zich. Het blijft stil, dan lachen ze. De man rijdt stapvoets naast hen, grijnst zelfgenoegzaam. Korte, geruite mouw, net als…

Op dezelfde dag dat de koelkast stuk ging, kreeg ik mijn eerste vaccinatie. Dat kan geen toeval zijn. Sinds de lockdown zie ik verbanden die ik voorheen niet voor mogelijk had gehouden. Of wordt het tijd dat ik weer wat meer onder de mensen kom? Hoewel je met gemak het tegendeel kan beweren. Moderna, zo was me verteld. Ik had er een studie van gemaakt…

„Kom maar, kom maar naar beneden”. Als ik naar boven loop, zit er een vreemde poes op de zoldertrap. Man fluistert naar de kleine poes met grijze tijgerprint en witte pootjes. Poes staat als bevroren op de derde tree van de open trap, vastbesloten weg te rennen, terug de zolder op. Onze zolder met spullen, groot en klein, als in een magazijn. Dozen…

‘Mama, jij weet veel van seks. Wat is dit? Een teelbal?’ Verstoord kijk ik op. Er wijzen pijltjes met cijfers naar de verschillende onderdelen van het lichaamsdeel. ‘Dat klopt wel ja’. Man zit tegenover me achter zijn laptop, zoon rechts. Als drie ridders uit het beroemde verhaal, zitten we om onze eettafel. Op mijn scherm lees ik een tekst over de…

Op advies van mijn stappenteller wandel ik langs De Rietput, een grote plas dicht bij huis. In het gras liggen twee slapende eenden. De linker eend heeft een glanzend groene kop met een witte band om zijn hals; de andere is bruingevlekt. Hun koppen diep in de veren gestoken, één oogje open. De zon schijnt, het groen bloesemt. Gelijk olympische synchroonzwemmers…

Het avontuurlijke van deze dag zit hem in het weer. De zon licht op tegen een knalblauwe lucht, de bloemsembomen shinen, nog geen tien minuten later wandel ik in een sneeuwstorm. Op weg naar de Lekdijk zit een meerkoet op een hoopje riet midden in de vijver. De wind wiegt hem heen en weer. Vanaf de dijk zie ik dat het water in de uiterwaarden een…

Ik loop op de dijk. Een man komt me tegemoet, maakt voorzichtige stappen achter een rollator, tegen de wind in, zijn rug gebogen. Hij draagt een knalrood ski-jack, klemt een forse sigaar tussen zijn lippen. Met deze windkracht een prestatie. De sigaar als beste vriend, die kun je wel gebruiken bij het ouder worden. Ik neem het trappetje af richting…

‘In de trein is een mondkapje verplicht, maar het staat u vast prachtig’. Zei ze dat nou echt? Ik zit in de trein richting Rotterdam. De jonge vrouwenstem van de ns verwelkomt ons op verleidelijke toon. Om me heen opgetrokken wenkbrauwen, gelach achter lapjes. Missie geslaagd. Ik ga mijn moeder groeten in het verpleeghuis in mijn geboortestad. Hiervoor…

Vandaag vaart de veerboot niet. Ik lees op het bord. Geen waarom. Voor mij maakt het niets uit, ik heb geen plannen. Ik sta daar omdat het fijn is om er te staan, bij de rivier, kijkend naar het water. Komt er nog een boot aan? Ik wandel verder op het pad naar links, een paar meter boven de rivier, langs de huizen met een uitzicht om jaloers op te zijn…

Ik pak mijn blocnote en schrijf. Pion alleen recht vooruit, slaan: diagonaal. Loper diagonaal, zover als kan. ‘Schaakmat betekent…?’ ‘Tijd voor bier’ antwoordt man. Nee, ik heb geen enkele aflevering van ‘The Queens Gambit’ gezien. Om zoon, twaalf, achter zijn gamescherm vandaan te krijgen heb je een verdomd goed aanbod nodig. ‘Zullen we wandelen…

Met gespreide armen loop ik op haar af, lachend komt ze dichterbij. Na onze omhelzing wandelen we naar haar kamer, de enige plek in het verpleeghuis waar ik haar kan ontmoeten. ‘Nee, we kunnen hier niet zomaar naar binnen’ zegt ze streng, als we voor haar kamerdeur staan. ‘Kijk’ ik wijs naar het naambordje op de deur en spel haar naam hardop. Nog niet…

Ik schuifel door de sneeuw, kijk naar de schaatsende meute. Het ziet er vrolijk uit. Ik ben op weg naar een andere plas, een eind verderop in het park. Daar schaatst zoon, twaalf, met zijn vrienden op een aangelegde ijsbaan, tussen de knotwilgen. Ik voel in mijn jaszak of ik mijn fototoestel bij me heb. Mijn telefoon is onbetrouwbaar, bezig aan zijn…

Woessjj! Het geluid van ruisende rokken. Vol ontzag kijk ik omhoog, een zwerm zwaluwen maakt tekeningen in de lucht, de kop van een konijn, een pet met klep, het verandert razendsnel. Ik wandel langs de Rietput, een plas viswater, vlak bij huis. Woesjj, weer, nu boven mijn hoofd, er valt hoorbaar vogelpoep, op mijn jas, mijn haar. Honderden zwaluwen…

Mijn moeder loopt op dikke sokken met rubberen noppen. De zon schijnt fel in de Brasserie, ondanks de raamwering. De enorme varen lijkt extra groen. Voorzichtig schuift mijn broer haar stoel aan. Ik schuif de lusjes van mijn oren, leg het mondkapje op tafel. Mijn moeder praat er op los. Geen ongemak of pijn. We ontspannen. Daar komt André, een van de…

Zoon, twaalf, kan tegelijkertijd Fortnite spelen, op zijn mobiele telefoon de filmpjes van tik tok bekijken en geschiedenisles online volgen. Ik vind het knap. ‘Waar is je notitieblok, je pen, zou je geen aantekeningen maken?’ zeg ik met gefronst voorhoofd en mijn grote neus om de hoek van zijn kamerdeur. ‘Mama, ga weg’. Thuisonderwijs is net als…

Op een stoel, haar hoofd achterover, mond open, zit mijn moeder, diep in slaap. Haar eens zo strakke coupe in een warrige kuif. Ze schrikt wakker. Met slaperige glimlach, haar ogen half dicht kijkt ze naar ons. Ze probeert op te staan. Op haar zwarte broek vlak bij haar kruis zitten witte vlekken. ‘Je moeder heeft net een gebakje gegeten’. Ze geeft…

Na twee dagen ontvang ik het verlossende woord per telefoon. De vrouw van de GGD wil zoon ook spreken. ‘Yes!’ roept hij schor, waarna een hevige hoestbui volgt. ‘We zijn alleen verkouden!’ Na deze opluchting wil ik boodschappen doen. Ik nies drie keer, snuit mijn neus. Hoe ga ik mijn omgeving tussen de schappen duidelijk maken dat mijn kuch niets met…

Mijn broer en ik zijn op bezoek bij onze moeder in het verpleeghuis. We hebben net een ommetje gemaakt, stappen gedrieën haar kamer binnen. Achter mij gaat de badkamerdeur open, snel spring ik opzij. Verbaasd kijken we wie erachter vandaan komt. Een man in een rolstoel heeft zojuist gebruik gemaakt van haar wc. Hij draagt slechts een overhemd. Als hij…

Tijdens mijn werk word ik gebeld door de arts van het verpleeghuis. Mijn moeders agitatie neemt de laatste weken toe. De arts, vriendelijk en respectvol, doet me de (onhoudbare) situaties met mijn moeder in de hoofdrol, uit de doeken, spreekt over een zeer lichte dosering antipsychotica. De scherpe kantjes zouden er wat af gaan, natuurlijk hielden ze…

Onlangs vernam ik van mijn tante dat haar kleindochter als lifeguard werkt. In Zeeland maakt ze deel uit van een reddingsteam aan de kust. Hoe stoer is dat. Omdat ik ben opgegroeid in een plaats vlakbij Hoek van Holland, lopen het strand en de zee als een rode draad door mijn jeugd. Afgelopen maand hoefden de strandwachten van de Reddingsbrigade zich…

Als je het mij vraagt zit zelfvertrouwen in je lichaam. Mensen die houden van sporten zijn zelden angsthazen. Man en zoon brengen uren door achter hun laptop, liefst met een zakje zoute pinda’s ernaast. Man heeft lange tijd aan hardlopen gedaan, volleybalde decennia lang. Niet onverdienstelijk. Dit zal hij zelf niet laten weten, hier kom je vroeger…