Alle inzendingen van René turk

Een Duitse astroloog vertelt dat we in de vierde fase van wantrouwen zitten. Saturnus en Pluto dansen al vijf jaar om elkaar heen om eind december een nieuwe cyclus te beginnen. Volgens Christof Niederwieser bracht deze dans ons het wantrouwen van het vreemde (vluchtelingencrisis 2015), het wantrouwen van het andere geslacht (Me Too 2017), het wantrouwen…

De schuur puilde uit, kon mijn fietsen nog nauwelijks stallen. Mijn idealisme was uit de hand gelopen, overal lag blik. Van de opbrengst ging ik al eens gratis naar de film en liet ik bomen planten in Oeganda en Bolivia. Dat ik bleef verzamelen was eigenlijk meer een gewoonte geworden. Toen ik weer eens in Arnhem moest zijn, greep ik een vuilniszak…

Eindelijk trof ik haar, de moeder van de tweeling met wie ik opgroeide. De vraag die al zolang op mijn lippen brandde, kon worden gesteld. En dan was het ook nog herfst in het park, de bomen hadden nog even hun mooiste kleren aan. We stonden aan weerszijden van het pad, zij tussen gekromde bruine bladeren, ik bijna in de struiken. Een oude man, de kaken…

Blote billetjes in het gras Thuis had ik al bedacht dat het deze week stamppot zou gaan worden voor mijn oom en tante, kleine braadworstjes erbij, de jus niet vergeten. Naar de Albert Heijn. Ik kwam in de gang waar de potgroenten stonden, vele schappen waren leeg, ik was bang dat het uitverkocht zou zijn. Een meisje dat de vakken vulde, zat verborgen…

Mijn pas deed het niet en ik had geen contant geld. Ik stond er gekleurd op. Nee, ik kon het geld niet overmaken. En nee, ik mocht de boodschappen niet meenemen. Dat ik vaste klant ben, was niet belangrijk. Ik hoefde de boodschappen niet zelf terug te zetten. De caissière keek me de supermarkt uit, alsof ze met uitschot niets te maken wilde hebben.…

Vlak over de grens stap ik uit de trein en loop ik naar de bushalte. In het bushokje hoest een verwilderde man druk om zich heen, zijn hond ligt te genieten in de zon. De man zoekt mijn blik. 'Hast du ein Taschentuch?' Ik schud mijn hoofd. Evenals zojuist in de trein sla ik een sjaal rond mijn gezicht en stap ik de bus in. Het doek zit voor…

Mijn lief en ik doen een potje Scrabble in de trein. Tijd genoeg, voorlopig zitten we er nog wel even in. Ik maak stroperige woorden, zij legt het ene blije woord na het andere. We hebben duidelijk een andere week achter de rug. De conducteur komt enthousiast voorbij. 'Een spelletje, wat leuk, dat zie je niet meer'. Om ons heen het gebruikelijke…

'Komt u eten?' vraag ik aan mijn oom. Hij ligt op de bank met zijn rechterhand op zijn hart. 'Ik heb een beetje druk op de borst. Heb de planten even water gegeven om half vijf.' Hij veert op. Druk op de borst heeft hij wel vaker. Ik schrik niet meer zo gauw. Hij staat nog dagelijks op het land. 'Doe maar rustig aan' zeg ik overbodig.…

De fysio onderzoekt mijn schouder en vraagt of ik iets met horen heb. 'Doofheid zit in de familie'. 'Ik zie aan een spier in je nek dat je letterlijk je oren moet spitsen'. Ik denk terug aan toen ik achttien werd. Militaire keuring in Deventer. Het laatste jaar voordat de dienstplicht afgeschaft zou worden. Voor de zekerheid vul ik waar het…

Ik pak mijn mountainbike uit de schuur voor mijn rondje Aerdt. Even de kop in de wind. Een uurtje later loop ik fier rechtop door mijn straat. Het is vandaag Hemelvaartsdag. Ik heb onderweg geen fietser gezien. Waar is het dauwtrappen gebleven? In mijn jeugd kon je zelfs dauwzwemmen als je geen zin had om te fietsen. Nu lees ik op de site van het…

Twee wonderschone wandelingen in de sneeuw met mijn maatje en foto's van mijn nieuwe lief op de lange latten komen samen. Ze vraagt of ik acht dagen met haar naar Oostenrijk wil. Ik vraag of een ijsbeer wit is. Bij ons hotel is alles groen. De volgende ochtend brengt de bus ons naar een langlaufgebied. We vieren de aankomst met cappuccino en Schwarzwalder…

Sinds gisteren weet ik het zeker. Ik gooi een balletje op. Ik doe een poging. Ik waag de gok. Toen ik je in de vroege ochtend bezig zag met die grote zak chips in de kantine kon ik mijn ogen niet van je afhouden. Hoe je samengeknepen pretogen fonkelden achter je grote brillenglazen. Hoe je stiekem smakte. Hoe je uitermate tevreden trommelde met…

Met mijn rechterarm in een mitella fiets ik richting het bedrijf waar ik een sollicitatiegesprek heb. Afspraak is afspraak. Een man, een man, een woord, een woord. Het leven komt nu eenmaal tussendoor. In de buurt van het nieuwe industrieterrein zijn ze overal met de wegen bezig. Ik pak mijn telefoon en raadpleeg de routeplanner. In de verte de wegwijzers…

Met een vol mandje sta ik in de rij voor de kassa van de HEMA. Nog even snel wat laatste dingetjes voor een weekje langlaufen in Oostenrijk. 'Die kan ik niet verkopen, er zit een blokkade op'. 'Ze liggen toch in de winkel?' De jongen kijkt vragend om zich heen. De twee andere caissières zijn druk. 'Hoe haal ik die blokkade eraf?' Eén…

Na een snelle pizza stap ik op de trein. In de coupé voel ik dat er een stuk kies is afgebroken. Heb ik het in alle gulzigheid doorgeslikt? De volgende ochtend bel ik de tandarts. Het is altijd weer een wonder dat ik meteen kan komen, dat was bij haar voorganger wel anders. 'Een vulling uit 2006. De vorige tandarts had al aangegeven dat het dicht…

Ik kende mijn lief nog maar net. En hoe dat dan gaat, je hebt allebei de Kerst al volgepland. Kerstavond was voor ons. Op Eerste Kerstdag huppelen twee veertigers als verliefde pubers door de straten. Ze haalt twee oliebollen bij het kraampje naast het station. Bij iedere hap voel ik dat dit moment in mijn geheugen gebeiteld wordt. Ze fietst weg. Ik…

Remy en Bernyke bellen aan bij mijn lief. Ik doe open. In een impuls schiet ik foto's, niet wetende dat deze plaatjes goed van pas zullen gaan komen voor te maken surprises een paar weken later. Ik kijk naar twee mooie mensen op de deurmat. Ken ze nog maar net. Een eerder middagje Triviant in Rheden eindigde in een stripact op Joe Cocker's 'You can…

In gedachten had ik deze column al geschreven. Het zou gaan over doorzetten. Over vallen en opstaan. Diep zitten en weer bovenkomen. Om knallend af te sluiten met een grote lauwerkrans om mijn schouders. Het loopt allemaal anders. De dag van de deadline voor dit schrijven wordt tevens de dag van de bittere waarheid. Overmand door emoties zegt iemand…

De benjamin van ons bedrijf rookt zijn dagelijkse sigaar uit eigen doos. Twee vrachtwagenchauffeurs houden een praatje in het bushokje voor de rokers. We genieten allemaal van de herfstzon als er opeens een snel autootje komt aangereden. Twee slanke vrouwen in trainingspak stappen uit. Dat is waar ook, vandaag is het 'Fitplein,' denk ik bij mezelf…

Ergens in juli 2008 sta ik bij een voetbalveld in een dorpje van Malawi. Het spel is keihard. Eén van de vele jongens zonder schoenen voetbalt met een open vleeswond. Wanneer hij een hoekschop heeft genomen, spreekt hij me aan: 'Nice shoes'. 'Eh, thanks'. 'Can I have them?' Terug in Nederland hoor ik dat het een stukje cultuur is.…

De avond voor onze tweede Dodentocht (100 kilometer wandelen binnen 24 uur) pakken we een biertje in een Bornems café. De Rodenbach blijkt niet te pruimen, we bestellen snel een Tripel Hop om het weg te spoelen. ´Rodenbach, dat is bier voor toeristen,´ roepen de mensen om ons heen. Ik vraag naar het verdwijnen van de grote rust bij Palm, op de…

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van Hengelo. Een organisatie die weet wat wandelaars nodig hebben…

'We hebben een nieuwe klant!' Onze manager gooit een verkreukeld A4'tje op ons bureau. Hij heeft er wat in gestreept en gekrast. We lezen namen en telefoonnummers in doktershandschrift. De inkt is nog nat. 'Uit Parijs. Kunstmatige bloedvaten. We gaan mensenlevens redden'. De lange, de Italiaan en ik zien vraagtekens op elkaars voorhoofden…

De troubadour komt weer naar de stad. Hij vraagt voor na afloop om een vrije gift, net als vorig jaar. Ik pak mijn columnbundel in en klim op de pedalen. Merk dat ik het toch wat spannend vind, hem vanavond mijn boek te schenken. Ik ga weer op de eerste rij zitten. Dit jaar zijn er meer mensen die dit durven. Gery Groot Zwaaftink pielt met het geluid…

Ik had ze al met kratten bier over het perron zien zeulen. Twintig mannen van een Hellendoorns voetbalteam verdelen zich over de Intercity van Zwolle naar Leeuwarden. Ieder weekend kunnen ze nauwelijks elf man opstellen maar vandaag zijn ze er allemaal. Hun jaarlijkse uitje. Het is iets over negenen in de ochtend, twee van hen nemen hun tweede biertje…

De gastvrouw heeft een mooi stel benen. Ze draagt een knalgeel jurkje van weinig stof. Misschien vindt hij toch nog iets van troost deze avond. Haar ordinaire schreeuw tegen haar kind scheurt zijn gedachte doormidden. Hij schudt haar hand terwijl ze haar wangen tot steen vormt. Links, rechts, links. Alsof ze gedwongen wordt. Hij geeft drie zoenen omdat…

Een grote man springt uit zijn graafmachine. Hij gromt net zo hard als het gevaarte dat hij acht uur per dag bewoont. Als vanzelf zie ik de hond voor me die hij 's avonds uitlaat. 'Wat komen jullie doen?' 'Jullie rijden wel over onze metalen platen!' 'En met een fiets mag je hier al helemaal niet komen!' 'Als er wat gebeurt, nou…

Iemand aan de grens staart naar een opengeslagen landkaart op zijn bureau. Wanneer hij een slok neemt van zijn koffie, ziet hij een bruine kring op het vergeelde papier. 'Eureka, wanneer mensen tot een uur willen reizen voor hun baan, vergeten ze in de grensstreek om in hun buurland naar werk te zoeken!' Hij belt Brussel. Even later staat er…

Ik wijs naar windmolens in aanbouw en steek een tirade af: 'Ze denken goed bezig te zijn maar deze jongens zorgen in China voor een milieuramp. Grondstoffen voor de magneet in de propeller komen daar uit de grond. In het noorden ligt nu een giftig meer. Bij Baotou'. We rijden met zijn vieren richting het zuiden. De molens bieden alvast een vooruitblik…

Gamil zit met zijn eerste Nederlandse vulling bij me achterop. Op weg naar zijn huis benoem ik alles: 'Struik, linksaf, lantaarnpaal, sloot, man met twee honden, rotonde, parkeerplaats, rechtdoor'. Gedreven zegt hij krachtig alle woorden na. Thuis toont hij me een flinke stapel lege pizzadozen. We lachen. Vandaar dat hij zo graag een oven wilde…