Alle inzendingen van Sophie

Er waren een paar weken voorbijgegaan, waarin we elkaar niet hadden gezien. Het was zomervakantie, beiden waren we weggeweest. We hadden onszelf wijsgemaakt dat de zomer alle verschil zou maken. Dat het zou veranderen, zou overgaan. Want het kon niet, wij. Maar jij las in je tentje het boek dat...

Als klein meisje was ik een buitenbeentje op school. Bij de kleuters vroeg ik bijvoorbeeld of bevers na het bouwen van een dam ook weleens een potje gingen dammen. De Sint vroeg ik ten overstaande van de hele school, en naar later bleek, de plaatselijke pers, of die stoomboot niet erg...

Ik zie en voel mezelf liggen. De zachte aarde, de losse bosgrond die me omsluit. Een meikever die zich langs mijn benen een weg naar boven baant. De wortels van de oude boom zo veilig over me heen. Er is niemand die me ziet. Ik ga op in het palet van het bos en de bomen. Maar het is tijd. Het...

Ik ging met je mee, terwijl ik er feitelijk niets te zoeken had. Tussen ons bevochten vonken elektriciteit de strijd op het spanningsveld, terwijl we niet veel zeiden. Maar je ogen spraken boekdelen. Je blikken lieten me zweven. Voor de zoveelste keer realiseerde ik me, dat ik pas nu begreep waar...

Diep in mij was ze verstopt. Ik keek haar niet aan, ik verzorgde haar niet. Ik liet haar liggen, slapen. Soms roerde ze zich, maar ik wist me geen raad, begroef haar onder mijn overtuigingen. Onder, inmiddels, het leven zelf. Wat had ik aan haar in dit leven? Wie was ze eigenlijk? Ik keerde haar...

Op die zomernacht zouden we elkaar voor het eerst en het laatst vasthouden. En we zouden praten over wat ons toch in godsnaam was overkomen. Want het kon niet, wij. Ik parkeerde mijn fiets op een verlaten parkeerplaats en niet veel later pikte je me op. We reden naar een plek met een prachtig...

De stad ligt bezaaid met onze kussen. Vurige zoenen in plantsoenen. Ze krijgen alle ruimte wortel te schieten in de aarde, die door de zachte winter gewillig een voedingsbodem biedt aan onze liefde. Andere zijn vruchteloos onder bankjes in parken gewaaid. Liggen voor het oprapen naast lege...

Alleen wanneer mijn emotie stroomt, stroomt mijn inspiratie. Alleen wanneer ik helderheid nodig heb, kan ik schrijven. Mijn woorden vragen het papier, dat altijd schenken zal. Er ontstaat een compositie. Ineens weet ik wat klopt. Lading wordt gevangen, gevoel getoond. Besloten en bevroren in die...

Na wat achteraf een sluimerende slaap blijkt, lijkt het alsof een bijna doorzichtig wezen, een bosnimf, misschien, zich losmaakt van de wortels van een oude boom. De wortels lijken zacht en elastisch, terwijl ze deze afwikkelt als de draden van een bol wol. Pas als ze opstaat, realiseert ze zich...

Het is alsof ik waad tegen de stroom in. Mijn woorden blijven hangen aan rietpluimen. Mijn lach ligt op de bodem, maar als ik 'm wil pakken grijp ik iedere keer net mis. Ik bedek mijn hart met een bult stenen. Ga erop zitten en steek een stok in het water. Ik glimlach, kijkend naar die stok....

Hallo lezers van Nederlands.nl, Ik ben Sophie en ik zit in zes vwo. Samen met twee klasgenootjes moeten wij morgen in discussie gaan met drie andere klasgenoten over de stelling: "De huidige literatuur is meer amusement dan literatuur." Deze discussie is voor een schoolexamen cijfer. Wij...