Alle inzendingen over bedankt

Nog enkele nachtjes slapen en dan gaat het afkicken beginnen. Cold Turkey. Verbijstering en verbittering, capitulatie en lange tijd bijkomen. Nieuwe schrijfwegen zoeken en met zeer warme gevoelens aan Nederlands.nl terug denken. Het paradepaardje onder de schrijfsites. Dag, oerlief paardje!...

Bezoek mijn tante op het kerkhof. Veel zerken hebben dezelfde toon. De hand van de plaatselijke specialist in natuursteen. Een vorm van kunst. Voor het eerst vallen me de sterren op. In rots gebeiteld om geboortedatum aan te duiden. We bestaan immers uit sterrenstof. Lees ze als knipoog naar de heme...

Sedert kort kunnen we onze zielenroerselen in autobiografieën kwijt op het door de redactie van nederlands.nl pas geopende tabblad. De tot nu toe geplaatste inzendingen beschrijven grotendeels autobiografische gebeurtenissen in de vorm van een soort tijdsopname, om het eens met een fotografische te...

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan. Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een paa...

Blij worden van een schouderklopje (niet te hard dan natuurlijk) een glimlach op je gezicht toveren bij het krijgen van een simpel complimentje. Thats me, oftewel dat ben ik, kom ik glansrijk en eerlijk voor uit. Je bent nooit te oud voor bovenstaande argumenten zeker niet als ze ook nog positief zi...

Mijn allereerste uitgever was ooit mijn kloostervriend Mathieu W., die in de abdij van Egmond-Binnen ineens zeer bevlogen raakte en mijn toenmalige gedichten kopieerde en tot een bundel samenstelde, met op de cover een zeemeeuw en met nietjes bij elkaar gehouden. Ik bewaar dit enige exemplaar nog st...

Als een leeuwerik die zweeft op de thermiek van een zonontluikende zondagochtend, zo drijft de sopraanstem van Margaret Marshall door de ether, op de opwaartse kracht van Vivaldi's 'Domine Deus, Rex coelestis, Deus Pater omnipotens'. Hier klinkt het misschien wel op de dag af 300 jaar geleden...

Als een schrijver met de pen in zijn hand sterft, roep ik altijd: goverdomme, jammer, ik niet. Maar toen ik hoorde dat Jos in zijn slaap was overleden, dankte ik God. Want er staat geschreven dat Hij zijn dierbaren in de slaap tot zich neemt. Dus moet Jos, gelovig of niet, wel een dierbare Go...

Ik ben hier los gegaan, heb gek gedaan en mijn zwakte getoond. Cijfermatig soms niet beloond maar dat interesseert mij totaal niet. Vrienden en vijanden gemaakt, sommigen zijn blijven hangen, anderen hebben afgehaakt. Ditheke lief, dank je wel...

In mijn jonge jaren had ik een grote droom. Ik wilde een grote jongen in het American Football worden. Tot leedwezen van mijn ouders trok ik de grote plas over op zoek naar mijn geluk. In die tijd had je twee clubs die het landschap van het American Football domineerden. Dat waren de Miami Dolphins ...

Het rare is, dat: als iemand dood gaat er vaak dan pas gesproken wordt over hoe de persoon was, in elkaar stak, alle goede dingen worden opgedreund want tja, niet voor niks wordt er gezegd "over de doden niks dan goeds" en daar zit hem nou net de kneep. Over de doden niks dan goeds, maar eigenlij...

Vandaag een scoop die Nederland zal wakker maken! Kersvers nieuws dat mij achter het scherm toewoei. Laat ik bij het begin beginnen. De OBA - Openbare Bibliotheek Amsterdam - neemt 01/07/2014 afscheid van Hans van Velzen. Vrijwillig – geen Woerkommetje dat met tonnen contributie vertrekt. Hij wa...

Ik staak voorlopig, wil hier niet langer tussen staan. Dag.

Na 98 jaren op deze chique planeet is de geniale, fenomenale, onnavolgbare dichter Leo Vroman dan eindelijk gaan hemelen. Zijn ouders waren allebeide leraren op het schoolgebouw, dat ik dagelijks zie en dat sinds enkele jaren zijn naam draagt. Daar heb ik nog aan bijgedragen. Ik herinner me nog een ...

Stel je voor je rijdt met vrouw en kinderen naar Driemond. Langs de Weespertrekvaart. Op kerstavond half zes. Je ziet ineens een witte auto dwars op de provinciale weg. Gebotst? Voorkant flink gedeukt, chauffeur nog binnen. Je bent duidelijk de eerste passant. Je stopt en ziet ineens nog een auto i...

Nog net op tijd zag ik de advertentie in de Kruidvat-aanbiedingenfolder. Ik had nog drie dagen om mijn verhaal voor de 'grootste schrijfwedstrijd van Nederland' op te sturen. Eerst moest ik de gratis extravoordeelkaart bij een Kruidvat-filiaal gaan halen, want dat was een vereiste. De tien beste v...

Prof.dr. M.G. Spiertz, gewoon hoogleraar in de Geschiedenis van het Nederlands Katholicisme aan de Katholieke Universiteit Nijmegen, erkende destijds plotsklaps heel direct als eerste mijn sterke persoonlijkheid, die groots zou uitgroeien! Ik ben hem nog altijd zéér dankbaar voor zijn rol in mijn...

In 1974 had ik een kamer bij een Indische mevrouw, een mooie slanke dame. Haar man had ze verloren bij de Birma spoorlijn, die door de gevangenen van de Japanners aangelegd moest worden. Bij haar had ik een goed leven. Mijn kamer was mooi gemeubileerd en op het balkon had ik uitzicht op een park met...

George Knottnerus heeft te kennen gegeven dat hij stopt met zijn wekelijkse dagcolumn op vrijdag. Namens de lezers bedank ik George hartelijk voor zijn boeiende columns die hij in een reeks van jaren op deze site heeft verzorgd. Hij beloofde af en toe bijdrages te blijven leveren op www.nederl...

Zij was een stuk ouder dan ik, maar wat wat een stuk was zij. Meegekomen met een collega die netjes aan ons had gevraagd of dat niet erg was. Tuurlijk niet, het was vrijdag en iedereen had zin in een Griek en daarna de binnenstad in om uit te gaan. Na diverse escapades belandde ik bij jou in bed ...

Beste Ria, ik wil graag feedback op mijn inzendingen. Dus brand maar los. Nee dit is niet cynisch bedoeld, als ik ervan schrik ga ik wel stilletjes in een hoekje zitten huilen dit zien jullie toch niet. Ik vind de leegte die er nu onstaat op inzendingen, zonder cijfersysteem bedoel ik, vervelend e...

Het zal rond drieën geweest zijn, toen ik met een ietwat gedempte, maar gelukkige glimlach mij naar mijn schapenwollen bedstede met in mijn rug stekende spiralen snelde. Eerst nog die spiralen met een nijptang eruit getrokken. De televisiebeelden raasden nog op mijn netvlies. Neem die vijf maatpakk...

Het gemeentebestuur van Sauwerd heeft een plantsoen naar Ranomi Kromowidjojo vernoemd, lekker voordelig, nu nog een standbeeld erin plaatsen, krentekakkers!

Mijn postkamer gaat zwaar gebukt onder de grote hoeveelheden reacties van ene De Groot, maar ik blijf mijn best doen.

Zelfs een praatgraag figuur zit met de bek vol tanden in de stoel van de smoelsmid.

Ik geloof niet dat ik van u ooit iets heb gelezen. Althans, niet dat ik me kan herinneren, wat niet in uw voordeel pleit, want vooral dode dichters maken altijd een levende indruk op mij.

Terwijl de laatste zinnen van de net herlezen beschouwing “De Smidse” (zie deel 1) nog in mijn brein zijn blijven hangen, maak ik, als in een trance, een nieuw formulier aan om dit gedeelte te schrijven. De vertrouwde beelden van het beschreven geliefde plekje uit mijn jeugd, waarvan het autobio...

Al ruim zeven weken lang wordt het prikkelende en licht hunkerende gevoel naar vakantie gedempt en overschaduwd door een hardnekkige spierweefselontsteking in de lage rug. Daardoor was het mij, tot enkele dagen geleden, niet gegund om langer dan 10 minuten op de computerstoel voor het beeldscherm te...

Afgezien van zijn politieke visie en uitvoeringsbeleid vind ik, dat ik ook de positieve kanten van hem openbaar moet maken, zodra die zich aandienen. Hij lijkt me geen onaardige peer om in een café mee door te zakken, maar er kleeft zoveel kapitalistisch vuil aan die gozer. Misschien kun je het g...

Wie de waarheid van het leven wil achterhalen, zal dit met zelfdoding moeten betalen.