Alle inzendingen over literatuur

Liefde is d'eenge kracht Liefde is d'eenge kracht die de ziel naar boven draagt tot de sfeer van het eeuwige leven van zelf; zij bevleugelt ook 't laagste streven daarom wil ik haar boven alles loven. Als ontgoocheling en twijfel ons ontrooven geloof dat menschheid eens omhoog zal zweven, laat ons dan 't wonder der liefde beleven een…

Ik had gedacht... Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik die dacht dat het vuur dat in me brandde als de witte sterrenbaan zou zijn…

Geen winterakker hard en zwart geen stroom, die tot kristal verstard groenglanzend in zijn bedding sliep, zo grondeloos, zo eeuwig diep zo diep bevroren als mijn hart. Geen zilverpalmen op het glas o grillig als het wild gewas - varens, lianen, vlijmspits riet - bloemarabesk van kil verdriet die in mijn leven staat gekrast. Decemberhart…

Steenuil in West Riding Het is verstandig zo gerust in aardes muil en keel te zitten als de kleine steenuil van de kalksteengrot. Gelaten wijsheid is het om je jong zo vroeg zijn lot, de wet te leren van het peristaltisch slikken van de schaduwkuil, Waarin de tropen, na 't verteren, De sneeuwvos en de witte beren De oermens van…

Vahine no te tiare Als ik haar zie, rechtop gezeten, zwart voor een rode achtergrond vrouw met het rustige gelaat, lijkt ieder ander mij verbeten, onzeker en te snel verwond. Haar voorhoofd is een koopren plaat, een schild waarachter haar gedachten naakt en gehurkt liggen te wachten; boven de wallen van haar wangen de bruine ogen, onbevangen…

Het kind dat wij waren Wij leven 't heerlijkst in ons vèrst verleden: de rand van het domein van ons geheugen, de leugen van de kindertijd, de leugen van wat wij zouden doen en nimmer deden. Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden, van moeders nachtzoen en parfums in vleugen, zuiverste bron van weemoed en verheugen, verwondering en teerste…

Stad aan de Wadden Drie eilanden staan aan den horizon, Als 't niet zeer nevelt. Jongens komen kijken, Wanneer de postboot keert, die langs de dijk een Rookpluim doet strijken, licht-bruin voor de zon. De winter duurt hier lang; het spaarzaam groen Bevat een stillen winter in zijn takken. En in de binnentuintjes, kalme vakken, Zou zelfs…

Groteske Waar staat haar huis? Achter de bergen. Wat zijn haar knechten? Draken en dwergen. Wat is hun werk? Spoken en stelen. Zijn het er weinig? Neen; het zijn velen. Wat ligt op tafel? Een toverdoos. Wat at ze gister? Een bord vol kroos. Wat eet ze vandaag? Niet één enkele hap Maar om te drinken schuurt ze haar nap. Wat zal ze drinken…

Vrouwen Moede vrouwen geven hun lichaam veil In deze stad. De felle lampen schreien Hun rosse gloed over eindloos heenglijen Der vrouwen uit, die spieden wreed en geil Naar prooi. De stomme donkre huizenrijen Ter weerszij staren hoog, hunkrend naar 't heil Van koele hemel die zich als een zeil Boven de straat uitspant, grijs-vlos en zijen…

Nacht-stilte Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door den nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtsche streken, Klaar als ster in licht zoû breken, Zonder smet van taal of teeken God in elk van ons. Pieter Cornelis…

Wil je als dichter een beetje serieus genomen worden dan schrijf je geen sonnetten en zeker geen light verse, knutsel je geen gorgelrijmen in elkaar, vind je geen persiflage op de haiku uit (de "stanka"), doe je niet mee aan sms-poëziewedstrijden, ga je niet vreemd met luchtige columns en ga je (godbetert!) absoluut niet zingen. Kan het nog erger…

Tien regels De dood bedroeft maar is zelf niet droefgeestig. Zie hoe de gestorvene geredelijk glimlacht. Hij heeft afscheid genomen van licht en warmte, voegt zich genoegzaam naar aarde en koude. Ontbinding begint, is al begonnen: de vliegende vogel staat een ondeelbare oogwenk stil in het luchtruim, eindeloos, en verdwijnt in de ongenaakbare…

Het prozawerk van Kavafis is vertaald uit het Grieks door de heren Hans Warren en Mario Molegraaf. Warren is bekend geworden vanwege zijn talloze dagboeken en zijn verzamelde gedichten. Molegraaf is bekend omdat hij jarenlang de partner van Warren was. De verzamelde poëzie van Kavafis is mij ooit binnengedrongen als een beeldschone, cyperse kater, die…

['Eurèka!'] 'eurèka!' riep de Heer.- Rondom hem stonden De zieltjens naar zijn beeld, met slaaprige ogen, Bedrukt omdat zij nog niet lachen konden En zich verveelden met Jehova's pogen.- Doch thans...zie wijn! God had den wijn gevonden! Van vreugde ontroerd bracht hij een kelk omhoog en Greep ziel na ziel en goot in aller monden 't…

Over positief nieuws gesproken/gelezen. Ik wil hierbij de zeer eerbiedwaardige schrijver Mario Vargas Llosa van harte feliciteren met zijn Nobelprijs voor de Literatuur! Ik heb zeer van zijn diepzinnig schrijfwerk genoten en ik ben dan ook zeer verheugd dat juist hij nu deze prijs mag ontvangen. Hij is niet alleen integer, maar superkunstzinnig. Commissie…

'I hear the click-clack of your feet on the stairs.' [Mick Jagger] ik treur de leegte, lief want zo even waren kamers nog alsof wij samenbleven je bracht bloemen bewogen foto's hoe je lacht ontklede geur in bed een verlaten gelippenstifte sigaret struikel wankel over sporen en denk je moedig in de gang te horen teneinde dronken…

Boeken moeten niet moeten, boeken moet jezelf zoeken. Er zijn boeken die je kunt eten, maar er zijn ook boeken die je maar beter kunt vergeten...…

De soldaat die Jezus kruisigde Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen Wild om den spijker toen 'k den hamer hief - Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief' En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen. Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten, En werd een gek die bloed van liefde vroeg: Ik had hem lief - en sloeg…

Miniaturist O zachte glans, getemperd stralen der uren op het werk gericht, - de dag met rijzen en met dalen zegent mij met zijn wiss'lend licht, dat kleurt het nederig gerei, het tafelvlak, de effen wanden, glijdend het perkament voorbij en 't ingehouden werk der handen. Achter het raam de fonkeling van boven, bos en ploegland buiten…

Ze kwamen allemaal samen. De meerderheid en de minderheid. Het goede boek en het slechte boek. Bang voor zonder partij begon de voorzitter met de hele fractie als zoete koek. De haan zweeg, hij draaide er zelfs nog een glaasje bij...…

Je kunt pas over een boek praten als je het hebt gelezen, tenzij er een goede samenvatting op de achterflap stond.…

Jim ik zou willen weten wat maakt het de moeite waard dat je door blijft schrijven brieven, opstellen en gedichten waarin je de wereld aanprijst en deskundig schat als een koopman. hoe komt het dat je niet moe wordt en de ogen dicht doet en denkt ik wou dat ze allemaal naar de hel gingen met hun kletspraatjes en door blijft schrijven brieven…

Beter alleen in een hoek met een boek dan eenzaam in de kroeg.…

Beter 1 boek in de hand dan 10 op de plank.…

Heerser Hij schreed en ruimte was hem soepel kleed aan 't koele lijf. De gladde luchten spatten uit elkander en rode sterren walmden àl hun wonder in wankelende nacht. Hij schreed en ruimte brak aan zijn metalen tred en lucht verkromp voor zijn doorzengde zucht. Leven was enk'le vlokken violette geur. Hij at en aarde trok haar gillende…

Je ruikt de taal, je voelt de geest en niemand komt tussen jou en het verhaal. Een boek is een feest, een prachtig gezicht. Een boek is liefde op het eerste gezicht...…

(voor Alfred Jarry) Hij strompelde voort, met een verbeten hoofd vol ergernis over de stompzinnige kwaadaardigheid van de brave burgers in hun nette kledij (gepoetste schoenen, gelakte snorren), futloze marionetten van autoritaire, frauderende bazen (gemakzuchtige slavendrijvers) en doffe instituten. Hoe hun makke eigenwaan en hooghartigheid hem…

Het gebed van een heiden Wellust, ach, temper niet uw vuur, Verwarm mijn hart dat lijkt gestremd; Al ben je voor de ziel tortuur! Diva! exaudi supplicem! Godin, door heel de lucht verstrooid, Wees een verborgen vlam voor ons! Verhoor een ziel, nog niet ontdooid, Die u een lied wijdt als van brons. Wellust, blijf steeds mijn koningin!…

Veel dichters hebben van poëzie geen kaas gegeten, doch literatuur heeft ook nooit iets toegevoegd aan een rechtvaardiger samenleving. Vooral niet in Nederland, waar gereformeerde dominees en kooplieden slechts zingen voor God, Koningin en Vaderland. Verviel de poëzie derhalve tot de zonde van een restrubriek, eer dan de schaarse Nederlandse dichters…

Er is veel geestelijk leed onder dichters.…