Alle inzendingen over humor

Het kan dus nog korter. De haas rent door en ik heb iets te vieren.....…

Ik laat hier alle leestekens weg, gewoon omdat het kan. Presentator: U vermoedde dat uw vader een geile Italiaan had kunnen zijn, want moeders hield het niet droog zodra zij bruine ogen zag. Zoekmens: Inderdaad, dat klopt, mijn moeder had/heeft iets met mediterrane mensen, en met Toon Hermans. Presentator: Nou, dan heb ik een verrassing voor…

Oh what a day. Ik ben net over mijn spierpijn heen. Het dagje ‘teambuilding’ van mijn werk bleek dus een dagje in een hut op de hei. Brainstormen en daarna letterlijk de hei op. Het team en ik verdwaalden hopeloos tussen de schapen. Uiteindelijk kwamen we in de veilige stal voordat de totale duisternis inviel, want buiten de stad hebben ze alle verlichting…

Op de keeper (ee aub, ie is foutief) beschouwd, is egotripperij hier en op de zustersite gedichten.nl schering en inslag. Ongebreideld breit men hier proza, weeft men tomeloos wollige woorden, wolkend drijft men over, soms met schattige sonnetten, vaker nog met net geen gedicht. Toegegeven, ik doe er zelf aan mee, maar liever sta ik aan de zijlijn…

In koffieshop Appie raakte ik gisteren bij toeval aan de praat met de opmerkelijk fit en jongensachtig ogende Fred Oster die me zonder aandringen eerlijk en blijmoe­dig over zijn moeilijke tijd bij de Avro vertelde. De sympa­thieke oud-presentator van de Wie-kent-kwis (een vondst van wijlen Bueno de Musquita) klapte onder het genot van een Rivel­la-light…

Polletje Piekhaar weet er alles van, want hij was overal bij. Hij heeft het van begin tot eind meegemaakt, maar zwijgt al decennia lang in alle talen. Ik weet niet eens waar hij nu verblijft en of ik hem nog te pakken krijg tijdens mijn leven, maar ik zal mijn uiterste best doen hem op te sporen om samen met hem de naakte waarheid onder ogen te zien…

Proza is een verhaal vertellen, je mening ventileren, je zegje doen in de kantlijn. Maar soms is proza meer, onderworpen aan regels maar niet aan wetten, opent het werelden waar gedichten dicht slaan, worden haren tegen de vleug in gestreken. Ik daag uit, ga soms te ver, bijt de hand die voedt. Gek genoeg voelt dat goed, ongeplaatst vertoef ik gaarne…

Zijn eerste is hij, zonder een spier te vertrekken, ijskoud voorbij gelopen. Zij kenden elkaar toch niet. Het doosje chocolaatjes voor haar maar aan zijn moeder gegeven. De tweede had het allemaal te letterlijk genomen, daar stond zij, mét zonnebril en geleidehond. Ze bleek écht blind te zijn. Nummer drie? Dat bleek zijn bloedeigen tante te…

Regelneven en -teven overspoelen dit eens zo tolerante, flegmatieke land. Strikstropdassend, kokerrokkend, glimgitzwartgeschoend, tik-tak-hoge hak, de regentenkanker woekert als nooit tevoor. Geschoeid op Amerikaanse leest, de graaiende mens gaat met zijn tijd mee, gaat te zijner tijd ten onder. Want: lenen, lenen, lenen = betalen, betalen, betalen.…

Eens aaide, paaide, streelde dit toneeldier Beatrix, vuistdiep de royale billen verkennend. Ik stel mij daarbij voor dat zij rillend, trillend een borstbeeld klaar kreeg. Hansje Pansje, halal kreeg je het gelijk aan jouw kant, de dames stonden in de brand die jij had aangestoken op het rubberen spijkerbed. En dan zet je niet door, waar jij spijkers…

Bas Harskamp is een gelukkig mens. Zoals bijna iedereen die er in geslaagd is zijn of haar hobby tot beroep te maken. Bas exporteert weidestreuvels. Reeds op zeer jonge leeftijd werd hij gegrepen door de weidestreuvel, een fascinatie die tot op de dag van vandaag voortduurt. Volgens eigen zeggen was Bas toen hij voor de allereerste keer geconfronteerd…

Ik ben best slim eigenlijk. Ja! En ik kan dat bewijzen ook. Ik heb immers een heel stel briefjes van mensen, die mij over bepaalde onderwerpen tot op het bot ondervraagd hebben om mijn kennis te testen, als bewijs. Ze noemen dat ook wel diploma’s. Niet dat ik er wat aan heb. Nee! Want hoe slim ik ook ben, ik ben nog te stom om voor de duvel te dansen…

Ze zat aan een tafeltje tegenover ons. Ik schatte haar een jaar of vijftien. Wat bleekjes, niet onknap en alledaags gekleed. Voor haar stond hedendaags tienervoedsel: een blikje Red Bull en een hamburger. Van het laatste was slechts een enkele hap genomen. Kennelijk was het er niet van gekomen de maaltijd af te maken. In haar armen lag een baby van…

Tot dan durfde ik niet, in het land van mensen die zo schrijven dat het lijkt dat ze het gelijk aan hun kant hebben, daar heb ik zomaar een column geplempt. Dat dacht ik, het werd dus een recensie, de titel is "Zinnen verzetten", was ik dronken of laat, ik weet het niet maar wel dat ik verkeerd ben begrepen. Tussendoor kommaneukte ik een citaat…

Wetend dat ik nu tegen een muur van onbegrip oploop bij sportvissend Nederland, moet ik eerlijk bekennen dat ik niets heb met vissen. Nou bedoel ik niet de diersoort die met deze benaming wordt aangeduid. Op zich vind ik deze koudbloedige zoogdieren best aardig om te zien. Een aquarium vol gekleurde koraalrakkers kan mijn aandacht wel enige tijd vasthouden…

Ik heb de tijd vermoord! En nog niet eens expres ook. Het gebeurde gewoon, toen ik een spelletje met hem speelde. Echt waar! Ik heb er niet eens veel voor hoeven doen. Helemaal niks eigenlijk. Ik heb alleen wat zitten klikken, that’s all. En toen zag ik -in een onbewaakt moment- opeens hoe laat het was. Ik had de tijd gedood! Ik hoef niet…

Voor we weggaan roept mijn vrouw uit de keuken: ‘Help me even onthouden, het toiletpapier is op.’ ‘Schrijf het even op’, roep ik terug. ‘Ja.., ik heb nou mijn schoenen al aan’ hoor ik haar tegenwerpen. De logica ontgaat mij volkomen. Maar dat gebeurt vaker, dus houd ik verder mijn mond. Mijn vrouw is ondoorgrondelijk in haar argumentatie en ik heb -…

Marie wilde op een zonnige dag op de fiets naar Amsterdam, om Piet en Lies weer eens een bezoekje te brengen. Jan had gemopperd, want aan fietsen had hij een broertje dood. 'Weet je wat die rit ons anders gaat kosten?' had Marie venijnig gevraagd. 'Nergens een plek om te parkeren en had je eindelijk een plek, dan kostte je dat een godsvermogen.'…

Op de terugweg van een klus samen met compagnon, de vrijeradicaal Ab, stel ik voor even te gaan lunchen. ‘Zie jij hier ergens een kapper?’ vraagt Ab om zich heen kijkend. Ik kijk hem vragend aan. ‘Moet spul halen om mijn haar te bleken,’ legt hij uit. ‘Tuurlijk , Ab. ‘Ik zag op die hoek daar een tapijtreiniger. Die verkopen dat spul ook. Speciaal…

Soms heb ik zin om onzin uit te kramen, den bloedserieuze mensch te confronteren met z'n belachelijke voorkomen. Want wat geeft het iemand recht om een ander te zeggen wat hij/zij niet mag of juist moet doen ? Zet dat doden aan de zijk, is dat vlerken in de koek of bij vaarboot de hegels ranteren ? Ik vraag mij dan af, wie heeft een en ander bedacht…

Dat is een feit, of dat nu gebeurt door een grachtengordelpandbrand of door gesaboteerde remleidingen in de Limburgse heuvelen, dat maakt niet uit. Geert moet dood, Femke moet dood en ja, uiteindelijk moet Driek Oplopers ook doodgewoon dood. Voor Femke geldt inderdaad dat het buitengewoon integer zou zijn als dat nu gebeurt, maar dan ziet ze haar…

Heel vroeg rinkelde die zaterdagmorgen de telefoon in het huis van mijn zusje. Slaperig nam ze op. 'Mag ik Jan Zijlstra van u?' had een mannenstem gevraagd. 'Het is midden in de nacht,' zei ze geprikkeld, en kapte het gesprek af met de woorden dat er bij haar geen Zijlstra woonde. 'U hebt een verkeerd nummer gedraaid,' zei ze kortaf en legde de…

Sinds we de tuin hebben uitgebreid, heb ik regelmatig nachtelijke tuindromen. Best aardig, zult u denken, zo dromen over je nieuwe, kleurrijke borders terwijl je dartel tussen de vlinders huppelt. Niks leuk aan. Mijn tuindroom is een nachtmerrie. Een gruwel in episodes waar telkens een nieuw huiverend stukje wordt aangebreid. In het begin zaten…

Het toeval bracht me op een dag tot in de kantine van een manege. Of is vluchten voor een griezelig onweer geen toeval? Vluchten was het in ieder geval. Mijn start, precies na de derde donderslag, had het flitsende van een bliksem. Eens op volle snelheid wist ik het met zekerheid. Over zowat zestig meter, was ik mijn persoonlijk record aan het benaderen…

Soms kan het gebeuren dat je helemaal niemand een strobreed in de weg hebt gelegd en je enkel en alleen maar met je eigen zaken zit te bemoeien, niks meer en niks minder. Je zit geen slimme plannetjes te bedenken om mensen voor je karretje te spannen en je bent al helemaal niet bezig anderen onderuit te halen. Sterker nog, helemaal niemand kan last…

Even met de firma New World Products gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. Mag ik de Afdeling Krokodillentranen even van u?” Fluks werd ik doorverbonden met een of ander hakkelend public-relationstiepje. De baas kon mij niet te woord staan, want die zat angstig bevend als een rietje onder zijn bureau. Wat ze voor mij kon doen? Dat wist ik haar, goedgehumeurd…

Aan het hof van de Gele Keizerin in China, zo'n 5000 jaar geleden, verfden de hovelingen hun tanden zwart. In Japan had je het Nô theater waar mannen, zwaar en bizar opgemaakt, voor vrouwen moesten doorgaan. Indianen gebruikten gezichtsverf voor de krijg. De zogenaamde oorlogskleuren. En in de natuur zijn het weer de mannen die, met bonte kleuren…

ik brabbel, rochel en spuw een taaltje te gek voor woorden ik ben repelstaaltje mijn bloem groeit in de grond een pot omgekeerd klimop ik naar de top probeer mij maar eens tegen te houden (lukt je niet) geen kruid tegen gewassen…

Even met Sharon Dijksma gebeld. Geen verbinding. Nog een keer geprobeerd. Wéér niet. De KPN heeft mij lelijk tuk. Want daar hebben ze blijkbaar schoon genoeg van mijn wekelijkse populistische, kwetsende, flauwe, beledigende en onbeschofte telefoontjes. Dus organiseerden opstandige monteurs een enorme storing, deze week. Jammergenoeg was de KPN een…

Mijn pa heeft in het kolenhok van de buren gelegen om aan de feldwebel te ontkomen. Mij heeft hij meegegeven dat je kunt zeggen wat je wil van de Duitsers, maar ze kunnen wel zingen..... "Warum weinst du, kleine Tamara" "In einer kleinen Konditorei"…