Alle inzendingen over literatuur

Benoem een fantasia-steunzool tot keizer en vertel de gelovigen dat elke overheid uit God is. Laat hem veel misdaden jegens de menselijkheid begaan en vertel de gelovigen dat dit niet Gods wil was. Arresteer de door God krankzinnig gemaakte gek en verkondig de gelovigen het aantal nieuwe...

Nu is er weer dat zomerse godlof Nu is er weer dat zomerse godlof van meisjes die in korte rokken door alle straten fietsen in ons land, ons land gezegend met pastoors en dominees die met schuine oogjes kijken naar dat dekselse jonge volkje dat met naakte knietjes door hun straten fietst...

De Min Gij moeders, gij hoeders Der bloeiende jeugd Wat mort gij, wat noemt gij De spijtigheid deugd! Wat keert gij en weert gij De listige Min Van rijpende boezems? Hij raakt er toch in! De kruiper, de sluiper Houdt ijverig de wacht. Hij ligt op zijn luimen, Bij dage, bij nacht! Al...

t' Amo mia vita Mijn Lief ik min uw. Myn Lief ik min uw. Dus mijn lieve leve seyde, Mid dat mijn lippen van haer lieve lippe scheyde Geen meerder soetigheyd ter voren inne quam Dan als sy mij dat gaf, het geen ick haer ontnam Onthout die toontjes ey! ik bid uw Cupidootje Gy kleyne...

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachte, Van schoonheid en van poëzij De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen. Er ruisen tonen om mij heen, En schone vormen...

'Khebb tongen t'mijn' verdoen: 'khebb dorpen min dan Steden Ten uytvoer van mijn' saek beleefdelick bereidt; 'Khebb vrienden, in getal, als 'tsand ten over leit, In aensien, menighmael meer waerd dan mijn' gebeden; 'Khebb, hadden't andere, sij wisten't te besteden Ten plaester yeder...

Wreed gescheiden lievelingen! die uw' weg met tranen weekt;- voor wier diep gewonde harten de aarde niet een Roosjen kweekt;- Als 't gevoel der teerste scheiding uw' geprangden boezem knelt, en geen hartverligtend traantjen in uw brandende oogen zwelt;- Zet u dan in stille nachten op...

Wat is 't anders als fraai? Die anders niet en kan als zingen, spelen, tuiten, is geenszins fraai zo deugd en eerbaarheid staan buiten. Een vrouw die niet als zingt en tuit, die gaarna danst, en die de luit schier nimmer uit haar handen leit, fij, fij, dat is lichtvaardigheid. Maar is...

Waar ligt dat avontuurlijk Faeryland? De glazen globe, gave van Merlijn, zilveren schimmig, met parelen schijn. Bokaal waar alles is wat eenmaal was, waar de oude vorst, de oude vorstin verblijft, eerwaarde voorouders van het mensenras. Kom, kom nu in mijn borst, kom hier met spoed, waar...

Ik probeer wel eens bij mezelf te achterhalen hoe mijn schrijverschap ontstaan is. Dat is een gevoelig punt, want het ligt mij zeer na aan het hart of is het in het hart? Tot ongeveer mijn vijftiende jaar deed ik een schriftelijke tekencursus, waar ik hoge ogen mee gooide. Ik heb het alleen niet...

Sterren O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, Als deze ogen zich sluiten voor eeuwig en dit lijf wordt ten grave gebracht, O de stille onbegrijplijke sterren! o 't...

Psalm 1 Systeem! Gij spitst geen oog of baard en draagt geen slepend kleed; hij die in u een mens ontwaart misvormt u naar zijn eigen aard waar hij ook niets van weet. Systeem, ik noem u dus geen God, geen Heer of ander Woord waarvan men gave en gebod en wraak wacht en tot wiens...

Liefde doet klagen Och, hoe is mijn lot zoo wreet! Van rampen te zamen gesmeet! Appelona, hoe lang Zult gy blijven zo stuurs, zo wrang? Hoe lang al even trots? Gelijk als een harde rots, Die 't zee-gewelt op zijne borst doet breeken, Zo wrevel staat gy voor mijn zuchte en smeeken. Hoe...

Neem weg, neem weg dien afgerichten mond, Die lippen vol verraad, met wellust overstreken; En dat gevaarlijk oog, die valsche morgenstond, Waar de uchtendzon van heil gereed schijnt door te breken! Maar geef, Meinëedige, mijn kussen my weêrom, Die panden van mijn min: zy zijn mijn...

Klorinde 'Ach, waarom toch, Klorinde! 'Zijt gij zo schoon en wreed? 'Kan niets u dan bewegen 'Daar 'k zo veel om u leed? 'Hoe vele lange nachten 'Doorwaakte ik niet met smart! 'Wat kostte gij mij tranen, 'En zuchten aan mijn hart! 'Waarom toch laat gij vruchtloos, 'Mijn...

Er is een grote norse neger in mij neergedaald die van binnen dingen doet die niemand ziet ook ik niet want donker is het daar en zwart maar ik weet zeker hij bestudeert er aard en structuur van heel mijn blanke almacht hij morrelt wat aan halfvermolmde kasten dat voel ik - splinters...

De Beemster, voor Karel Looten De wintvorst, om den rouw van Hollants Maaght te paeien, Vermits door storm op storm zy schade en inbreuk lee, Schoot molenwiecken aan, en maalde, na lang draeien, Den Beemster tot een beemt, en loosde 't meir in zee. De zon, verwondert, zagh de klay noch...

Schoon oogen, die vermeucht te nemen en te geven De sielen die ghij wilt, door uwen harssenstrick, Die met het spelen van een vriendelijcke blick Soo vaeck ontsteeckt en bluscht de vlamme van mijn leven, Ach, in wat dampe moet mijn siel onseker sweven Door wrevle nijdicheit en 't ongeval vol...

Sonnet Vroeg in de dageraad: de schone gaat ontbinden de gouden, blonde wrong, als een citroen van kleur. Vrij in de buitenlucht zit zij bij d'achterdeur waar 't groene wijngaardloof de luwte-muur beminde. Dan beven amoureus de liefelijkste winden in 't zijig gele haar en groeten met...

Eerste aanblik En, peinzend, zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen, Waarin de deernis kwijnt, de liefde droomt, - En weet niet, wat mij door mijn adren stroomt: Ik zie naar u, en kan niet ademhalen: Een gouden waterval van zonnestralen Heeft nooit een zachter aangezicht bezoomd... 't Is, of...

Schrijvers die veel succes oogsten met hun boeken lopen het reële risico dat ze een ego ontwikkelen dat zo groot is als een volwassen melkwegstelsel. Harry Mulisch en Jan Wolkers zijn daar krasse voorbeelden van.

Mizerie-mensen Ik heb u lief, mizerie-mensen, Die geen genoden werdt Van 's levens blij festijn, Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen, Te bitter, om nog goed te zijn. Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in...

Je bent Je bent gewoon je bent gewoon een mens dat is een warm en onontwarbaar wezen en toch kun je gebeuren als een wonder want ik heb je geroepen in mijn slaap ik riep je liefde door eigen honger in de eigen stem ontwaakt zag ik: ik heb je niet gedroomd hier ben je je...

Sneeuwstorm In mijn streek zegt men 'ver' in de zin van 'bijna'. Het is al 'ver' winter. En zo ver is het inderdaad. Sneeuw is eeuwig leven op een wit blad zonder letters geschreven, niets is nog hier, alles is ginder. Zoals dat boerderijtje, tien vadem onder de sneeuw. Sneeuw doet...

Naamloos Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met zijn zaad. Ik heb hem nooit gekend die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn. Om pijn te schrijven heb je weinig...

Lied dat ik van een krankzinnige hoorde Ik heb de bodemloze put gepeild Het water staat mij nader dan mijn schoenen Ik heb de nagels van mijn vlees gevijld Ik zal mijn tong met verse watten boenen Het geeft den man niet of de mast verklept Wanneer de manen in zijn hoofd gaan...

Zelfportret Je ziet een man in de tuin hij lijkt verzonken in zichzelf die man ben ik, ik weet het maar als je lang kijkt naar een foto van jezelf verval je in gepeins - wie je bent en wie je bedoelt als je ik zegt, enzovoort ik kijk en kijk in dat gezicht en inderdaad - ben ik...

Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik en denk om roem en eer geen ogenblik, maar vindt in verzen vrede en zielsgeluk. Veracht de wereld en zijn valsch behagen in afbreuk doen, wat groot is te verlagen en al het kleine en slinksche hoog te dragen. Christenen, Joden, Parsen,...

De ontmoeting Tusssen uw ogen en de mijne Was 't licht anders dan om ons henen, Zachter en van iets teers doorschenen: Glanzingen die in glans verdwijnen. Alle verrukkingen: vreugde en wenen Hebben zich in die glans gevonden; 't Smachten van ons begeerge monden, En de drang veel goeds...

Op een dag spuwde mijn moeder mij uit, het was aardbeientijd, ze was kwaad want ze had net een groot bord vol geplukt toen ik haar relatieve rust (een man, een kind, een portie aardbeien) kwam verstoren. Ik had de haren van een vreemde en krijste hard en blauw, mij gaven ze een tik om...