Alle inzendingen over overlijden

Lucie, we legden samen een groot deel van de levensweg af; de levensweg die voor jou zo bochtig en hobbelig was met ravijnen en spelonken waar je telkens in dreigde te vallen. Samen leefden we, samen werkten we en samen beleefden we die zo schitterende zomer in Oostenrijk, zo lang geleden. Je wens...

De dood heeft zich al aangekondigd en deze heeft zijn schaduw vooruitgeworpen maar zij is niet bang; nooit is zij bang. Zij heeft de zwarte lijkwade al gehaakt die haar lichaam zal moeten omhullen in de kist en ze is al gaan kijken op de natuurbegraafplaats waar de vogeltjes kwinkeleren en waar de o...

Geen grafsteen zal herinneren aan jouw leven, aan onze liefde en vriendschap. In het verre land ben je onvindbaar. En ook mijn verwarde hart en verstand kunnen niet meer vinden, niet meer opsporen wat wij eens deelden. Gezonken is het in een diepe put, in de krochten en spelonken van vergetelheid, v...

Ineens een verlies iemand die ik heb gekend voorgoed in mijn hart. Hoe onverwacht en plots vleugels braken van een volledig uitgeputte vogel onder het gewicht van vermoeidheid waarbij hij ook nog eens hard is gevallen in een weide Onafgewerkt en onvolledig zijn levensreis was, hij heeft zi...

Ze zeggen dat het slijt, maar niet hoe snel dat gaat. Ze zeggen dat het went maar dat is wel zo achterhaald want iemand missen gaat nooit over, gaat nooit voorbij en blijft een schrijnend brandblaar voelende plek. Ze zeggen dat er mee te leven valt en oh, dat ontken ik niet, maar iemand missen, ve...

Er zijn van die onderwerpen waar we zo min mogelijk over denken, dus praten al helemaal niet en toch is het een onderwerp dat niet bepaald ondergesneeuwd moet worden, omdat we er allemaal mee te maken hebben - of krijgen vroeg of laat…zo ook vandaag. Als er een goede bekende langskomt hebben we he...

Het is op het kruispunt van de wegen, op het cruciale moment van onze unieke, eenmalige ontmoetingen dat het lot toeslaat of het noodlot, dat de allesbepalende gebeurtenissen zich voordoen die ons leven inkleuren, die onze toekomst bepalen..... En zo ontmoette ik de kersverse weduwe die zojuist h...

(De roes als noodzaak; TROUW, vr. 30/04-2021) Hoewel deze, auteur Hafid Bouazza fataal werden, koesterde deze schrijver van onder andere EEN BEER IN BONTJAS en PAR AVION spiritualiën en verdovende middelen. Tegelijkertijd hebben deze, individueel of gezamenlijk, tot zijn dood geleid. - Haf...

Maandag 2 November, een toevallig sms berichtje Niet schrikken, maar wat doe je? Juist je schrikt Gurien is overleden! Bam, mijn lijf verzwaard, maag wordt een klomp Guur!? Dood?! Waarom? Maandag 2 November, de sms’jes volgen elkaar op Na drie uur druk ik op ‘t hoorntje Heb je even tijd...

Eens verzekerde je me: daar wil ik voorgoed rusten; op die velden; onder die oude eik. En zo strooiden we jouw zilverwitte as daar in lang vervlogen tijd uit. Er is geen grafsteen waarop je zo dierbare naam staat ingebeiteld; waarop we bloemen zouden kunnen leggen; waarop een lichtje zou kunnen b...

Ongekende pijn terroriseerde hem, ontoelaatbare, niet in te dammen pijn, de term: sterven van de pijn ging echter niet op, hij bleef leven elke dag een kwelling van ongekende omvang. Hij werd er niet vrolijker door, neen, hij werd in tegenstelling tot de vrolijke vrijbuiter die hij altijd was een no...

BESTE MENSEN, IN HET BIJZONDER HELENE EN PASCAL ( zijn dochter, zijn zoon) WOORDEN, EEN GEDICHT Woorden zijn het credo in het leven het zijn de meesten van ons gegeven ze uit te spreken of op te schrijven om aan te horen of om te blijven taal is het teken van ieders kracht die ...

We staan stil bij het overlijden van Maarten Biesheuvel: zijn leven ging niet over geplaveide paden maar hij heeft voor ons veel stof tot nadenken en navoelen en grimlachen nagelaten...

Uitgesproken teksten, toelichtingen en hartenkreten bij de dankdienst voor haar leven, gisteren, 27 juli 2020 Beste tante Akke, oom Atze, beste Familie en aanwezigen toelichting: Toen ik 3 weken geleden hoorde over u tante Akke en uw verlijden, schreef ik de volgende hartenkreet. HEM EN HEN...

---------------------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht hebben. ...

VANNACHT HEB IK WAKKER gelegen en gepiekerd. Ik had tot laat in de avond pasfoto’s van wijlen mijn vrouw bekeken. Ik vond een envelop vol kiekjes en ik ben er blij mee, met mijn gewoonte om dingen te bewaren. De selectie geeft een beeld van haar leven. Kort voordat ze met me trouwde had ze zich la...

Bij de dood van de onvergetelijke Engelse zangeres Vera Lynn moet ik eerlijk bekennen dat ik me er niet van bewust was dat ze nog leefde. RIP.

Marc de Hond is overleden. Ik schrok ervan toen ik het bericht las. 42 jaar jong. Hij straalde in de uitzendingen van 'De Slimste Mens' een zeldzaam positieve levenshouding uit, ook al werd hij in een lange reeks van jaren door medisch leed achtervolgd. RIP

De lokale wekelijkse krant is in alle vroegte weer gedeponeerd in de brievenbus met haar inmiddels toch wel gebruikelijke nieuwsrubrieken en met op haar laatste pagina het armzalige lijstje van overledenen, onder wie mijn moeders vroegere vriendin Mien, de moeder van mijn jeugdvriendje Martin met wi...

In maart 2015 overleed mijn vrouw. Vrienden probeerden me te troosten: ‘je zult zien, het slijt’. Maar ik merk niets van vervagen, integendeel. Misschien is het verlies nog te recent, misschien ben ik te ongedurig. De reconstructie van ons dertigjarig huwelijk neemt me in beslag, als-dit, als-d...

Zijn moeder was overleden. Als zijn bewustzijn vergeleken zou kunnen worden met een meer, met een stille watervlakte, veroorzaakte het heengaan nauwelijks een rimpeling in de oppervlakte hiervan. Hij vatte haar leven samen in enkele luttele feiten in een "In Memoriam" alsof hiermee uitgesproken zou ...

Onverwachts en aan de andere kant qua leeftijd toch ook weer niet, overleed omaatje, plotseling, ze ging in haar slaap, alsof ze dacht: ik wacht niet tot de dag, want dan proberen ze me tegen te houden en het is goed zo! Ze had een mooie leeftijd, ver over de tachtig maar het komt altijd onverwachts...

Het valt niet te ontkennen dat er een ongekende rust en sereniteit uitgaat van het kerkhof aan de Hoflaan te Tilburg. Op een late zondagmiddag bewandelden we daar samen de brede paden, geflankeerd door grafstenen, die leiden naar het graf van de vader van mijn vriendin en op haar verzoek begoot ik d...

Het valt niet te ontkennen dat er een zekere rust uitgaat van de lange lanen op het kerkhof aan de Hoflaan, die geflankeerd worden door beplanting die een mij onbekende naam draagt en die in de zomer diverse schakeringen van groen vertoont, alsmede van de bijna ovale, grijze, marmeren grafsteen met ...

Dat zij de Paleisring niet meer van de Kattenrug kon onderscheiden, daarom reeds wenste zij de Dood De Dood, zo verguisd en zo gewenst, zo eerbiedwaardig en zo veracht De Dood, zo bezongen in de mensengeschiedenis, die Gigant waarvoor men zozeer terugwijkt; om een futiliteit wenste zij Hem

Het daasde even voor haar ogen, die langzaam opengingen, de slaapkamer verkende en zich realiseerde dat zij een heel bijzondere droom had gehad, maar deze was wel zeer uitzonderlijk. Ze zat op het puntje van haar bed, doorgaans na te genieten van een verkwikkende nacht en prettige dromen, maar oo...

Na het boodschappen doen, waarin we natuurlijk werden geconfronteerd met diverse sirene’s, waar we geen aandacht meer aan besteden dit omdat het meer gewoonte dan uitzondering is, komen we thuis en lees ik waarom er zoveel kabaal was....het treinverkeer tussen Capelle en Nieuwerkerk ligt stil, van...

"Ja, ik heb hem gekend" verklaarde de man met het grijze haar, de secretaris van de vergadering, "we noemden hem Willem""Hij was mijn vader" gaf ik aan. De secretaris moest wel een van de collega's geweest zijn op het kantoor van mijn vader, die mijn vader altijd "die jonge jongens" had genoemd en d...

Hij was al een poos ziek, heel ziek, kreeg kanker en was gescheiden. Behandelingen werden voor het leeuwendeel verzorgd, net als hij trouwens door zijn dochter. Bij nacht en ontij stond ze voor hem klaar. Geloof me, dat was vaak! Heel vaak. Ondanks dat artsen hem een lange periode terug nog maar enk...