Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het niet getekende testament

Onverwachts en aan de andere kant qua leeftijd toch ook weer niet, overleed omaatje, plotseling, ze ging in haar slaap, alsof ze dacht: ik wacht niet tot de dag, want dan proberen ze me tegen te houden en het is goed zo! Ze had een mooie leeftijd, ver over de tachtig maar het komt altijd onverwachts! Zo ook dit heengaan van Omaatje.

Ze had een niet te stuiten liefde en gevoel voor haar klein- en achterkleinkinderen, waarvan eentje in het bijzonder, ze kwamen er altijd, deden alles voor haar en andersom wist ze dat ze altijd op hen kon rekenen. Dat laatste kon ze niet op haar eigen kinderen, die lieten haar voor wat ze was, een oud mens, waar je niks mee kon!

Hoe anders dit kon, bleek wanneer een kleinkind met gezin elke maand een weekend erheen ging, ze deden de klusjes in huis, zorgden voor de boodschappen, kookten, kortom, ze regelden alles voor haar! Een paar jaar terug besluit Oma, dat ze naar de notaris moet, omdat, zo zegt ze: haar kinderen niks te verwachten hebben van haar maar dat alles wat overblijft naar de allerkleinsten moet.

Zo gezegd, alsook zo gedaan, ze bespreekt daar ook dat ze begraven wil worden, een polis is er ook, dus heen malheur! Notaris zegt nog: wilt U niets naar uw eigen kinderen? Nee, zegt ze, alleen naar de (achter)kleinkinderen, die kunnen er niets aan doen dat hun ouders niets meer bij me te zoeken hebben!

Het stel gaat naar huis en een kopie van dit gesprek wordt opgestuurd, het wordt meegegeven met degene die voor haar zorgen! Maar dan overlijdt het mensje en ineens, als een bliksem bij daglicht, staan daar de drie kinderen die ineens moeder weten te vinden! Jawel! De begrafenis moet worden geregeld, kleinkinderen zijn er ook bij en dan komt waar niemand aan dacht: de kinderen besluiten een crematie te regelen, de kleinkids zeggen, neen, Oma wilde begraven worden!

Kijk, het staat op papier ook! Nou niks mee te maken, het is niet ondertekend en drie jaar oud, een crematie is goedkoper want: alles is al duur genoeg! De kleinkinderen zijn de kamer uitgelopen! Vol ongeloof over zoveel harteloosheid! Oma, je bent niet meer, maar deze kinderen, ik begrijp dat er geen contact was, immers moet liefde van twee kanten komen!

En wat betreft het gebeuren bij de notaris: de stukken omtrent de erfenis waren gelukkig wel ondertekend, wat zal dat tegenvallen bij deze harteloze mensen wanneer ze merken, niets te erven, maar dat alles naar de (achter)kleinkinderen gaat! Goed gedaan Oma!

Schrijver: An Terlouw, 20 augustus 2019


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 1 stemmen 374



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)