Alle inzendingen over tijd

"Mijn verdriet", verklaarde mevrouw en ze vervolgde: "Mijn verdriet is als een bal die rust in twee kommen. De eerste kom bevat geen ruimte; de bal vult deze helemaal". Als door een steen die, in een vijver geworpen, kringen doet ontstaan in het water, vervagen de rimpelingen door de milde, g...

Is dat ene uur nu zo verschrikkelijk belangrijk in deze tijd? De tijd dat energieprijzen de spreekwoordelijke pan uitrijzen, eveneens de tijd dat er talloze extra betalingen gedaan moeten worden omdat mensen die hoge kosten niet meer op kunnen hoesten? Volgens mijn bescheiden mening is dat uur o...

Op de zolder staat al jaren een grote kist met oude kleren. Het wordt tijd om die eens uit te zoeken en te kijken of een goed doel ze wil hebben. De vrouw, die hijgend de zoldertrap oploopt, betwijfelt het of iemand ze wil hebben. Ze is tachtig en er zijn kleren bij die ze droeg, toen ze zestien w...

Vanmorgen zat ik voordat ik mijn dagelijkse wandeling door het dorp ging maken, even gezellig met mijn vrouw aan de koffie om te overleggen wat we tussen de middag zouden gaan eten en wat we verder zouden gaan doen die dag. Plotseling zei ze: ‘Heb je het gelezen wat daar aan de Keizersgracht of w...

Hoe bepaalde de mens ooit hoe laat het was? Het waren de astronomen die informatie verschaften over seizoenen, zaaitijd, oogst en belangrijke hoogtepunten in het leven. Astronomen lazen alles af aan de stand van zon, maan en sterren. Het kraaien van de haan en zingen van de vogels gaven natuurlij...

Ik moet nog veel leren van de digitale wereld Ik vingerde foutief op een vlakje van whatsapp Ik had voor het eerst face-timen aangezet Ik schrok, maar zij achteraf ook, zo zou blijken Ik had een zus van mij op beeld en zij mij Ik had haar 2 jaar niet gezien, zij mij ook niet Ik startte onw...

De Maas gaat haar trage gang en stroomt rustig en gelaten bij Bokhoven. Een enkel schip vaart aan onze ogen voorbij, gedragen door het water. Restaurant "Het Veerhuis" biedt uitzicht op de rivier, maar vandaag stonden de rieten stoelen als het ware "werkloos" en ondersteboven op het terras. We...

Na een lange wandeling door het dorp dat zozeer tot het decor van een lang verleden behoort en dat zo vaak mijn bestemming is geweest gedurende de lange, voorgoed voorbije en vergane jaren, bereikten mijn oude, grijsharige vriendin en ik het metalen, solide hek dat de toegang vormt tot de honderdjar...

Beste Brave Burger, dat ben ik want jawel, ook ik heb gestemd op BBB, prima plannetje om er mede voor te zorgen dat de bezem, de dweil, sop-en stofdoek, compleet met emmer door de kamer worden gehaald met als mooi resultaat dat: er een nieuwe frisse wind doorgaat! We houden onze vingers gekruist, na...

Zeer binnenkort, begin april, hoop ik de leeftijd van 88 jaar te mogen bereiken. Nu is dit feit tegenwoordig echt niet meer zo uitzonderlijk en tóch zou ik sommige gedachten die daarover bij mij opkomen graag met geïnteresseerden onder u willen delen. Ik zou dit willen doen door gebruik te maken ...

Van de week kreeg ik een mailtje van een kennis die vertelde dat hij de laatste twee boekjes van mij was tegengekomen onder een stapel papieren. Hij had het ene boekje gelezen en meende dat het een mooi tijdsbeeld was. Ja dat klopt, dacht ik. Ik schrijf namelijk over allerlei dagelijkse dingen die...

En ineens ben ik van de fossielen. Ammonieten, trilobieten, megalondon tanden, u zegt het maar. Zou je daar nu nog mee beginnen? Je bent zelf al bijna... Natuurlijk kan ik daarmee beginnen, je kunt altíjd óveral mee beginnen. Dus alweer een hobby erbij? En wat is dan de fascinatie voor die ...

De vrouw keek uit het raam naar haar tuin. De muziek die in haar woonkamer speelde, verdreef de oorverdovende stilte die het afgelopen jaar in haar leven geslopen was. Het liedje dat op dat moment uit haar moderne muziekapparaat kwam, zei dat het harder regende dan ze hebben kon. Dat klopte. Het reg...

In het kabouterdorp van de Efteling kennen we allemaal de visser, de wasvrouw en Riedeltje, de muziekkabouter in de holle boom. Dan is er nog die grote, gezellige kabouterkamer. Daar liggen twee dwergen heerlijk te slapen in hun bed. Aan de tafel zit één zo'n mannetje te lezen, terwijl een an...

Jawel, ik ben hem kwijt- de tel! Zoek me tandjes maar kan haar niet vinden, roepen en zoeken is zinloos! De tel, ik ben haar kwijt- de weerman- ook de weervrouw zeiden beiden dat- er af en toe, echt waar- af en toe een buitje zou vallen, dus denken we hier- af en toe is te doen! Maar zowel af- als t...

In het Restaurant, genaamd de "Nieuwe Koninklijke Harmonie" aan de Stationsstraat bevindt zich die grote zwart-wit-foto aan de wand, dat "portret" van een voltallig harmonie-orkest uit vroeger tijd. Sommige heren op de foto zijn getooid met de trompetten en zetten deze als het ware alvast aan de...

"Ik weet waarom je hier bent," bromde hij met een stem als een orkest van contrabassen. De hertogin luisterde stomverbaasd: nog steeds hing ze ondersteboven tussen de ijswanden. "Je wilde het poollicht zien en dat ook in je eigen woning hebben," ging de spookachtige ijsbeer verder. "Nu, ik we...

Buiten het dorp, aan de rand van het bos, woonde een houthakker met zijn vrouw. De kleine woning van het echtpaar was wel heel eenvoudig. Het hutje van boomtakken en bladeren vonden ze heus mooi genoeg. 's Nachts waren ze helemaal tevreden met het licht van één lantaarn of met wat maneschijn, di...

Het wonderrijk bij Kaatsheuvel biedt van jaar tot jaar nieuwe verrassingen. Sindbad de zeeman heeft heel lang gewacht, maar doet hier eindelijk zijn intrede. Vele paleizen komen tevoorschijn, vertellen ondanks hun nieuwheid veel verhalen uit zeer ver verleden, misschien zelfs tijdloze geschiedenis....

De klok tikte de seconden weg, liet af en toe een mooie klank horen en ineens vraag ik me af, hoe lang hebben we die klok, hoeveel slagen zou hij geslagen hebben, hoeveel tikken heeft ie ons gegeven, seconden heeft ie aan ons leven toegevoegd? Een simpel geval, een tikkende klok, met op het halve en...

Misschien ben ‘k wel een tikkie van de oude stempel, maar dat boeit me niet, zolang ik me er goed bij voel is het altijd oké tenslotte? Beginnende met wat kleine nietszeggende boodschapjes te doen, thuis komende even koffie drinken met zijn twee, onze Swiebertje (kanarie die er ook uitziet al...

Zo lag ik gisteren in bed het laatste stukje van Winston te kijken met het programma "rij je met me mee", dacht ik dat de naam was, al doet de naam niet zoveel ter zake. Ik viel midden in het verhaal van Linda, die ogenschijnlijk gezond en vitaal maar vooral positief in beeld was, een prachtig men...

Subtitel: 'k Was drieëntwintig en kwam terug Hippocampus; hier vindt de langetermijngeheugenopslag plaats Nieuwsgierig was ik in 2001, twaalf jaar na dato, hoe de 'Tank Man' zich twaalf jaar daarvoor had gevoeld; een iconisch beeld van een Chinese demonstrant pal voor vier zich langzaam...

Hoe gewoontes, eenmaal opgemerkt, de gewoontes ongemerkt, gewoontes zijn geworden.

Alles wat wordt geschreven is vergankelijk. Reeds bij het schrijven sluipt vergetelheid in de taal. Wanneer het laatste punt is gezet heeft de betekenis van het relaas al veel aan kracht ingeboet. Misschien zijn er nog enkele lezers die hechten aan dat wat was, en juist daar houdt de schrijver ...

Bij de bushalte trof ik deze keer een heel klein, petieterig mannetje met een schattig opstaand kuifje en minuscule schoentjes, vergezeld door zijn moeder, uit Mexico afkomstig. "No hablo Espagnol" verklaarde ik ten overstaan van de dame en zij repliceerde: "Je parle Francais"..... Wonderlijk o...

De stappen die je achterlaat halen je nooit meer in.

De onzichtbare scheidslijnen zijn getrokken die augustus van september, de zomer van de herfst en mijn jeugd van mijn oude dag scheiden. Nu wordt de stad overstroomd en overspoeld door horden studenten en jongeren. Hele generaties overvleugelen mij en streven mij moeiteloos voorbij. De onzichtbare s...

Ik had velen ontmoet; reizen gemaakt en andere escapades; was aangenomen en ontslagen; had geluk en ongeluk gekend; eenzaamheid en gezelligheid; succes en mislukking; hoop en wanhoop, maar Haar zag ik terug.... Aanvankelijk, op een terrasje, beschouwde ik de gevel van de centraal gelegen kerk en ...

De scheidslijn is getrokken; de bomen verkleuren in het late seizoen. Mijn verre jeugd ligt diep verzonken in een peilloze kloof; de aanzetten van grijsheid tasten mijn haardos als met voorzichtige handen aan. Loutering is mijn deel geworden en de wijsheid die ik wens mag mijn bezit worden. De D...