Alle inzendingen over Dialoog bij bushalte

...liep Freek in de vroege ochtend richting de bushalte op twee minuten gaans van zijn woning. Hij trok huiverend zijn kraag iets op en omzeilde handig een grote plas regenwater. Er stond een straffe, gure wind uit het oosten. De straat en het voetpad waren bezaaid met een dikke laag van natte,...

...verorberen van zijn ontbijt. ‘Hoop’ had het bij het rechte eind. Een stemming hoefde niet en is er ook niet geweest. Samen met ‘Geweten,Toekomst en Hoop’, wist ik immers dat er fouten gemaakt waren, ook door ons! Dat zal in de toekomst nog gebeuren, maar we leren er uit en dat is al een...

...vluchtige avontuurtjes... Ook nu weer, bij de bushalte, bleek overduidelijk de aarzeling, de weerzin, de angst voor opdringerigheid van mijn kant en de bijna angstvallige schuwheid, waarmee mijn "gesprekspartner" nu zweeg en ongeduldig de komst van de bus afwachtte. De vraag volgde echter...

...studietijd herinnerde ik me het citaat van niemand minder dan Jürgen Habermas over het grote en vitale belang van de "symmetrische dialoog betreffende de "condition humaine", een dialoog die ik node miste en die ik met mijn werkelijke en zo unieke vriend zo lang en zo vaak had mogen...

...verorberen van zijn ontbijt. ‘Hoop’ had het bij het rechte eind. Een stemming hoefde niet en is er ook niet geweest. Samen met ‘Geweten,Toekomst en Hoop’, wist ik immers dat er fouten gemaakt waren, ook door ons! Dat zal in de toekomst nog gebeuren, maar we leren er uit en dat is al een...

...week! Dit was Drebd en Françoise!' 'Euh..Misschien nog een kiwi erbij?

...ik forceer mijn knie, kneus mijn enkel en blesseer twee tenen. Happend naar adem zit ik even later op een bankje, bij te komen van mijn entree. Volgens de reclame is zo’n dagje thermen heel ontspannend.

...nu. Ik bezwijk voor verleidelijke repen chocola bij de kassa en tot grote verbazing van mijn meisjes kocht ik onlangs een grote doos roomijs met karamel. En ...wat in huis is, moet worden opgegeten. De gouden regel van mijn oudtante Saar: "je moet alles eten!" heb ik te letterlijk genomen,...

...nog niet veel te leren. Op een dag zat zij bij een raam en hoorde vrolijke vogels fluiten. Zij opende het raam en keek verbaasd naar buiten. Het rook zo heerlijk fris en zij genoot van de blauwe lucht en dacht met een diepe zucht: kon ik ook maar vliegen. Soms ging ze naar de keuken en dan...

...schilderij over verven. Meteen voegde ik de daad bij de gedachte en begon driftig met een grote, brede kwast en zwarte, paarse en marineblauwe verf, het stilleven liet ik verdwijnen. Met donkere, wilde streken vulde ik het doek. Maar ja, hoe verder? Toch nog maar een paar vredelievende narcissen...

...ik zelf ook wel door. Toch ging ik de fout in bij de volgende serie en de daarop volgende was ook mis. Behoorlijk gepikeerd stopte de man met dat onderdeel, alsof ik het met opzet fout deed. Nog veel later tijdens mijn mondeling eindexamen klapte ik volledig dicht, toen de leraar en de...

...vanuit mijn ooghoeken een bekende figuur dichterbij komen, die zich duidelijk in mijn richting bewoog. Nog voordat hij mij bereikte, werd hij in de rug aangevallen en tegen een container aangeduwd. Natuurlijk gaf hij een stevige duw terug, hetgeen aanleiding was voor een echte bokspartij. Weer...

...thuis met mijn Barbies gespeeld en evenmin bij mijn vriendin, want Barbie was meer een pronkstuk dan speelgoed. Toch bewaarde ik mijn twee ‘Barbies’ en ze verhuisden mee toen ik ging trouwen. Vele jaren later werden ze in een hoek van de zolder door mijn dochters ontdekt. En meteen...

...niet doen, bla…, bla…, bla… arriveerden we bij de sportvelden van de tegenpartij. En ja, daar ontdekte één van de spelers, dat hij de shirts vergeten had, die lagen nog thuis. Och, kan gebeuren toch? Misschien had de tegenpartij nog reserveshirts, nou dat viel een beetje tegen, dus...

...moesten we ons erbij neer leggen: Vlekje was verdwenen en onze hoop haar ooit terug te zien, vervlogen. Zes weken later, miauwen aan de achterdeur en jawel, daar was ze weer. Bijna onherkenbaar, sterk vermagerd, kapotte poten en nagels en vier teken in haar oor. Onbegrijpelijk, waar ze is...

...uurtje in beslag. We waren een ervaring rijker, maar inmiddels zo verkleumd dat we een bezoek brachten aan Mac D. om bij te komen en ons te wapenen voor nieuwe uitdagingen. (wordt hopelijk niet vervolgd!)

...een stempeltje op moest en ze ging ook nog bij een collega langs, misschien toch nog iets navragen. En ja eindelijk was het zover. Het formulier was klaar. Dat was dan €10, en toen werkte de kassa nog steeds niet. Gelukkig betaalde ik contant, maar ze wilde mij ook een bonnetje geven. Ach,...

...die ik nooit gekend heb, omdat ze stierven bij het bombardement van 11 september 1944. Ik kijk naar het fotootje van het hele gezin van mijn opa en oma van moeders kant. Mijn moeder had weinig foto’s van vroeger, haar ouderlijk huis is in de tweede wereldoorlog getroffen tijdens een...

...gras of de kleur van goudgele graanvelden. Ik zie jonge zwaluwen vliegen, waar ze kortgeleden nog gevoerd werden door hun ouders. Bijen vliegen af en aan, in en uit mijn stokrozen. Vlinders fladderen van struik naar struik. Hmm, het lijkt wel vakantie.

...hem niet los. De boerderij die het dichtst bij lag, was toch wel erg ver weg. Op het laatste moment ging ik door de knieën. ‘Vooruit dan maar’, zei ik, ‘stap maar weer in.’ Nooit werd een kleine kater meer verwend dan Chip. Hij had een guitig kopje en iedereen vond het een...

...half slaapdronken stak ik mijn hand uit om iets bij te sturen. Dat leverde mij een fikse tik op mijn vingers op. De maat was vol. De chauffeur had geen last van slaap, maar wel van zijn slaapdronken echtgenote. Zo werd ik naar de achterbank verbannen, waar ik eindelijk toe kon geven aan de...

...diverse garens en katoen om sokken te stoppen. Bij moeder kwamen ze nooit voor niets, ze liet de verkopers allemaal binnen, voorzag ze van koffie en boterhammen en ondertussen brachten ze nieuwtjes en andere sterke of zielige verhalen. Moeder kocht veel te vaak nieuwe garens en elastiek, maar de...

...ik eerlijk zijn, ik kan nooit zeggen: ik heb het niet geweten! Het knaagt, bij u ook?

...werd om na schooltijd te komen spelen. Ook bij andere kinderen thuis volhardde Anne in haar zwijgen. Na een jaar sprak Anne nog steeds niet en de hoop werd gevestigd op de komst van haar zusje, die inmiddels ook vier jaar was geworden. Alice en Anne werden nu beiden naar school gebracht...

...Alice aan de deur en de kleinste vroeg: Mogen we bij jou in de tuin spelen? En ja dat mocht, na een tijdje ging juf Ina kijken of ze daar nog speelden. Alleen de meisjes waren er en Ina vroeg: Moeten jullie nog niet naar huis? Nee, antwoordde Anne, Andreas komt ons halen! Ina geloofde haar...

...lezen mocht Anne aanwijzen, welke woordjes ze wilde laten horen, al was het maar één woordje. Op een dag was stageaire Corry in de klas, zij vroeg of ze bij de RT aanwezig mocht zijn en video opnamen wilde maken. Anne vond het goed en aan het eind van de RT zei Anne, duidelijk hoorbaar en voor...

...Maar meer nog bevreemdde het mij, dat geen één bij een andere paste. Zeer merkwaardig. Nu had ik wel goede hoop dat het een volgende keer in orde zou komen, maar helaas nee… ze waren alleen en bleven alleen, de anderen waren spoorloos verdwenen. Ach heel soms vind ik ze terug. Op de meest...

“Als ik vandaag voor mijn huis een been breek en ten val kom, dan lig ik er uren later of morgen nog steeds!” (In het voorbijgaan opgevangen tijdens het passeren van twee oudere, bij een bushalte zittende, personen).

Bij de bushalte aan de Dillenburglaan waar de "gekandelaberde" bomen nog slechts getooid zijn met een armzalig gewas dat zich als wanhopig om de stam slingert, ontmoette ik mijn benedenbuurman die zich meestal schuilhoudt en al vijfentwintig jaar kennelijk in stille berusting zijn dagen rekt in...

...zitplaats in de bus aan, die ik dankbaar accepteerde. Zo hobbelden we in de richting van het station en we wensten elkaar bij het afscheid volgens het algemene hedendaagse en tegenwoordig zo gebruikelijke cliché "een fijne dag"!