Alle inzendingen over Ed

Pa en Ed staan achter me en geven ook wat handjes schudden weg. Zo gaan we onze adem inhoudend de gehele rij af. Ed stelt zich voor als Minister van binnenlandse zaken en economie. "Zo is het genoeg Ed," sist mijn vader hem toe uit een mondhoek.…

" Ed Lacht. "Frans hier kun je niemand vertrouwen," zegt mijn vader, op zich gelijk hebbend.…

Ook zijn geelachtige pruik pakte in het licht van de Nova-lampen op 9 september niet helemaal goed uit en ‘Ed’ moest enigszins op de achtergrond blijven uit angst dat die ego-tripper Jeroen Pauw hem het gevalletje van zijn hoofd zou trekken. Maar toen had Owen/Ed zijn vernietigende werk al gedaan.…

Bovendien kon Ed heel boeiend over zijn fotovak spreken. Hij zei, dat hij door heel Europa vloog om knappe modellen te fotograferen. Hij liet mij enkele voorbeelden zien en inderdaad, die Ed is op zijn oude dag maar een bofkont. Hij vertelde, dat hij na een lang huwelijk enkele jaren geleden is gescheiden.…

Mijn vader en Ed ieder aan een zijde van mij volgen ook. "Vuile, vuile pestpleurislijer, dit vergeef ik je nooit meer," gift mijn vader naar Ed met een gezicht dat spierwit en stijf stond van de adrenaline al trilde er af en toe een ooglid van de zenuwen, waarna hij voor de komedie ja knikkend lachte naar mij als een boer met heftige kiespijn.…

." Wij doken weer naar Ed om te vragen wat er gezegd was.…

"Je kent me nu toch wel een beetje Ed, als ik iets echt wil dan gebeurt dat gewoon of je me nou gelooft of niet met mijn wel of geen Tarzanverhalen!" Ed gniffelt onderdanig en bevestigend.…

Zelf word ik niet erg opgewonden of blij, als ik in een koude bedrijfshal oog-in-oog kom te staan met het groen-gele bankstel van Tante Bep en Oome Ed. De kinderen hebben Bep in een aanleunwoning geplaatst, nadat Ed plotseling overleden is. De nieuwe woning van Bep is niet zo groot en daardoor kon het jaren-tachtig bankstel helaas niet mee.…

Oké ik weet dat niet iedereen er vroeg in ligt maar wat ik wel weet is; als we allemaal meewerken aan het liedje van Ed en Willem, krijgen we ook geen scheve gezichten en die zijn er nou wel!…

Op 21 april 1965, 20 jaar na de bevrijding gaf de auteur Ed Hoornik in het NCRV-televisieprogramma Literair Tijdschrift zijn indrukken weer van de dag van de bevrijding van het concentratiekamp Dachau. Zondagmiddag 29 april 1945, concentratiekamp Dachau.…

"Waarom schrijft ge altijd over den bruin," vroeg iemand mij onlangs. "Omdat den bruin in de verdomhoek zit," zei ik. "De allochtoon bedoelt u," zei hij. Ik zuchtte eens bij zoveel onbegrip. "Ik bedoel wel degelijk den bruin. Neem nu de witte allochtoon, de Oost-Europese allochtoon. Buiten een laag loontje - dat ernstig onze sociale zekerheid…

Het was in Brussel, mijn eerste contact met de multiculturele samenleving, in de Ieperstraat, op de vroegmarkt. Ik was pas van thuis weggegaan, was in Gent gaan wonen en had een job gevonden. Een vakantiejob. Het was het jaar van de eerste "Gentse feesten". De afspraak was dat ik midden in de nacht op een parking langs de autostrade Oostende-Brussel…

Enige tijd terug kreeg ik een e-mail over een Dierenmagazine van een zekere Raf van Brussel. Raf van Brussel kiest voor jou, stond erop. Ik heb hem een e-mail terug gestuurd. Dank u voor de voedselcataloog.…

De yoga die ik ken, ontdekte ik in de jaren zestig. Desclee de Brouwer was de uitgever van een boekje over yoga.De twee truken die ik nog altijd bewust gebruik en die ik de lezer van dit verhaal wil meegeven, hebben mijn leven een heel stuk fleuriger gemaakt, en zullen dat ongetwijfeld ook met uw leven kunnen doen. Die twee truken gaan over: kakken…

Een vrouw. Ze woonde en werkte in Brussel en leefde in Parijs. Vlaanderen en Wallonië kende ze uit de boekskes. Ik nam haar een keer mee naar mijn geboortestreek. Ze dronk een koffie met mijn moeder. Ze was zeer beleefd. We zijn er nooit meer op teruggekomen. Ik zag het, Parijs lag haar beter. Daar woonde ze in een gigantisch gebouw. Zo’n huis waar…

Toen ik op veertienjarige leeftijd verplicht werd op de fabriek te gaan werken had de maatschappij al een kiem gelegd van ontevredenheid. De ongelijkheid was mij al duidelijk geïllustreerd tijdens mijn schoolperiode: er werd geen enkele speciale moeite gedaan om mijn interesse te wekken voor de leerstof. Ik werd enkel, met veel straffen, uit een analfabetisme…

2/5 Er werd zoiets gezegd als "dat we de mensen niet moesten shockeren, want we moesten die hetero's de tijd gunnen en vragen ons te tolereren". En hoe die het dan moesten leren met ons te leven, bleek uit de vele gespreken over "hoe leg ik het aan boord gelukkig te leven in deze heteromaatschappij", wat zoveel betekent als "hoe leer ik mijn…

Het was op een morgen dat ik met een barstende kop van de eerste avond (straalbezopen was ik in bed gekropen), aan de ontbijttafel gezeten en kusjes uitdelend, een van de Zweedse mannen naast mij ontwaarde. Björn, met zijn gebruinde lijf en zijn vlezige lippen. We praten wat in ons stamelend Engels en de ganse dag communiceerden wij, soms op een afstand…

De ene broer rookte op tijd en stoned een joint, dronk wel eens een glas, braakte soms een nacht. De tweede broer niet. Hij was een universitair, kwam er altijd netjes voor, leefde drugloos, clean. Nadat de tweede broer slaagde voor een stressy universitair examen, verbrak zijn vriendin hun relatie. De tweede broer reed zijn nette, zeer verzorgde…

Ik had de eerste opleiding die de toenmalige vdab organiseerde voor vrachtwagenchauffeur gevolgd. Na een jaartje in Leuven te hebben gewerkt bij een wijnhandelaar vond ik werk in Brussel, bij de werkgever waar ik een paar jaar vroeger een vakantie job had verricht, maar er was een conflict gerezen tussen de twee broers. De twee eigenaars, van de ene…

Varkens zijn voor mij ………….. Het varken hing dood met zijn achterpoten HOOG vastgebonden. De grijze stekelige vacht werd verschroeid door een laaiend heet vuur. Door droog stro in brand te steken verkreeg men een laaiend HEET vuur. Daarna werd het bloed afgetapt. Een donkerrode vloeistof in een aluminium emmer. "Daar wordt bloedworst van gemaakt…

Het was zondag. De avond ervoor was hij met ons meegekomen. Het was laat en hij zocht een slaapplaats in ons stamcafé. ’s Namiddags was ik bezig wiet en tabak te vermengen. Ik dacht voor de tv te genieten van een luie zondagmiddag. De kamer waarin ik zat, was de achterkamer van een vrijstaand huis. Ik zat aan de tafel, met links van mij het televisietoestel…

Ik zat op de Dam, aan het genieten van wat mijn eerste joint moet zijn geweest. Ik zag de massa's om mij heen trekken. Opeens trof mij een angst. U kent het wel, een plotse uit het niets opkomende vlammende angst die mijn hele lichaam in de hoogste staat van alertheid bracht. Een man in uniform stevende op me af - een zachtgroen gekleurd uniform. Het…

Een man slaat zijn vrouw. De vrouw (een moeder) zoekt hulp bij haar kind. De eerstgeborene, de zoon word bedreigd door de man, zijn vader. Het kind ziet in wanhoop hoe zijn geliefde moeder er steeds weer onderdoor gaat. Hij voelt de machteloosheid, de wanhoop. De zoon wordt puber. Vlucht weg in drugs. De man en vrouw verzoenen zich. Over slaan…

Een kind wordt geboren in een ver land. Het kind wordt puber. In een ver land. Waar de voornaamste opdracht is: kinderen maken. Het kind wordt puber. Hij geniet van het seks beleven met zijn vrienden. De vrienden worden puber. De vrienden krijgen vriendinnen. Waar hij niks bij voelt. De aanblik van een vrouwenlichaam doet hem niks. In zijn dromen…

En wat genot betreft. Daar wou ik eventjes dieper op in gaan nu de grote schranspartij eraan komt. Vermijd honger, eet zoveel je goesting hebt. Als je goesting hebt in chocoladetaart, eet chocoladetaart zolang je goesting hebt. (drie heb ik er ooit naar binnen gevre......). Het werkt al jaren. Ik maar lachen met de masochistische honger-diëters. Dus…

Een hedendaags gegeven is de totale verwarring die ons dagelijks overspoelt. Een tijdje terug las ik in mijn KUT krant De Morgen, in een brief die de KUT ex hoofdredacteur schreef "veralgemenisering is de oorsprong van populisme". 's Anderendaags schreef de nieuwe hoofdredacteur als eerste zin in zijn standpunt "wij Vlamingen houden allemaal…

Gisteren. "Ik wil het kaal" vroeg ik vriendelijk aan mijn kapper. De man keek bedenkelijk; "gaat u zitten" zei hij. Zijn schaar knipte met veel welbehagen mijn lange tijd gekweekte lokken af. Door de rust en het zachte muziekje verzeilde ik in een behaaglijke dromerige toestand. Waar bruusk een einde aan kwam door een stem. “Het is klaar…

"Wat is het hier toch met al dat wit?" vroeg mijn Afrikaanse vrouw. "Wit?" zei ik. "Ja, al dat wit. Ik ben er bang van. Je moest eens weten hoe het is in de Afrikaanse zon, het bloedhete licht dat onze krachten opslorpt. Ik heb het meer voor valavondzon, getemperd licht, de zwartheid van de nacht, de koelte van de nacht". "Het zit in…

"BEKEN", brulde een man mij toe. "Wat bedoelt u?" vroeg ik bedeesd. "Uw druggebruik", verduidelijkte de man. Hij leek weggelopen uit een Frans detective verhaal. Dikke pens, bretellen en zweet op het voorhoofd. De gezondheidsbrigade. De man had mijn zweem van glimlach bemerkt en reageerde alsof hij persoonlijk beledigd werd. "Verf, lang zul…