Alle inzendingen over Glimlach

Ze kijkt me verbaasd aan en zegt: hoe ga je dan weg en meteen erachteraan, dat kan dus op paard en wagen, of per grote wagen, tja dat kan, waarop eega zegt: een bakfiets kan ook, na een schaterlach zeg ik: eureka: een fiets van Cool Blue, want die doen 'alles voor een glimlach'!…

Kus mij en glimlach die mooie glimlach van je……

Ach ja, we worden allemaal ouder. Dat cliché overvalt me regelmatig. Deze week ook weer, terug fietsend van een gesprek met een vroegere vriend. Jaren niet gezien en dan merk je ineens hoe oud iemand geworden kan zijn en hoe oud je zelf bent. Maar de zon scheen en ik kwam toevallig langs een ijssalon, dus hup, even wat verfrissing. Voor mij stonden…

De zon komt straks op maar het gaat regenen, daar kun je tenminste zeker van zijn en zet koffie na dit verhaaltje en hoopt er een glimlach bij de lezers teweeg te hebben gebracht.…

Tragiek, ik glimlach mezelf.…

Jouw glimlach terug naar mij was onverwacht. Net als een kus die niet met mijn lippen kan worden verbonden, maar steeds toch me laat lijden. ik kies ervoor om te sterven voordat je mijn chocolade huid laat smelten. Jouw stem maakt nog steeds muziek in mijn oren. Beetje bij beetje verlies ik de kracht om te blijven leven. Mijn hart heb je al.…

Achter een glimlach gaat een hele wereld schuil…

Ik kwam twee dames tegen bij de halte van lijn zeven, aan het station. Een van hen droeg halflang blond haar en zij hanteerde een koket en elegant damessigaartje. Ze lachten me toe. "Ik heb geen "big smile" verklaarde ik en ik voegde eraan toe: "Liever naakt dan namaak" Ze waren het er wel mee eens dat het geen zin heeft te lachen als er niets te lachen…

vroeg ze voor de zoveelste keer “Nog één glimlach.” “Hein, wablief?” “Nog één glimlach”, zei ik wat harder. (Ik stond op de tweede rij.) De mensen links en rechts voor mij keken haar eveneens recht in de ogen aan.…

Het leven lachte hem weer toe en dat alles door één glimlach.…

Een compliment dat te danken was aan de glimlach die ze gebruikte om iedereen altijd gedag te zeggen.…

Die glimlach neem ik mee op mijn fiets, naar huis.…

We proberen zelfs een glimlach tevoorschijn te toveren bij het gezongen: “Wasmachines leven langer met Cal . . .” Na het vertederende ventje “Petje Pitamientje”, of: “Ik ga bij Japie logeren” is men met leuk te zijn over het product te ver doorgeschoten.…

Kus mij en glimlach die mooie glimlach van je.…

Een glimlach als ultiem antwoord. Sindsdien kom ik bij haar thuis.…

Ze gaat langzaam achteruit, licht gaat uit en haar ogen doven, een glimlach ligt op bed. Het is goed zo...…

De knielende jongeman voor me stond op een keek me glimlachend aan.Ik, nog geknield, glimlachte terug.Toen als 'bij donderslag bij heldere hemel' keken we elkaar staande doordringend aan en verlieten samen schuifelend de kerk, elkanders handen zoekend.…

Wat deze bewering betreft, ik hoop op een glimlach.…

Een glimlach zegt vaak meer dan een omhaal van woorden.…

Ik glimlach voor de zoveelste keer. Elke dag is hij er, in mijn leven, komt hij voorbij lopen, groet hij me, lacht hij naar me. En het enige wat ik doe is glimlachen. De jongen die mij gekwetst heeft is een glimlach waard.…

ja, ik ben nu ook een hartenkreet, zo makkelijk gaat dat, je zet wat woorden achter elkaar in de juiste volgorde en, taadaa, molefiets wordt gelezen.. helaas heeft een duitsche meinheer mij ontmaskerd, gek genoeg doet mij dat heel veel pleizier, excuses voor het ouderwetsche jargon, ik vind dat gewoon erg leuk.. mijn naam is overigens taaltechnisch…

Zowel mijn in- als uitwendige glimlach is al jaren weer terug. Zeker niet alléén, maar vooral échte mensen maken het leven de moeite meer dan waard.…

Ze herkende het natuurlijk en knikte bevestigend met een gulle warme glimlach. Ach, zo wordt zo’n vervelende dag toch nog in een heerlijk luchtige sfeer afgesloten.…

We groetten elkaar ten afscheid met een vette glimlach.…

Met uit zijn borstkas stekende ribben, weggetrokken lippen, de mondhoeken opgetrokken, haar zijn meest hartelijke, brede glimlach gunnend. Stralend glimlachte ze terug.…

Mijn gepensioneerde buurvrouw, van oorsprong een Groningse boerendochter van het hoge kale platteland. Gehard en een flink verweerd gezicht, ontstaan door de genadeloze weersinvloeden in dat bijna boomloze gure mistroostige landschap ( meningen hierover zijn verdeeld), vertelde me gisteren dat ze er zo veel moeite mee heeft dat haar directe omgeving…

Tranen verdampen, een glimlach tekent zich op haar verhard gelaat. Geluidloosheid van stil boomgeruis doet haar wegzinken naar een verloren bodemloos moment waarin een waterdruppel open spat en sterft... en het licht van de lente met het kleurenspectrum speelt.…

De trotse, porseleinen kroon is boven haar basis afgebroken en de kies toont bij nadere inspectie van binnen een ondefinieerbare combinatie van elementen, een soort verrotting. Mijn tandarts, die de exotische naam "Mohammed" draagt, die ik beschouw als een jongeman, en die getooid is met een mondkap en een zwarte haardos, kijkt me "optimistisch…

Mijn broer toont daarop zijn glimlach die wellicht zijn leed maskeert…

vroeg hij, me aankijkend met een lichte glimlach om zijn lippen dansend. ”M’n bed inkruipen en pas weer wakker worden als het zomer is?” vroeg ik zielig met een dun stemmetje. Hij schudde zijn hoofd, de glimlach werd iets breder. “Dat is niet wat ik bedoelde.”…