Alle inzendingen over Huilend kind

Ze hebben of genoeg verkocht of ze hebben het nu wel gehad… Hier en daar dreinende kinderen… Ondanks de beloofde vorst in de nacht werd het toch een zonnige dag, een gezellige dag ook, met een ongekende hoeveelheid zooi, die aan de man en vrouw gebracht werden… Huilende kinderen… Als we over de kleurige toestanden rijden, hoor en zie je van…

Huilende kinderen. Krakende fietsen. Ruisende bladeren met staalblauwe lucht. Genieten.…

Het kind stribbelt tegen, zet een keel op en klemt zijn voeten onder de rand van het zitje. Er valt een schoentje tussen de natte rommel bij het fietsenrek. Met een rood aanlopend hoofd gaat ze door de knieën, pakt het op, zet haar huilende kind met een been klem tegen de kettingkast en klikt haar kabelslot om het voorwiel.…

Dan zag ik de pijn op een manlijk gezicht met herinneringen van gestorven familieleden en huilende kinderen op de begraafplaats. Het krassen van de kraaien zat ook in de muziek van mijn woonkamer, het wisselde de korte verhalen af met een roep uit de natuur.…

Het oudste kind van een jaar of drie en een half, zeult met het boodschappenmandje, waar gelukkig wieltjes onder zitten en moeder loopt achter de kinderwagen, alwaar een kleintje inzit van een jaar en een paar maandjes erbij.…

Dan zag Bjarne de pijn op een manlijk gezicht met herinneringen van gestorven familieleden en huilende kinderen op de begraafplaats. Het krassen van de kraaien zat ook in de muziek van zijn huurkamer. Het wisselde de korte verhalen af met een roep uit de natuur.…

Tussen de oude kermende vrouwen en huilende kinderen wist hij te ontsnappen want hij wist dat zij hem zochten, de gluiperige schurken van IS. Ze dachten dat ze ooit de hele wereld konden bezitten, maar ze verloren steeds meer terrein.…

Met huilende kinderen in een zijspan rijden, dat lijkt mij geen pretje. Maar zoals ik al zei: het was dolle pret. Zoveel aandacht als ze kregen van alle auto’s die voorbij kwamen. Nee ik kan niet meer zeggen dan dat het een supergoede tijd was. Niet zo'n fijn begin, maar zo als het nu was: een goed eind.…

Huilende kinderen en een angstig “Wat gebeurt er?” vult de ruimte. Ik sta nu nog dichter tegen de man. In plaats van de keurige mevrouw horen we een Rotterdamse chauffeur omroepen dat er een defect aan het spoor is. Gelukkig, niemand over de witte lijn. Of we even geduld willen hebben, binnen enkele minuten zullen we verder rijden.…

Waarom werd het huilende kind niet getroost? Haar verstikkingen waren genadeloos. Debiel om loyaal te blijven, je reinste zelfmoord. Welke keus had ik? ik sloot haar buiten, maar ik stierf alsnog, ze zat in me en ik kreeg haar er niet uit. Een levenverwoestend zuigmonster, een satanische parasiet!…

Dan zag ik de pijn op een manlijk gezicht met herinneringen van gestorven familieleden en huilende kinderen op de begraafplaats. Het krassen van de kraaien zat ook in de muziek van mijn huurkamer, het wisselde de korte verhalen af met een roep uit de natuur.…

Wij van Absurdistisch Magazine Edition IT gingen op onderzoek uit en wij kwamen erachter dat huilende mannen op films hot zijn. Het grote geld gaat zich er nu mee bemoeien en er is een complete huilende-mannen-industrie ontstaan.…

Ik ben trots op je, mooi kind!…

Nadat ik de gangen gezogen had, stond ik huilend in de directeurskamer, mijn vele universitaire diploma's indachtig waarvoor geen aandacht en geen emplooi was. De kinderen joelden massaal in de bus die ons naar het Safaripark voerde; ze joelden mij uit; mij, het object van hun spot, de risee, het ultieme slachtoffer.…

En hoe zullen de kinderen dit beleven? De jongste is nog te klein om het te beseffen, maar hoe leg ik het mijn dochter uit? Ze is gewend door papa ingestopt te worden bij het naar bed gaan. Hoe krijg ik haar getroost als ze ’s nachts huilend wakker wordt en om haar vader roept? Als dat maar geen drama’s op gaat leveren.…

De kinderen renden weg en zij bleef zonder kleren achter in de kille junizon. Haar kleren waren weg. Huilend vond ze haar kleren die over het plein verspreid lagen. In de struiken hoorde ze de jongens lachen en fluisteren. Bespot en vol angst rende ze naar huis, maar daar was niemand te bekennen.…

Het kapstertje vlucht huilend naar een achterkamertje waar zij getroost wordt door het overige personeel....…

Als gevolg zonk ik buiten de winkel trillend en huilend ineen en zag ik mezelf van een hoog gebouw afspringen. Had ik het zo gedaan in mijn vorige leven? Had ze die herinnering in mij geopend? Wel had ik als kind vaak terugkerende angstdromen over een val van heel hoog.…

Waar ik eens rondsjouwde met jou (vertwijfeld, wanhopig, huilend; je zware lichaam in de rolstoel vóór me) verheffen zich nu nog de marktkramen, met wit zeildoek bedekt en bekleed, waarop de blinkende dode vissen liggen opgestapeld en het glanzende, kleurige fruit. Opgewekte, vrolijke kooplui prijzen de waren aan. Mijn Tilburg bleef me trouw...…

' riep de jongste verpleegster huilend. 'Ze gaan maar naar een ander ziekenhuis! Hier gelden onze regels!' Ze stampte al haar woede en verdriet eruit. Maar we hadden ons lesje wel geleerd.…

geroffel, doodse stilte, paukenslag, trompetgeschal, een stadion vol enthousiast scanderende Noord- Koreanen, huilende en extatische moeders, vlaggen en gevendelzwaai, atletisch gebouwde, gesynchroniseerde figuren marcherende robots en met schelle stemmetjes nationalistische verheerlijkingsliederen zingende schoolkinderen, Tararaboemdijee…

Buiten sneeuwde het, de kinderen waren die dag bezig geweest met een sneeuwpop te bouwen en een sneeuwballen gevecht te houden. Het deed de oude man niets meer. Vroeger vond hij het altijd zo leuk als de kinderen bezig waren, maar nu was hij te oud en vond hij het slechts hinderlijk.…

Toen ik vroeger als kind ging biechten moest ik ook vaak zonden bedenken om iets te kunnen opbiechten. Zo’n televisie-dominee geeft zijn gelovigen een excuus om ook te zondigen. En zo’n incestpleger op de Veluwe heeft tenminste iets om zich schuldig over te voelen.…

Vrienden waar ik mee kan lachen, vrienden op het werk, vrienden waar ik eens gezellig mee op stap ga, vrienden waar ik af en toe eens een bakkie koffie ga drinken, vrienden waarmee ik het over de kinderen heb en dan heb ik nog vrienden waarmee ik het over van alles heb, behalve over de kinderen. Vrienden zat dus. Of niet?…

Het kind klimt op de schoolbank en bouwt zijn ik en schikt zich naar de prikkels die van buiten komen. Het dempt de schok met een grimas. Het beleeft hoe hij of zij verschilt van vriend en vijand. Het kind huilt verweesd en ziet hoe onaf alles is, hoe het venijn lekt langs alle kanten.…

Ze bedacht zich dat ze zich beter druk kon maken over deze arme kinderen dan over eventuele kleinkinderen die nog niet eens geboren waren. Deze kinderen waren voor een klein bedrag per maand te helpen. Vermoedelijk een druppel op de gloeiende plaat, maar wel minimaal 1 kind gered.…

Omdat ik van je hou mijn kind. Ooit hoop ik dat de dag komt dat je dit zult begrijpen. Ik heb je sindsdien niet meer gezien of gesproken. Dit doet me pijn. Ik heb je geschreven dat ik hoop dat je contact houd en dat je je zo af en toe laat zien. Ik hoop dat je dit gaat doen. Je bent mijn kind. Mijn jongen.…

Het was een zwart-wit foto van een jong gezin, vader, moeder en drie kinderen. Ze maakten een gelukkige indruk. Mevrouw De Jong kwam naast me staan en aaide zachtjes over mijn hoofd. “Dat is lang geleden”, zuchtte ze. Het leek of de foto haar terugbracht naar andere tijden. De gedachte emotioneerde haar zichtbaar.…

Kinderen, wat had ik ze graag gehad. Ik was op twee verjaardagen met kinderen, heel veel kinderen. Wat een herrie, wat een drukte, wat een gezelligheid en wat een liefde.…

En mededogen en vertedering bezetten je hart om de ongehoorde roep van de ouderdom, om jouw vader en moeder, eens zo krachtig en vitaal, nu hulpeloos en als kinderen met vragende ogen en handen....…