Alle inzendingen over Je liep moedeloos na

...kerkhof bij de St. Willebrorduskerk in Deurne, naast het graf van je broer Leo. Net als Vincent en Theo van Gogh. Ware broederliefde. Je afscheidsgedicht luidt: 'Toen hij van vrouw en kinderen gescheiden, vereenzaamd zijn gemis niet meer kon lijden en vreesde voor een trage ondergang,...

Dan ben ik moe van het luisteren naar woorden ontsproten uit ongenuanceerd denken Woorden vanuit gedachten die waarheid tot werkelijkheid maken Dan ben ik moe van het aanhoren van kreten binnen de werkelijkheid van het bestaan Soms word ik moedeloos Dan word ik moedeloos van mensen die...

...was gegaan. Ik stelde me voor dat ik jouw stem weer kon horen, maar er kwam geen verbinding tot stand. Moedeloos liep ik terug naar huis. Iemand had je achter de horizon geplakt en iets vertelde mij dat ik die persoon dankbaar moest zijn.

...terrasje te pikken. Alle voorbijgangers zijn moedeloos en sloffen voorbij. Gehuld in haveloze vodden. Zij zijn zwaar depressief door het eindeloze gezanik. Ramp, Gaza. Wat een ellende. Eelt kan het niet meer aan en kijkt geen t.v. en leest geen kranten meer. Volkomen ingestort. Help!...

...niet tegen. Want dan kwam ze na verloop van tijd naar hem toe om hem te paaien. Dat spelletje duurde nu al maanden, hij werd er afwisselend woedend en moedeloos van. Op alle mogelijke manieren probeerde hij haar uit zijn gedachten te bannen, maar meestal met weinig succes. Hoe kwam hij van...

...nu! Hij was natuurlijk supersnel terug thuis maar als hij me het vertelt, zeg ik: ga de volgende keer maar gewoon naar je balkon hoor! Zoveel in huis om mensen te waarschuwen en dan: nog niet eens in je hemd!

...geen klagen... " De vader kwam langzaam bij uit zijn verstarring. De moeder gaf Fritsje werktuigelijk nog een hapje. Ze staarden elkaar aan, bijna angstig… “Prrr,” blies Fritsje. En spuugde het hapje over de tafel. Hij kraaide van pret, zoals het eenjarige kind dat hij...

...het zelfs op zee nooit meegemaakt.' De mensen op de rondvaartboot luisterden aandachtig naar de stoom- en bergwandmuziek.

...als waarin zij nu woonde, in ‘een tijd als deze’, met zoveel verschillende culturen op een kluitje. Ooit zou haar droom uitkomen en zou ze naar het platteland gaan of naar een 55+ appartement aan zee, of in elk geval bijkomen van het leven aan grazige weiden, ver achter de sterren. Ze...

...niet jouw hele verhaal willen inzien, stemt je moedeloos, en ondermijnt soms de kracht om door te gaan. De onrust die je voelt zet je dikwijls om in levensgedichten, maar je hebt een hekel aan de kuikengeluiden, die jouw woorden lijken te omringen. Je voelt je onbegrepen, niet door het gebrek...

...leren lezen en schrijven, werpen zich op als de natuurlijke leiders van de revolutie. Zij staan immers op een hoger intellectueel peil dan de andere dieren. Zij breiden hun voorrechten steeds verder uit en vormen een nieuwe elite, even oppermachtig als de oude heersers. De catastrofale...

...je niet alleen snel te spreken maar ook snel te zien! Liefs, je vriendin: Sjoukje. Ik vouwde de brief dicht. En staarde naar mijn handen. Een eenzame traan gleed over mijn wang. Wat moet ik doen? Wordt vervolgd……

...moeten we binnen zijn..,.ik schiet in de lach en zeg: doet me denken aan vroeger maar zo vroeg hoefde jij niet thuis te zijn.... Ik zwaai ze uit, na de diverse knuffels wederom en ja, ik tel mijn zegeningen, zeer zeker en niet alleen voor de gulle gaven, maar voor de warme armen van alle vier!

...eindeloos aanwezig, van moment tot moment. Als ontelbare sterren, in een hoopvolle nacht. Dat is wat ik wens.

...verweven met nieuwe krachten, alles in overleg naar elkaar toe. Onruststokers de mond snoeren, gemakzuchtige medewerkers de spreekwoordelijke trap onder hun kont geven. Alles mooi op elkaar afstemmen, met hemzelf nog altijd stevig aan het roer. Een open brief, waarin duidelijk gesteld wordt...

...worden volgehouden terwijl gezondheid juist bovenaan moet staan maar de lui die aan de regels lak hebben zeggen domweg: wij lopen geen risico dus waarom zouden we? Juist: waarom zouden ze, het zet geen zoden aan de dijk, ze hebben er geen beeld bij, horen alleen de verhalen en laten dat voor wat...

...het einde van mijn dagen..... Maar zeven jaar na Zijn vertrek wist mijn vriend mijn huis, mijn straat, mijn flatje en mijn huisnummer nog te vinden. Hij was door het labyrint van de straten gekomen; zijn haardos was vergrijsd en de lijnen van zijn ouderdom tekenden zijn gezicht, maar hij...

...uitkomst voor jou. Beter: je blijft in konkubinaat met je idealen. Ik moet je niet geluk wensen. Je bezit het. Vaarwel. Zij: Nu niet. Doch de tijd. De tijd is zo sterk. Zó sterk. Misschien later. Deze marguerite spreekt: zal hij het doen, zal hij het niet doen, wel, niet, wel, niet,...

...trok wat moedeloos haar jas aan en liep langzaam naar de rollator die voor de etalage van het etablissement stond geparkeerd. Ze straalde eenzaamheid uit toen ze haar weg vervolgde. Triest, driewerf triest dacht ik. Zelfs voor je AOW-tje moet je je nog verantwoorden. Zelfs op je oude dag worden...

...maar niet moedeloos, reden we gedrieën terug naar mijn woonplek, we zouden het t.z.t. over doen. Het was een geslaagde repetitie. Al snel die middag werd ik gebeld door Annemarie, de superaardige, superijverige, zeer betrokken directrice, die meteen een nieuwe afspraak met mij maakte, ruim...

...nu precies te maken kreeg, bleek dat weer iemand anders te zijn: “Een casemanager”.

...Sion, Rehoboth, Bethel, Habakuk. Ze verwezen naar de gereformeerde grondslag van het gesticht waaraan met niet aflatende ijver werd herinnerd in briefhoofden, op enveloppen, badlakens, kussens, slopen en ondergoed. Zelfs de lepels, vorken en messen, die uit veiligheidsoverwegingen nooit...

...zeg, ik moet mee! Naar het ziekenhuis om alles na te laten kijken, scans en foto’s te laten maken en in de gaten te worden gehouden. Intussen doet alles me zeer en krijg ik dus info over het gozertje, 11 jaar en met het excuus, hij heeft adhd? Ja? Is dat een excuus om zo maf te doen in het...

...We konden er uit! Grijnzend liep ik vlug naar de gereedstaande bus richting Sas van Gent terwijl ik in de verte nog een klein kind "NEE NEE NEE NEE NEE NEE" hoorde gillen. Ik zette mijzelf op de voorste stoel in de bus en de deur zou al gaan sluiten toen de chauffeur mompelde; "Oh, d'r...

...nijd, van nare toestanden, van ellende en shit en al loopt het goed af, al lopen alle sprookjes goed af, het zijn juist die verhalen die je even na laten denken over je eigen leven. Dat was en is geen sprookje, maar het is wel een deel van een sprookjesboek dat ik zelf geleefd heb!

...de verte en als ik mijn ogen open doe loopt de koffie door. Jemig het enige wat ik gisteren keek was een spelletje op tv genaamd ‘stilte alstublieft’ met als resultaat een winkel van vier verdiepingen en een ritje in een mixer?

... op social media geplaatst en de ene na de andere reactie kwam binnen! Gisteren ging opnieuw de telefoon, de politie wilde nog meer info, heb het verhaal nogmaals verteld met de ontbrekende gegevens. Alles is genoteerd, want weet je: er werd maandag gebeld, maar nog nooit is er...

Wij liepen, een beetje verloren, langs de vloedlijn. Glorend daglicht gleed warmlentend in mijn hand in jouw hand, de golven gingen kopje onder. Wij liepen verder dan het land, verder dan het strand, wij hadden alle tijd. Wij liepen hand in hand, een zee aan tijd.

...niet getrotseerd. De lentes en zomers die vanaf die dag volgden, waren doordrenkt met regen en ijzige kilte. De boom stierf langzaamaan sneller en sneller af. De illusie van nostalgie was de enig overblijvende vrucht. En in de schaduw van hun moedeloosheid zitten ze er nog steeds. Wachtend,...

...die het makkelijk van zich af kan laten glijden natuurlijk! Daar ben ik wat minder goed in, maar het kost moeite om niet te gillen, het is zo oneerlijk, zo vreselijk oneerlijk! Voor aids werd medicatie uitgevonden, voor kanker moet nog steeds uitgevogeld, onderzocht, gezwommen, geld ingezameld...