Alle inzendingen van Violette Zandheuvel

Ooit was ze een arme dwalende vreemdelinge. Anita ging op reis en vond een weg terug naar de rivier. Ze koos er voor om actrice te worden, toen ze met Lucinda in haar rode jas door het stadspark liep. Ze was zo echt, haar stem, haar boezem, ze had oog voor details. De bloeiende magnolia, de kik...

Ze verlangde terug naar de tijd van toen ze nog arm en eenzaam was, veel overzichtelijker dan al dat geld en mensen waartussen ze moest kiezen. Het was een zware dag geweest, gedwongen gebogen over idyllische kwesties. Normen en waarden, haar beslissingsdrang was nihil. Twijfel bleef heersen in haar...

We vertelden elkaar dat onze liefde het leven had veranderd. Je was mijn muze. Een enorme voorraad geestesvoedsel voor toekomstige gedichtenschrijverij. En ik geloofde in de muze. Gedichten behoorden altijd de waarheid te spreken. We zouden de liefde samen vieren, de uren van vreugde kwamen dichte...

Het was onduidelijk waar ik het kon vinden. Ze hadden mij er wel over verteld, maar ik had te veel aan mijn hoofd om het te onthouden. De laatste tijd waren de indrukken vermoeiend, er was zoveel tegenslag onderweg. Ik stond in een telefooncel in een land zonder naam. Ik belde je op, maar je was e...

Er ligt een donkerblauwe zeilboot aangemeerd in de oude haven van Amsterdam. Een televisieploeg doet verslag op een lokaal televisiestation. Er vliegt een vlucht ganzen boven de stad, de stad in jouw dromen. Waar gaan ze naar toe? Wat zijn ze van plan? Er worden matrozen dronken in Amsterdam, waar...

Er zit een groot verschil tussen je kop in het zand steken en overal je vingertje op leggen, wanneer het eenzaam bed een intiem eiland is. De waarheid ligt ergens in het midden en is flexibel als smeltende sneeuw. Hij heeft jouw hart veroverd, als een roofdier in de nacht, weerloos aan jouw charmes...

Het Amsterdamse jaagpad aan het Nieuwe Meer was de oude route van de trekpaarden. Deze werkdieren in dienst van de mens trokken de trekschuiten langs de oevers van de ringvaart en het Nieuwe Meer naar Amsterdam. Later werd het een fietspad in een natuurgebied. Een kronkelend fietspad voor herfstkin...

Ik probeer het gevoel te begrijpen, van hoe je bij me kwam en toch weer wegging. Met mijn beperkte wijsheid, het inzicht door mijn vakgebied en toch het ging weer mis. Ik probeer te beredeneren wat het verschil is tussen cultiveren en sublimeren, tussen herhalen en opnieuw beginnen. Niet steeds d...

De mensen uit de poolgebieden kenden meer dan twintig verschillende woorden voor wit om de verschillende kleuren van de sneeuw en het ijs weer te geven. In België en Nederland kenden we slechts één woord voor wit, het wit van grauwe sneeuw. Ik was duidelijk in een mineurstemming toen ik terugkw...

De afgelopen dertig jaar is het aantal besnijdenissen bij vrouwen gedaald met 14 procent, het wordt de hoogste tijd om hier de komende jaren honderd procent van te maken.

Jaap laat scheten, door de zomerse stamppot die hij de avond ervoor heeft gegeten. Na het kennismakingsgesprek draait er een wereld van herinneringen aan jou voorbij. De kracht van de zomer blijft onaangetast, de zon heeft tijdelijk vakantie, dat zouden meer zonnen moeten doen. Het is nooit de bedo...

Waar de nacht valt aan de eindeloze horizon voel ik de herinnering aan groen gras. Blauw zwervend in het jongensboek. Ik herinner mij de mooiste dromen over de grillige natuur van Jeroen tijdens zijn zwerftochten over het woeste buitenland. Puur en ongewassen kwam hij bij mij om aardbeien te pluk...