Alle inzendingen over K. Michel

Michel Maria Kuijpers is geboren in 1958 te Tilburg. K. Michel is zijn pseudoniem, al vindt hij zelf van niet, daar het een logisch hutselen met zijn echte naam is. De K staat voor Kuijpers en Michel is gewoon zijn achternaam.…

Estelle is beïnvloed door Ramsey Nasr, K. Michel, M. Stitou en Saskia de Jong plus 'Atonaal' van Vinkenoog. Een vreemde opsomming, maar goed. Ze publiceerde o.a. in: De Revisor, Lava, De Brakke Hond en Op Ruwe Planken. Als beeldend kunstenares werkt ze het liefste met audiovisuele media.…

Van 1982 tot 1986 publiceerde hij samen met de dichter K. Michel het grappige, experimentele tijdschrift 'Aap, noot, Mies', waarvan al met al dertig exemplaren zijn verschenen. Hij publiceerde o.a. in: De Gids, Tirade, Raster, Dietsche Warande & Belfort, Armada, Ons Erfdeel, De Revisor, Optima, Parmentier en Diepzee.…

Dankjewel, Michel. Dankjewel voor alles. Het ga je goed.…

Ineke Riem Gerard Beentjes Starik Diana Ozon naast Tsead Bruinsma Möhring Jana Baranová Hans Kloos Heytze en K. Michel. Dichtpiet leest er vaak uit voor. Tussen de visites door als de Sint hoog te paard even kapot zit – te aangedaan of daas van dwangrijm. Hij wil het graag geven: ‘Om de overblijvende waarde.…

Om met de volle neef van God, Rinus Michels te spreken: “Voetbal is oorlog!" Tijd voor een lichte lunch……

De tweede wet is van ijzer en Robert Michels: ‘Organisatie is Oligarchie’. Samenleven betekent heerschappij der weinigen. Het is chaos of onderwerping aan leiders. Alle georganiseerde groepsvorming loopt vanzelf uit op oligarchie. Robert Michels onderheide zijn wet met eigen waarnemingen op diverse niveaus. Fascinerend boek.…

Het nieuws is ook al lang niet meer wat het is geweest. Steeds meer krijgen ook de serieuze praatprogramma last van het binnensluipen van onderwerpen met ‘onnieuws’. Natuurlijk is deze constatering ook geen echt nieuws meer, want vooral de commerciële zenders drijven voor een groot gedeelte op ‘onnieuws’, omsloten door reclame. En natuurlijk is er…

De man die Harry heette wierp nog tegen dat zitten ook voor mannen onder elkaar geen slechte zaak was, want dan kon je tenminste blootsvoets naar het toilet, maar Michel was onvermurwbaar. Het lukte hem immers altijd om recht in de pot te pissen. Opmerkelijk genoeg was Michel de enige die de stem uit de pot hoorde.…

Vandaag was anders, ze zat op de bank, heel klein sprak ze zacht een kleine letter k, ik zag een meiske op leeftijd.…

Sinter K en Zwarte P hebben daar niet het alleenrecht. Ik bedoel maar, als er een paard op kan, dan kan een brug ook. En terwijl ik aan de ene kant de lichtslang aan het plafond heb bevestigd waarna de slang er aan de andere kant weer even hard aflazert, gaat de deurbel weer.…

Gearriveerd in de Copyshop waar mijn trouwe Michel mijn prints voor mij verzorgt, keek ik haar ineens in het danig verouderde gezicht. Ik riep haar naam bijna uit "Anke!" Ik achtte het uiterst pijnlijk en onbeschaamd haar te herinneren aan onze onheilspellende vakantie in Keulen, gedomineerd door haar borderlinestoornis.…

Het is toch geen wonder dat de Franse topschrijver Michel Houellebecq na de dood van zijn diepbeminde hond zichzelf heeft gedood, hij verpieterde in zijn isolement, overeind gehouden door geregeld hoerenbezoek, nog contact met Heleen van R. gehad, ook al zo'n betrouwbare vrouw, kom zeg, laten we niet te sentimenteel doen, omwille van hem, want restsentiment…

Daar heb je de "Boots" apotheek, brandpunt van mijn vele bezoeken en de modezaken met hun etalages waarin ideaal geproportioneerde etalagepoppen mij iets voorspiegelen dat nooit werkelijkheid zal worden en daar is ook de "kopieerwinkel" waar mijn trouwe Michel de scepter zwaait en zijn computers beheert.…

‘Michel en Paula zijn in februari nog hier geweest. Michel is langer gebleven. Ging toen weer naar huis.’ De vrouw tegenover me straalde. Ze vond het prachtig dat hij Chili zijn thuis noemde. ‘En toen kwam de Corona. Anders had hij nog hier gezeten.’ Daar was hij weer, onze nieuwe waarheid.…

Ik moest vorige week denken aan het liedje ‘Jolly Coppers on Parade’ van Randy Newman. Hierin wordt de schoonheid beschreven van een parade van politieagenten op motorfietsen die door de straat komt. Het prachtige ritme wordt geroemd en ook de oceaanblauwe kleur. En hoe de zon daar op schijnt. Met name op het koper op hun uniformen neem ik aan. Grappig…

(voor Louise Michel (1830 - 1905)) Je bent geboren op 29 mei 1830 in Château de Vroncourt, in Haute-Marne. Je was de buitenechtelijke dochter van de zoon van de kasteelheer van Vroncourt Dehamis en een dienstmeid, Marianne Michel. Je werd opgevoed door jouw grootouders Charlotte en Charles-Étienne Dehamis.…

geen cijfer verdienden. 10 ----------------------- uitmuntend 9 ------------------------ zeer goed 8 ------------------------ goed 7 ------------------------ ruim voldoende 6 ------------------------ voldoende 5 ------------------------ twijfelachtig 4 ------------------------ onvoldoende 3 ------------------------ zeer onvoldoende K…

"Ik begrijp het allemaal niet", zei boer K. tegen boerin K., die hij ook wel Mo noemde. "De overheid pleit voor openheid en toch wordt het gezichtsveld minder en minder. Alla, je moet er maar in geloven. Ah, lekker Mo, ham met kaas, je bent een lief boerinneke." Boer K. nam een flinke hap van de ham mét die Mo had voorgezet.…

In het najaar van 1979 begon je samen met de journalist Michel Duval de muzikale evenementen in de Raffinerie du Plan K locatie, een concertzaal in Brussel, te promoten. In augustus 1979 was jij bij een optreden van Joy Division in Nashville Rooms. Jij regelde een interview met de zanger Ian Curtis, die direct vriendelijk tegen jou deed.…

Ze was ronduit onaantrekkelijk. In de druilerige regen, van die regen die het hele land in triestheid onderdompelt, stond ze in de schemering van de vallende avond te wachten op de trein. Doorweekt staarde ze peinzend voor zich uit, in diepe gedachten, haar blik gericht op een punt ver voorbij de horizon. Lelijk kon je haar niet noemen, ze bezat…

Ik speel al jaren gitaar en muziek maken op de computer lijkt mij, na het zien van een documentaire over Jan Akkerman, fantastisch; je eigen studio thuis! Zelf heb ik totaal geen verstand van computers en ik hoop dan ook dat de man in de computerwinkel mij verder kan helpen. Ik leg uit wat ik ongeveer wil gaan doen en hij gaat aan de slag. Na een…

Op een warme zondagmiddag fiets ik door Amsterdam. Veel mensen hebben vakantie en op een dag als deze zijn de terrasjes vol en is het druk op straat. Met moeite beweeg ik mij door het verkeer; druk bellend moet er voor vanavond worden afgesproken in één of ander park of dansgelegenheid en een man op zijn fiets, haastig op weg naar zijn werk past natuurlijk…

Vanavond las ik wat in Cicero. ‘Over vriendschap’. Je zou een verhandeling verwachten over het onderwerp ‘vriendschap’, en daar had ik ook zin in maar nee, het is een dialoog. Het hele boek is een gesprek en is dan ook volgens die strenge regels geschreven en in die vorm gegoten. Hoogst waarschijnlijk dat een ijverige monnik in de middeleeuwen…

In Parijs maak ik een kort praatje met het meisje van de bediening. Ze komt uit Rusland, blijkt, en kent haar talen. Ik ook. Ik zeg een aantal dingen in het Russisch en ze moet lachen. Een raar fenomeen is dat; thuis, waar iedereen dezelfde taal spreekt is het van geen belang. In het buitenland kan een gemeenschappelijke taal direct een band scheppen…

Vandaag rond twaalf uur, want ik zat naar het nieuws op de televisie te kijken, gebeurde het. Mijn televisiescherm sprong op zwart. Even vreesde ik dat dit gebeurde omdat mijn televisie al vrij oud is, maar opgelucht kon ik even later constateren dat dat niet het geval was; ook mijn internet en telefoon deed het niet. De provider lag er uit, zo heet…

Ik heb ooit een vriendinnetje gehad en die relatie duurde ongeveer drie jaren. Op een bepaald ogenblik, zeg nadat wij anderhalf jaren bij elkaar waren, vroeg dit vriendinnetje waarom ik nooit in Het Leger ben geweest. Dat vond ik toen een beetje een rare vraag. Immers, de reden om níet in het leger te willen lijkt mij voor de hand liggen, ik hoef…

Één van mijn vroegste jeugddromen was, naar ik mij herinner, dat ik een racefiets wilde. Op een verjaardag werd deze wens waarheid. Grijs was ‘ie, met stoere letters op het frame, flinke zwarte banden en een fijn zadel. Aan dat zadel kon je een tasje hangen, met plakspullen voor een eventuele lekke band. Trots fietste ik in het rond en in het rond…

“Ik wil weg van hier!” Hij zei het ineens, zo vanuit het niets en eigenlijk kwam het ook óp uit het niets. Hij had het zomaar bedacht. “Maar hoezo, waarom wil je weg, we hebben alles hier!” zei de ander. “Ik weet het ook niet zo goed, misschien omdat we elke keer hetzelfde rondje zwemmen, ik heb het gewoon wel een beetje gezien, het is steeds hetzelfde…

Na een flink eind nam plotseling de stroom tegen toe. En niet een klein beetje ook, het werd bijna onmogelijk om er nog tegen in te gaan. Ook kreeg hij trek, nou ja, trek werd natuurlijk al vrij snel honger, en honger neemt nu eenmaal alle gedachten in beslag. Hij keek uit naar een rustplaats en vond deze, aan de zijkant, rechts van de stroom tegen…