Arjen Duinker: Quinta das Esmoutadas
Quinta das Esmoutadas
(voor Emma)
Aan zee oversteken is identiek
Aan de eer van jouw familie,
De wasmachine en de ezel
En de musculatuur van wolken.
Precies zoals de wasknijper niet
Identiek is aan de vraag gesteld
Door een teruggekeerde kosmonaut,
Zo is het ook met nerf en staart.
Voor de goede orde dient gezegd
Dat een twijgje van de druivenboom
Een perfect en uiterst wapen is.
De wijzers in de aarde draaien
Immers met wisselende snelheid
En schermen niet om iets identieks.
Arjen Duinker is geboren in 1956 te Delft. Op zijn negentiende ging hij psychologie studeren aan de universiteit van Amsterdam. Een jaar later begon hij ook filosofie te studeren.
IN 1977 verhuisde hij naar Groningen om daar aan de Rijksuniversiteit zijn filosofiestudie te vervolgen. In 1979 wisselde hij weer van universiteit, deze keer koos hij voor de universiteit van Leiden, waar hij tot 1982 filosofie studeerde. Ik neem aan dat hij daar afgestudeerd is. Misschien is hij nu als filosofie-hoogleraar verbonden aan een of andere universiteit in ons land, feit is wel dat hij zijn filosofische kennis dikwijls gebruikt in zijn poëzie, wat haast niet anders kan.
Arjen debuteerde in 1980, toen hij dus nog een Leidse student was, in het tijdschrift 'Hollands Maandblad'. Van 1982 tot 1986 publiceerde hij samen met de dichter K. Michel het grappige, experimentele tijdschrift 'Aap, noot, Mies', waarvan al met al dertig exemplaren zijn verschenen.
Hij publiceerde o.a. in: De Gids, Tirade, Raster, Dietsche Warande & Belfort, Armada, Ons Erfdeel, De Revisor, Optima, Parmentier en Diepzee.
Zijn poëzie is o.a. vertaald in het Engels, Frans, Italiaans, Portugees, Iraans, Chinees en Russisch.
Zijn topgedicht 'De steen bloeit' is in ruim tweehonderd talen vertaald.
Hij dicht veelal over de verwondering om dagelijkse dingen, over planten, dieren, mensen en gebeurtenissen. Hij maakte cryptogrammen voor 'Het Vrije Volk', hij schreef ook sportcolumns voor 'De Krant op Zondag' en samen met Kees 't Hart schreef hij om en om een column voor 'De Groene Amsterdammer'.
In 1988 verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Rode oever'.
In 1992 verscheen zijn romandebuut 'Het moeras'.
In 1993 won hij de Halewijnprijs van de stad Roermond voor zijn gehele oeuvre.
Zijn bundel 'Misschien vier vergelijkingen' werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs.
In 2005 ontving hij de VSB Poëzieprijs voor zijn dichtbundel 'De zon en de wereld' en hij werkte mee aan een vertaling van 'Leaves of Grass' van Walt Whitman.
In 2006 verscheen 'En Dat Oneindig', dat hij met de Franse dichteres Karine Martel heeft geschreven.
In 2007 verscheen 'Zeester: Kwartet voor twee stemmen', viertalig.
In 2009 verscheen de voorlopig laatste dichtbundel 'Buurtkinderen'. Met de glasblazer Bernard Heesen werkt hij samen aan een encyclopedische woordenboekenreeks 'De wereld van de glasblazer'.
Zijn stem klinkt bas-donker, zangerig, gepassioneerd en hypnotiserend. Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.
'Zo bloeit de steen, de steen die niet kan bloeien, ik kom terug, liefste, met een van mijn bloesems'
Geplaatst in de categorie: literatuur