Alle inzendingen over Leien dak

...ging, toen alles van een leien dakje liep en ik vraag me af: waar is toch dat dakje gebleven?

...in de gaten, dat ze op haar buik op het glazen dak had gelegen. ''U hebt gelijk, ik had het niet in de gaten en schaam me, het zal niet meer gebeuren.'' De eigenaar nam lachend afscheid en wenste haar nog een paar fijne dagen toe. Ze trok haar badpak weer aan en ging naar beneden en...

Wie dekking zoekt moet niet zijn uithang(bord)vlag op het dak zetten, bij harde tegenwind ligt de scheuring op de loer.

...ik geen dak op. Fantastisch! Ach ja, in ieder geval hebben we waarschijnlijk een jaar na aanvang een nieuw dak en minder lawaai, betere isolatie en een huis dat er nog 50 jaar tegenaan kan.

Als alles van een leien dakje gaat, slaat liefde al snel om in haat.

Op 27 september 2011 mocht mijn inzending “Honderd, nou en?” als Hartenkreet nr.: (1692) worden geplaatst. Ik zag deze week bij toeval, dat déze bijdrage mijn tweehonderdste inzending mag heten. Natuurlijk ben ik trots en voldaan en mijn eerste gedachte was om deze inzending onder het tabblad...

...goed weten door met recht de dakpannen van het dak te blaffen. Tjonge jonge wat een geluid kan zo'n beessie maken, ongelofelijk, van alles werd er uit de kast getrokken om hem stil te krijgen, beneden zetten, geen optie, toen maar naar boven, nou dát werd een regelrecht drama. In de...

Het balkon ademde reeds angst, terwijl de mensen zich meer en meer lieten gelden. Ook zijn laatste woorden, net als die van haar, waren repressief, hoewel deze stroom vrijwel niemand meer interesseerde. Laat staan imponeerde. Deze stad heeft na jaren van repressie de onderdrukking achter zich...

Mensen die menen dat ze onrechtvaardig zijn behandeld en jarenlang de burgemeester en wethouders van hun gemeente, Haagse politici en tal van instanties benaderen om in alle toonaarden hun gram te halen, zouden er zeer verstandig aan doen om het verleden nu maar eens achter zich te laten en hun...

Ik had nooit gedacht dat het mij ooit zou overkomen. Het gebeurde toch, blijven zitten in vier VWO. Ik hoor nog mijn mentor nog zeggen dat we de komende jaren - als het goed is -met elkaar als klas zouden doorbrengen. Het is dus niet goed. ‘Dan kom je wel bij allemaal lekkere wijven’,...

...meer in nieuwe schriften, niet meer op schone leien. De leertijd is voorbij, de waarheden zijn overdacht die in hun bonte waaier de mensheid regeren. De filosofieën waren onontwarbaar voor mij, zoals zij, in een Gordiaanse knoop verstrengeld, niet tot de Weg en de Werkelijkheid...

...blijven het maar schreeuwen van de daken... Zij hebben makkelijk praten...maar hun woorden vallen als bladeren naar de grond... Het is het grijs in de wolken en ik trap me ondertussen een ongeluk…Verandering komt vaak zo maar aanwaaien...het is de tegenwind in mijn lijf…ik...

Vorige week heeft een jonge moeder in het dorp waar ik woon zelfmoord gepleegd door haar huurhuis in brand te steken. Haar twee kinderen had ze verdoofd, maar ze konden nog net gered worden door de brandweer. Zelf redde ze het niet, wat een beetje de bedoeling was. Op mijn sympathie moeten...

...er schijnen nog vijf boeven rond te lopen op het dak of in een van de flats. Het voelt alsof ik in een van de FBI series ben beland waarnaar ik zo graag kijk. ‘Nou, beter nu dan morgen als de kleinkinderen komen logeren,’ merkt een oudere dame op. ‘Het is net herfstvakantie...

Vrijheid van meningsuiting is een dak op het huis van de geworpen stenen.

...zocht in mijn verre, voorbije jeugd onder haar dak en in haar interieur alsof het geloof van mijn jonge jaren mij zou verheffen en redden; het aloude christelijke geloof, het geloof van twintig eeuwen, door de Kerk zo misbruikt en vervalst. Het geloof redde mij nooit en nu nog passeer ik de...

Januari is een sprankelloze kille maand. Tegelijk is het de maand van het nieuwe begin: een schone koele lei. Ik merk dat op miezerige grijze dagen mijn gemoedstoestand meer affiniteit vertoont met sombere kilte dan met de opwinding van een nieuw begin. En toen vond ik afgelopen maandag het...

Ik probeer het gevoel te begrijpen, van hoe je bij me kwam en toch weer wegging. Met mijn beperkte wijsheid, het inzicht door mijn vakgebied en toch het ging weer mis. Ik probeer te beredeneren wat het verschil is tussen cultiveren en sublimeren, tussen herhalen en opnieuw beginnen. Niet steeds...

...Golfplaten daken van schuurtjes. Zinken daken. Dakgoten. Zonnepanelen. De vangrails. Stoeptegels. Stoepranden. De immense watermassa van de Moezel. De lucht, meestentijds. Het haar van de verhuurder. Het haar van een hoop mensen hier. Hun auto´s. 'De avonden'van Gerard Reve, in...

...witte en rode ballonnen vrolijk dansen op het dak. Maar binnen heerst een andere sfeer. Velen slepen zich voort door de gangen met volgeladen winkelwagentjes en in een uithoek is zelfs de tekst leesbaar:"Voor uw beste vriend" Men moet wel vooropstellen dat men zo'n vriend heeft Vormt de...

Ik ben blij en dankbaar dat de 8.5 ton zware Tiangong-1 niet op mijn dak c.q hoofd is terechtgekomen - wat op zich had gekund - maar ergens in de Stille Oceaan is neergestort.

...Het schompes voor ze.'' ''Bles, je hebt me weer helemaal opgebeurd. Kom je vannacht weer in ons dorp?'' ''Neen, vanavond moet ik weer oefenen, maar nu op de Amsterdamse daken. Mijn enige hoop is, dat het weer gaat stormen, want dan gaat het niet door en kan ik heerlijk met de hengst...

...van de schelpen met glas zijn afgedekt. De daken zijn eveneens muren en bovendien geschikt om op te wandelen. Om de ingang van het Operahuis van Sydney te betreden, beklimt men vanaf het voorplein een monumentale trap...! <<< Deze cultuurtempel, net als schelpen dat kunnen, opent zich...

...enige zwerver te zien was bij de NCRV. De enige dakloze was een humoristische, licht anarchistische figuur uit een ver verleden. Swiebertje. Het waren gelukkige jaren toen de saaie buurt Paddepoel gebouwd werd. Elke stad, elk dorp kent wel een wijk zoals Paddepoel en de grotere steden kennen...

Zingen deed hij ingetogen, hij sprak via zijn gitaar. Indertijd mocht ik hem zien op Parkpop, mijn zoontje ging uit zijn dak op mijn schouders. The messiah will come again, Montreux Jazz Festival, 1990. Meer is er niet.

...In de bak liggen de pannen die ze op het dak moeten leggen. Ik kan het niet aanzien. Ik schrijf deze tekst maar af. Ik heb te doen met dakmannen en met Koen Schuiling. Als de tekst klaar is, zijn de mannen ook klaar. Het is goed gegaan. Ik heb geen ziekenauto gehoord.

...goed, hij broedt dus bij mij op het platte dak en blijkt een scholekster te zijn. Met zijn rode kraaloogjes was hij mij aan het aanstaren en ik heb hem wel verteld dat ik zijn bezoek héél apart vond. Ik weet niet of hij me verstaan heeft, maar het blijft heel bijzonder om hier te mogen...

...te laat! De schimmel gleed uit over een losse dakpan en alle drie tuimelden ze naar beneden, de diepte in. De jongen boog zich voorover en keek zijn ogen uit: beneden op straat lag niets – geen Sint, geen Piet, geen schimmel. Of toch… zag hij daar niet een donkere bobbel? Zonder na te...

...van het uitgebreide gesprek drongen door het dak heen, tot bij de vlag. Die nacht regende het; soezend hing de vlag slap neer. Maar de nieuwe dag bracht verandering. Bij het ochtendgloren droogde de vlag snel, en wapperde opgewekt onder de opgaande zon. De zoele wind vernieuwde heel zijn...

...op de aarde en onder de zon. Nu siert haar dak haar rechthoekige, bruine, bakstenen toren niet meer en staat zij op de nominatie voor de onbarmhartige slopershamer, maar duidelijk zal haar stenen gestalte in mijn geest blijven bestaan met alle sentimenten en gedachten die ik onlosmakelijk en...