De gewone dingen
Niets is meer vanzelfsprekend wanneer je in de gelukkige omstandigheid bent ouder te worden. We denken allemaal van wel, maar geloof me, niets is zo onzeker als de toekomst. Zijn we er allemaal morgen nog? Worden we met zijn allen nog wakker, kunnen we morgen nog doen, wat we vandaag voor normaalhielden?
Gelukkig maar dat we geen van allen een zogenaamde vooruitziende blik hebben, dus draai ik - en velen met mij / op de automatische piloot. Beter voor iedereen. Je hoort me niet mopperen op de warmte want we hebben het lang genoeg zonder moeten doen.
Ik snap wel, dat er mensen zijn die er slecht tegen kunnen, zoals mijn eega en dat is naar genoeg. Het gewone leven gaat voor iedereen door en zo vul ik mijn wasmachine en vraag: zal ik jouw korte broek maar meteen meedoen? Ja bromt hij, doe maar, maar niet met mij erin dan.
Een lachsalvo klinkt door het huis, ziezo, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd toch? Ineens denk ik terug aan vroeger, toen alles vanzelfsprekend ging, toen alles van een leien dakje liep en ik vraag me af: waar is toch dat dakje gebleven?
Inzender: An.Terlouw, 24 juli 2016
Geplaatst in de categorie: humor