Alle inzendingen over Moe

Moe in het hoofd, benauwd in de longen, pijn in de buik. Ik loop tegen de 60. Ouder worden valt niet mee.…

Ik heb het even gehad, weerkerende reclames en aankondigingen voor tv-programma's, ze komen mijn strot uit. Zes honderd miljoen, geschreeuw van de andere kant van de grote plas, ik kleur er bijkans van maar het zet geen zoden aan de dijk in een verdronken stad. Er is geen crisis, ik ben een minimumlijer en eet en drink er niet minder door. Wat…

Moe en voldaan.…

Wat heb ik een mottige nacht achter de rug. Ik ben doodop. Gisterenavond ben ik pas na het registreren van het hele schapenbestand van Schotland in slaap gevallen. Ontelbare keren wakker geworden, onder andere van gesnurk aan gene zijde en van pijn in de knieën aan deze zijde (ik heb dat de laatste tijd vaker, misschien zijn het krimppijnen). Uiteindelijk…

Zoveel vragen, zoveel onzekerheden die mij zo moe maken. Ik denk even verschrikt aan al dat overbelaste personeel in de zorg. O jongens, meiden, heren, dames wat heb ik veel respect voor jullie en als er echt iemand mag zeggen dat hij moe is dan zijn jullie dat. Ik ga me schamen.…

Ze is al zo moe, ze wil al zo graag slapen. Ze is nog jong maar voelt zich al zo oud. Ze wil niet meer, nu het einde. Deze morgen heeft ze nagedacht. Om negen uur is ze gaan wandelen, om vijf voor zes was ze terug voor het eten en at. Ze at haar eten en dacht. Ze dacht over haar leven, over deze dag, het was zo’n normale dag.…

Pfffff geen zin meer...het is weer zover...instort-uur is aangebroken. Van gekkigheid, of hoe schrijf je dit woord, weet ik niet meer hoe ik moet zitten, ik heb al op tig verschillende manieren op die stoel van me gezeten: met opgetrokken knieën. wijdbeens, benen gekruist, benen over elkaar heen. Alle meest mogelijke standjes uitgeprobeerd totdat ik…

Als Cruyff in zijn telegraaf-column beweert dat hij zo langzamerhand moe wordt van alle politieke spelletjes dan weet je zeker dat hij weer een streek aan het uithalen is.…

Op het water rust het lichaam zonder weerstand. De blakende zon warmt dat wat verkoeling vindt in de onpeilbare diepte aan de oppervlakte. De rimpeling die het lichaam omringt is kalm en regelmatig. De natuurlijke golfslag omarmt als een zorgende moeder. Er lijkt niets nodig, alles schijnt aanwezig Een theoreticus zou het geheel omschrijven als een…

Maar tot nu toe word ik moe van Fred. Ik ga naar bed.…

Dan ben ik moe van het luisteren naar woorden ontsproten uit ongenuanceerd denken Woorden vanuit gedachten die waarheid tot werkelijkheid maken Dan ben ik moe van het aanhoren van kreten binnen de werkelijkheid van het bestaan Soms word ik moedeloos Dan word ik moedeloos van mensen die tegen-beter-weten-in vasthouden aan hun waarheden Leugens…

(voor Sibilla Aleramo (1876 - 1960)) Je bent geboren als Rina Faccio op 14 augustus 1876 in Alessandria. Je vader was Ambrogio Faccio, een leraar uit Piëmont. Je moeder Ernesta Cottino was een huisvrouw. Tot je twaalfde woonde je in Milaan en daarna in Civitanova Marche, waar je vader een baan van de zesde Marquess Ciccolini kreeg, in een industrieel…

Te moe om wat aan zijn voeten te doen, te moe om een jas of vest te pakken en te depressief om de zon te zien schijnen en zij? Zij weet het niet meer...in een relatie is het doorgaans zo dat, als híj iets mankeert, zíj de (stoute?) schoenen aantrekt.…

En uiteindelijk word je erg moe. En toch is dat niet de reden waarom de mensen in de tijd van Jules de Corte moe werden, want toen was er geen internet. Daarom gaf Jules de Corte internet ook niet de schuld van vermoeide mensen. Nee. Er is niets veranderd. Ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe, zingt hij. Daarom zijn de mensen zo moe.…

Nou moe! Ik ben niet wie ik herken.…

Want als de apocalyps plaats vindt, dan is dat niet omdat u gelooft dat het zo moet zijn, maar omdat de wereld moe is, moe van uw aanwezigheid. Geloof mij maar !!…

Moeder: toen je mij uitstiet... Moeder: toen je mij uitstiet En ik je lichaam aangreep als de zee, Stak mij de voorspelde ster reeds, werd luchtledig Alle water, drong vuur in mijn schedel Dat ik in geen vrouw meer doof. Gevallen uit je vlees, Bevrijd uit je koud en brandend gebeente, Houdt dit mij bezig. In de seconde dat ik koning werd…

Een van de goede eigenschappen van de mens is het mogen beleven van emoties, die van plezierige aard kunnen zijn maar ook, naast talloze mogelijkheden, een droevige impact kunnen hebben. Soms worden deze laatste plotseling veroorzaakt door een acute en onverwachte, maar ook binnen een bepaald tijdsbestek te verwachten gebeurtenis. Tussen emoties van…

De migraine heeft een tripje gemaakt over mijn hersenschors en is moe geworden. Zo moe dat het voorlopig niet meer in beweging komt, hoop ik. http://evataal.wordpress.com/…

Word al moe alleen van de gedachte en ik geef aan de gemakzucht toe. Begin te ijsberen en verdrink in mijn zielige ellende. Is het zo zielig hetgeen ik zeg. Niemand om mee te praten, je zorgen te delen. Altijd alles maar alleen doen. Je zelf er toe zetten, het maakt mij zo moe. Wil niet verdrinken in mijn eigen verdriet.…

Nou moe! Ik maak altijd mijn eigen muziek tijdens het sorteren. De tips van de muziekman vertragen de post. Daarom wil mijn baas de posttarieven TNT verhogen. De muziekman moet op staande voet worden ontslagen!!…

Munchhausen by proxy, zet zelf maar de umlaut op de u, ik word zo moe van die mensen die alle ellende op de wereld naar zich toe trekken. Slachtofferrol over de rug van anderen, te ziek voor woorden.…

De vakantie is bijna voorbij, nog twee korte daagjes en dan moet ik naar school; een nieuwe school om het nog erger te maken. Ik haal diep adem en de heerlijke boslucht dringt mijn neus binnen en bant zo mijn sombere gedachten uit mijn hoofd. Mister Ashton loopt snuffelend en kwispelend voor me uit. Hij kent het bos beter dan wie dan ook. Mijn ouders…

´It makes you feel connected again, doesn´t it,’ schreeuwde Tim over het geluid van de branding heen. Hij doelde niet op zijn verbinding voor mobiel dataverkeer. We waren net flink rond getuimeld in de Atlantische wasmachine. Daarvoor zaten we met een internationaal gezelschap en een vol programma in een Portugees congresoord. Het was warm, de voertaal…

Mijn moeder zei altijd dat ik naar mijn lichaam moet luisteren. Andersom luistert mijn lichaam niet altijd naar mij.…

Ze had me gevraagd een setje mee te brengen waarmee ze pompoentjes zou kunnen vervaardigen: wollige bolletjes van garen die ze zou kunnen gebruiken om de eveneens zelfgemaakte poppen en beesten te versieren en te vervolmaken. Ik bewonderde haar zozeer om de moed, om de wilskracht waarmee ze nog streefde naar de bereikbare doelen, al waren die doelen…

Ik voel mij zo moe, zo moe. Het gevoel dat ik overal alleen voor sta, maakt het er ook niet beter op. Waarom huil ik maar steeds en val de mensen die mij willen helpen ook nog eens aan? Er komt geen antwoord uit mijn chaotische hoofd. Dat mij het gevoel geeft om uit elkaar te willen klappen.…

Want ze was moe. Moe als drie uur in de nacht.…

Ik kroop vaak in bed, moe of niet moe, maar meer uit een gevoel van veiligheid. Ik praat over de jaren '90, toen had ik nog een vaste telefoon. De stekker deed ik er vaak uit, geen behoefte aan contact. De boodschappen deed ik vluchtig bij de SRV-man, vooral sigaretten.…

Ik ben moe van dat eigen gelijk, dat protserige 'kijk mij er eens verstand van hebben'. Niemand meer die beseft dat een ander eigenlijk best wel eens verstandige dingen zegt, neen, daar knallen we over heen want daar staan we toch voor, met z'n allen. En dan zeg ik, 'niet meer', u verstikt mij met uw gelijk.…