Wij kwamen in de Oranjelaan terecht waar meer militairen woonden. Geen officieren maar uitsluitend onderofficieren. De officieren woonden verderop. Het zou maar verwarring geven als je die door elkaar liet wonen. Militairen blijven militairen dus kan je thuis niet opeens ‘hé buurman’ zeggen in plaats van ‘goedemorgen majoor’.…
Kooistra woonde links van ons en aan de andere kant woonde de familie Klop. Klop was politieagent en beschikte over een dienstgeweer. Dat geweer is een keer zeer oneigenlijk gebruikt om buurman Kooistra een handje te helpen. Kooistra had een oude kat die wat mankeerde en die eigenlijk een spuitje diende te krijgen om hem uit zijn lijden te verlossen…
Er woonden uiteraard veel gezinnen in de Oranjelaan waar wel het een of ander over te verhalen valt maar dat komt later. Eerst steek ik even de straat over, langs ons voetbalveldje en de ‘dikke steen’ naar de Margrietlaan.…
Zuidlaren was natuurlijk meer dan de Oranjelaan. Een jaarlijks terugkerend feest was de Zuidlaarder paardenmarkt waarvan we op school leerden dat het de grootste paardenmarkt van West-Europa was. Het is maar dat u het weet.
Buiten de paarden was er ook een hele week kermis en ik kon me daar uren vermaken. Het was vertier van de bovenste plank.…
Ik kon me niet voorstellen dat ik geen kind van mijn vader was vanwege de “negen maanden” feiten van het Indië verhaal (zie verhaal Oranjelaan). Het was natuurlijk geen waterdicht bewijs maar dna testen deden we nog niet aan. Ik had besloten dat ik een diervriendelijke mutant moest zijn.
Die twee katten sliepen ook regelmatig bij me in bed.…
Op een mooie zomermiddag verscheen er een auto in de Oranjelaan die voor onze deur stopte. Het was oom Ebel met z’n vrouw tante Truus. Ebel was een oudere broer van mijn vader en had door zijn vooruitziende zakelijke blik redelijk fortuin gemaakt met het drukken en verspreiden van ‘De Groninger Gezinsbode’.…
Ik vond het een hele belevenis dus al vroeg in de avond begon ik, met de door Mies ingezegende bedeltocht, met mijn gang langs de voordeuren in de Oranjelaan. De meeste mensen waren redelijk op de hoogte van de actie en er werd, voor Oranjelaanbegrippen, behoorlijk diep in de buidel getast.…
‘We woonden ook in de Oranjelaan’, probeerde ik nog maar het mocht niet baten. Zijn nog altijd blonde vrouw die schuin achter hem stond wierp mij echter een liefdevolle glimlach toe.
Uit: Jeugd in Zuidlaren…
.' Die middag belt hij aan bij een huis aan de Oranjelaan, een oude, pittoreske straat in de binnenstad van Heerenveen. Een dikke jongen met wallen onder zijn ogen doet open. 'Hallo, ik heet willem Roggebrood, ik ben een goede bekende van Conny, Conny Lievegoed, die heeft hier toch gewoond? weet je daar iets van?' 'Conny?…
405
Bezig met laden