Alle inzendingen over Stille Ocea

Ik ben blij en dankbaar dat de 8.5 ton zware Tiangong-1 niet op mijn dak c.q hoofd is terechtgekomen - wat op zich had gekund - maar ergens in de Stille Oceaan is neergestort.…

De hoop is zijn stille vennoot die hem trouw is tot in de dood. Hij gaat door tot hij lichamelijk niet meer kan, hij erbij neervalt. Hoop dooft soms heel even tot waakvlam maar wakkert dan weer aan.…

Na een korte groet zegt de ene buurman: ‘Zeg buurman gelooft u nu ook dat het zo erg gesteld is met de stille armoe?’ ‘Om eerlijk te wezen, ja ik geloof dat wel en weet je het is er altijd al geweest.’ De beide heren, die qua leeftijd mijn zonen hadden kunnen zijn, twijfelden eraan.…

Prachtig toch, dat we dat middels een stille tocht kunnen delen met elkaar? Maar dat het sowieso nodig is, dat is toch te bizar voor woorden? Nog even, en we kunnen vanwege de hoge mate van krankzinnigheid die er tegenwoordig huist onder de wapengestuurde idioten, elke dag een stille tocht houden!…

Zonnestralen besprenkelden mijn natte gezicht nadat de golven krachtig tegen mijn lichaam beukten. Als standbeeld in de branding bleef ik staan, mijn armen horizontaal gestrekt als een kruis in het water. Mijn aangezicht gericht op de grote verwarmer die onbewolkt zijn kracht toonde. Ik sloot mijn ogen en proefde de tintelende sensatie van het zilte…

Stille armoede bestaat niet, evenmin als stille bezuinigingen...…

De eenzaamheid is een stille storm die al onze takken afbreekt. Maar ook onze wortels sterker maakt en ons leert om te bloeien in de wind. De eenzaamheid is een stille storm die al onze illusies wegblaast maar ook onze dromen helderder maakt. En ons leert om te stralen in de nacht.…

Met dit stille beeld, verankerd op mijn lens, prevel ik een stille wens.…

Zo zie je maar weer, niet alleen stille armoede is een probleem, maar stille rijkdom inmiddels ook. Het is ook nooit goed. Arme Kok.…

Als ik nou eens zeg dat ik van je houd he..wat doe je dan? Als ik nou eens zeg dat al die jaren dat ik je niet heb gezien, leeg voelde. En wat nou als ik zeg dat ik je nu niet meer wil missen, nooit meer. Wat doe jij dan? Ben je eerlijk tegen mij of stem je toe uit luiheid. Heb je geen zin om een ander antwoord te bedenken of meen je het echt?…

Op een mooie avond zou ik haar onder het bladerdak van een Lindeboom, onze stille getuige, vragen of ze de mijne wilde worden.…

Een symfonie zou ik willen schrijven zo eentje die de hele wereld overgaat, probleem is da'k geen noot kan lezen, vandaar dat ik het maar overlaat,aan hen die hierin geschoold zijn. Een boek zou ik willen schrijven, dat als recensie meekreeg, dat ik altijd bekend zou blijven, de archieven inging als strateeg, maar ik sta bekend om gewone dingen…

Ik zou er, van binnen, hoog aan getrokken hebben zonder de kracht van het Woord; ik zou angstig en boos geworden zijn, toen een uit de kluiten gewassen en verrezen, arrogante, gepluimde rietstengel van twee meter hoog, uit de klappoortjes van de hoogste regionen a-sociale zaken kwam wandelen en mij willens en wetens voor de voeten liep. Als ik per…

Zoele zefier waait zacht door het veldje vol hoog gras. De bruingele pluimen deinen zacht, terwijl ze allemaal in dezelfde richting wijzen, trillen met tere weemoed, verlangen mee te zweven op die voortglijdende lucht. Maar ze hebben de edele gedachte dat ze zich zorgzaam moeten blijven buigen over wat beneden hen leeft. Dat is een woelige wereld,…

Haiku De ijsvogel vlucht: klein, opbeurend blauw verdwijnt in dof winterriet. Prozatekst Fietsen onder de grauwe winterhemel. Daar gaat het langs dof groene weiden zonder sneeuw. Neerslachtig, maar berustend staat het dichte riet rondom die plas. Op die ene halm... Ooh, een prachtige ijsvogel! Voorzichtig van de fiets stappen, en iets…

Er was een stille vervreemding gaande omdat ik graag in de rust van het alleen zijn nadacht over hetgeen waarvoor ik op de wereld was. Het lastige probleem was dat ik weer terug was bij mijn mystieke obsessie. Ik kon het geheim van de liefde maar niet uit mijn hoofd krijgen.…

Morele crises bij onze beleidsbepalers – een stille crises, die we niet willen zien en niet willen horen? Het begin van het einde? Ach laat me maar niet te negatief worden. Maar weet u nog het Romeinse Rijk met z’n lusthoven en dergelijke (ja ik ken m’n klassieke Asterix en Obelix).…

Het is een stille buurt en deze heeft helemaal niets bijzonders; ze heeft nauwelijks een uitstraling, is eerder sfeerloos te noemen, maar in een van haar armzalige huisjes kende ik een zeldzame vriendschap die haar aroma verspreidde over de buurt waardoor een gouden licht werd verleend aan het gewone en nietige; waardoor het opgeheven werd naar een…

En in de stille, weelderige tuin, de formidabele en fantastische schepping van de handen van mijn zuster, vloeien haar gedachten en gevoelens toe naar mij, de zozeer geliefde, ziekelijke en verre zus en tevergeefs strekt zij haar handen uit in het luchtledige en zij spint onzichtbare, ijle, telepathische draden van verbondenheid, vriendschap en liefde…

Zo waren die uren met jou, moedertje; die stille, gewijde, meditatieve uren waarin we het voorbije jaar overdachten onder de Kerstboom met haar donkergroene, fijne takken, als op de radio "Stille Nacht, Heilige Nacht" weerklonk. Die uren, buiten het dagelijks gewoel, hadden we voor elkaar gereserveerd....…

"De Heer is waarlijk opgestaan" Daar werd ik stil van, zo stil op deze 'Stille Zaterdag', maar ook zo moe, zo moe. Ik liet mezelf achterover vallen, pakte extra hoofdkussens, legde daze tegen mijn buik en tussen mijn benen.…

Er is geen plan om ons om te volken en er is ook (nog) geen plan om immigranten uit te roeien – dus onze woedende politici zijn nog niet helemaal van God los, maar wat mij betreft mogen beiden de stille mensen als voorbeeld nemen.…

Stille tochten, condoleanceregisters, kaarsen en bloemen op de plaats delict: schijnheilig plaatsvervangende slachtofferrol, ik word er treurig van.…

De flat staat leeg nu de buurvrouw die jarenlang in stille, placide afzondering niets van zich liet horen, zonder afscheid te nemen met stille trom vertrokken is (af en toe had ik haar weleens gesignaleerd in een tuinstoel vóór onze flat, als de zomers heel warm waren, verdiept in een Bouquet-reeks-romannetje).…

In de stille kerstnacht afgelopen december, verliet Jos de aarde om als ster zich bij het firmament te voegen, volkomen onverwacht, in die stille niet doorbroken kerstnacht. Jos, voor velen bekend, bij velen geliefd bij nog meer mensen een man op de achtergrond, want als Jos eenmaal op de voorgrond was, was hij er ook!…

Stille gedachten ontsproten bij het kijken naar deze foto. Met klotsende schuimende kousenvoeten golf je over me heen om in ontelbare druppels uiteen te spatten.…

Toen moet eveneens van de stille, kunstzinnig vervaardigde kroonluchters de stille, onopvallende vermaning van de schoonheid zijn uitgegaan....…

Als puber met lastige mee-eters, die ik met een smeulende sigaret probeerde te verbranden, en meisjes lokkende okselzweetplekken, waar ik me nog meer zwetend voor schaamde, zelfs zweetplekken aan de achterkant van mijn Levis-jeans, waar ik me soms met drie onderbroeken tegen wapende, liep ik apetrots met mijn T-shirt van een sexy Bo Derek uit haar film…

God vindt dat hartstikke leuk, want nu kan Jezus eindelijk ook eens het vuur stillen. Als dit laatste godslastering is, dan lijdt God zelf aan zijn eigen schepping. Een goede vader ontfermt zich altijd over zijn kinderen, ook al zijn het pyromanen!…

Je merkt het aan mijn stille bescheidenheid. Ik draag een grandioos vertrouwen in mijn ziel, voor het leven in alles. Het is zó sterk geworteld in mij, zodat geen enkel wantrouwen in mij aardt. Je zou kunnen zeggen: 'een vertrouwelijk gegeven'.…