Inloggen
voeg je column toe

Columns

Stille tochten zullen blijven

Nooit eerder dan een aantal jaren geleden, kwam het, buiten de dodenherdenking op 4 mei bij iemand op, om een stille tocht te houden, nooit is misschien iets teveel gezegd, maar simpel geopperd is het nooit bij iemand opgekomen, om een dergelijke actie te ondernemen.

Wie er ooit mee begon, ik zou het niet meer weten, was de dood van Pim Fortuyn de aanleiding, ik kan het me niet herinneren. Feit blijft dat er met regelmaat van de klok een stille tocht wordt georganiseerd, een lieve manier om aan de levens terug te denken, die er niet meer zijn, een mooi gebaar, ook naar de familie, een goed plan voor de verwerking van het enorme verlies.

Nooit eerder dan een kwart eeuw geleden, was er sprake van een stille tocht en nu, nu heb ik het idee, dat we met zijn allen wel elke week een stille tocht kunnen organiseren: iedere dag gebeuren er krankzinnige dingen waarbij mensen het leven laten, elke dag zijn er wel malversaties die plaatsvinden, maar bijna altijd dodelijk aflopen, en elke keer is er verdriet, elke keer weer.

Logisch toch? Het doet toch ook krankzinnig pijn, een geliefde, vriend vriendin, of familielid te verliezen? Prachtig toch, dat we dat middels een stille tocht kunnen delen met elkaar? Maar dat het sowieso nodig is, dat is toch te bizar voor woorden? Nog even, en we kunnen vanwege de hoge mate van krankzinnigheid die er tegenwoordig huist onder de wapengestuurde idioten, elke dag een stille tocht houden!

Schrijver: An Terlouw, 18 augustus 2014


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 1 stemmen 2.017



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)