Alle inzendingen over alledaags

Dikwijls wenst men Gods aanwezigheid te bemerken of al biddend en peinzend te voelen. Het gangbare geloof is voortstappen door moerspoelen, waarbij men nogal eens struikelt of een eindje wegzakt. Daarna mag het overeind komen en verder gaan het vertrouwen op de Heer versterken. Gods leiding worde in het wijde, grote leven aanvaard. Het zich herinneren…

Ik hoor de telefoon. Ik draai me om, zet de radio aan en trek het dekbed nog eens extra behaaglijk om me heen. Als het belangrijk is dan bellen ze nog maar een keer. Ik realiseer me dat het te laat is om nog iets van een ontbijt te fabriceren voor het nageslacht. Ik voel een knallende koppijn, dus reden te meer om nog even te blijven liggen. Na de nieuwsberichten…

Een alledaags sprookje. Zonder Google, Facebook of Twitter.…

Het is zo vanzelfsprekend geworden...zo banaal bijna. Een scheiding is zo ongeveer het allerergste wat iemand kan overkomen. Tenminste, als je over gezond verstand beschikt. Degene die hier licht overheen gaat en bijna als vanzelf in een andere relatie sukkelt, zal nooit het geluk vinden. In de ogen van degene die achterblijft en dit nooit gewild…

Nee niet altijd, maar het helpt wel de alledaagse problemen tot normale proporties te reduceren.…

Verdrinken in de alledaagsheid van alledaagse ellende. Nachten en dagen van piekeren zinloze gedachten opleverend. Met de spectaculaire momenten van een briljante gedachte. Maar die momenten dat een spectaculaire gedachte tevoorschijn komt zijn zo zeldzaam. In jouw armen voelde ik mij zo veilig en zeker. Maar die armen zijn verdwenen.…

Vaak ben ik de tuin gepasseerd en vaak sloeg ik de wondermooie bloemen gade als symboliseerden zij een andere, hemelse wereld, zo ver verwijderd van het alledaagse onheil, van het ongeluk, de saaiheid, de ziekten.....…

Ik ben teruggekeerd tot de leegte, tot de platte laagvlakte van het banale, alledaagse leven nu mijn liefde onmogelijk en hopeloos blijkt te zijn, nu platvloersheid regeert, nu de magie van die goddelijke momenten voorgoed tot het verleden behoort.......…

Het Hoge Rijk kan men in dit leven ook ervaren door zich al rondkijkend over te geven aan de schone, vragende nietigheid van het alledaagse.…

Lees: niet alledaags, maar best te pruimen.…

Helaas eveneens, zoals hiervoor reeds vermeld, van alledag; onkuisheid is duidelijk moraal-overtredend, terwijl (wel)lust grenzen heeft. Zolang deze worden gerespecteerd, is er niets of weinig, geenszins zelfs misschien, aan de hand.…

Al dat vuil van alledag verdwijnt. Op zulke momenten krijg ik altijd inspiratie voor teksten, boeken en literaire bewoordingen die ik bij het dichtdraaien van de kraan alweer vergeten ben. Want alles spoelt het putje in, incluis de antwoorden op vraagstukken en die ongeschreven literatuur. Daarom het volgende.…

Maar tijdens haar verjaardagsfeestje werd er luchtig gebabbeld over de "waan van de dag"; gezellig, burgerlijk, en het gesprek was zo gewoon en alledaags, het verwijderde zich zo mijlenver van de dramatische en uiterst demonische hallucinaties die bezit hadden genomen sinds jaar en dag van de geest van de bewoonster van de Zorgwoning en die haar dag…

Hoe anders was voor ons de harde, alledaagse werkelijkheid! Het alles betrof zonder meer een vluchtpoging, gebaseerd op de tomeloze fantasie van een kind..…

Zelf weet ik een manier om met alledaagse middelen een bepaald gifgas te maken. Dat gas werkt snel en vrijwel pijnloos. Je krijgt het even benauwd misschien. Helaas kun je het alleen gebruiken met goede voorzorgmaatregelen ter bescherming van omwonenden. Doe het verkeerd en je neemt de hele buurt mee. Maar wat doe je als je echt wanhopig bent?…

Het alledaagse, het niet-verhevene, de daad is proza maar de klacht, de traan is poëzie volgens Piet Paaltjens, en die kon het weten. Dat staat in de Van Dale. Proza, het alledaagse, een verslag van de dag of gewoon het beschrijven van een voorval dat het beschrijven niet eens loont.…

Ik geloof niet dat wat wij in ons alledaagse bewustzijn ervaren het allerhoogste is. Waarom zou het bij ons ophouden? Ik kan mij voorstellen dat, zoals er niveaus onder ons alledaagse bewustzijn of onder onze existentie zijn, er ook niveaus boven de onze zijn.…

Toch had de man ook hier een eigen en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn medebewoners en familie, en voor alle mensen die hem dagelijks verzorgden. Die zijn rustige aanwezigheid zeker zouden missen als hij er niet meer bij zou zijn.…

Alsof hij deze alledaagse beelden al heel lang kwijt was en nu tot zijn verbazing weer terug zag. Na het busreisje volgde een plezierige rondwandeling door het stadje. De man keek aandachtig naar de levendige en gezellige drukte om zich heen. En ook hier leek een wereld uit voorbije dagen voor hem open te gaan.…

ik beschrijf slechts de alledaagse rimpelingen die worden veroorzaakt door de zo mooi door Guido Gezelle als ‘krinklende winklende waterdingetjes’ zijn beschreven, of te wel z’n schrijvertjes.…

Toen ieder zijn koffie had ingeschonken zei de professor: “Hebben jullie gemerkt dat jullie allemaal duur ogend servies hebben gepakt en dat het alledaagse is blijven staan? Het is blijkbaar normaal voor jullie om het beste en duurste te willen en dat is wellicht de bron van jullie problemen en stress.…

Als er al een rode draad valt te ontdekken, is dat de weerzin tegen het leven, tegen het alledaagse, tegen de onverdraaglijke lichtheid van het bestaan zoals je dat vooral tijdens vakanties ervaart, bij zomaar een dagje winkelen of in de rij bij de supermarkt.…

Dat mijn medemens zichzelf zo moet slopen om te krijgen wat haar heelt, maakt vandaag, alledag.…

In ons hedendaagse leven is dit een gebeurtenis van alledag. Mysteries worden niet meer geboren. Ze hangen in de lucht, maar dan in deze tijd. In een 'cloud'. Een server die draait en draait om ons te beroven van wat onverklaarbaar lijkt. In het midden-oosten weten ze dat nog niet. Daar 'geloven' ze nog. In Allah of God. In mysteries.…

Met onze rijke kinderlijke fantasie hadden we ons een fictief, imaginair gangenstelsel onder de stad geschapen, een labyrintisch circuit onder het alledaagse plaveisel van de straten, waarin we naar wens konden onderduiken als we stil bleven staan en het toverwoord "Ondergrondse doorgang" uitspraken.…

Als dat zo werkt bij iets extreems als rouw, dan werkt het zeker bij iets alledaags als opruimen en organiseren. Er zijn altijd kosten en baten. Dus kost het tijd om spullen te zoeken en soms kost het geld omdat je een rekening niet op tijd betaald. Maar het levert ook iets op. Dat zal voor iedereen weer anders zijn.…

Zo ongeacht, zo zonder reden tussen de moeilijkheden en problemen van alledag bovendien. Luister toch eens, wat denk je wel? En toch is alles zo goed hé, zo ongeacht wat eigenlijk. Ik weet dat je dat weet. Ik weet dat je weet dat ik dat weet. Waarom geloof ik het dan niet?…

twee koninklijke, majestueuze vogels, twee papegaaien met schitterend blauw en oranje verenkleed, balancerend op de stok met behulp van hun elegante staart; twee vreemde, wonderbaarlijke tropische gasten, vormgegeven door een onbekende als een ongeëvenaard kunstwerk en schijnbaar zo misplaatst te midden van de saaie grauwheid van de straten, van het alledaagse…

Ik heb mezelf aangeleerd om realisme in de alledaagse dingen te ervaren. Een bumperklevende automobilist achter me, de groet van een buurtbewoner, de bloesem in de bomen. Ik kan ze intens beleven. En dat komt, omdat de basis van mijn leven het realisme is. Ik zie dit soort momenten als echte gebeurtenissen en niet als een detail in het leven.…

Ken je dat, die gewoonte van alledag, alles is normaal, alles verloopt normaal alles is zoals het altijd hoort te zijn en te gaan. Ken je dat, zoveel gewoonte meemaken dat je niet zou weten hoe het ongewoon zou verlopen? Ken je dat gevoel dat alles teveel van een leien dakje loopt en dat het wel eens anders zou kunnen lopen?…