Alle inzendingen over bedankt bloes tante

Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te doen.…

Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te doen.…

De tante, de zus van vader, staat afgebeeld naast haar drie broers en haar ouders op de familiefoto in zwart-wit die nog altijd mijn kamer siert. Deze stamt waarschijnlijk uit 1947. Op de foto draagt ze een geruite bloes en zwarte spencer en de ziekenfondsbril met ronde glazen en haar haar krult weelderig.…

De mooie roze spencer en de witte bloes die zij mij schonk bewaar ik als souvenir.....…

bloes met daarover de zwarte spencer het leven; haar leven niet heeft kunnen dragen; dat zij uiteindelijk ten onder is gegaan in een vernietigend vuur dat zijzelf aanlegde.…

Mijn tante C. neemt een prominente plaats in tussen haar broers en ouders op het grote na-oorlogse familieportret dat nog mijn slaapkamer siert; donkerblonde krullen langs haar slapen en kaken, een bril, een ruiten bloes met een zwart hesje eroverheen.…

Cecile in de ruiten bloes en de bolero, met een weelderig krullend kapsel en een ziekenfondsbril; nog ver van de finale beslissing eruit te stappen en tenslotte oma, trots, in het midden; de mater familias in de zwarte, deftige jurk, de camee opgespeld.....…

Bedankt. Graag gedaan.…

Bedankt voor je liefde Tante L.…

De ware dichter is een Kareltje dat voor de eer bedankt een grote jongen te zijn, maar integendeel tegen de spreekwoordelijke mening der kritiekers in, zegt: geeft mij maar zo'n ballonnetje. De kritiekers zijn boos. Alsof zij niet beter wisten wat Kareltje past.…

Waarom niet: “Bedankt voor uw waardevolle bijdrage aan deze uitzending”, waarom niet: “Bedankt voor uw toelichting”, waarom niet: “Bedankt voor uw (zeer) verhelderende uitleg”, waarom niet: “Ik vond het fijn dat u bij ons in de uitzending was”, waarom niet het heerlijke Twentse: “Bedankt voor ons”?…

Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een kaart met verjaardagen en Kerstmis en weer een jaar…

Dus lieve vriendin, bedankt, voor je steun op afstand, voor je support, voor je geloof in mij.…

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan. Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een paar maanden aanslag heb op twee ondertanden. 'Misschien…

Desalniettemin hoeft het niet speciaal vanwege deze reden zijn dat ik dank je wel zeg, want eerlijk is eerlijk, dat zeg ik evengoed voor de afgelopen jaren: Johan BEDANKT.…

Ik snel langs titels in een boekwinkel. Volle tafels, bekend en onbekend werk. 'Ik ben pelgrim' knalt uit een kaft. Pak het boek. Het is zwaar. Loop ermee naar de leestafel. Sla het open. De eerste zin. Ik schrijf het op papier: 'Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal herinneren.' Ik sluit het boek. Daarna mijn ogen. Droom even…

Rients Ritskes, de oprichter van Zen.nl, legt in een kort filmpje uit wat een monist is: 'Een monist is iemand die gelooft dat alles één is. Mono. Dat alles samenhangt.' Er is blijkbaar een woord voor alle synchroniciteit die ik in mijn leven ervaar. Hoe vaak sloeg ik niet mijn roman open en las ik iets waarover iemand mij net belde? Of die keer dat…

En dan komt er opnieuw een zogenaamd goedbedoeld voorbeeld in mijn mailbox. Want die en die doet het zus en zo. Het zou me kunnen inspireren. Woedend ben ik. Ongevraagd een inbreuk op mijn eigen gedachten en inzichten. Ik heb ze niet nodig, de ideetjes van anderen. Die mogelijk al tig keer zijn gekopieerd. Ik ben mezelf. Basta. En ik kom met de kinderen…

Ergens in een tuin tegen het eind van een zomer spreek ik een onbekende vrouw. Ze schrijft gedichten. Ik denk: Dat kan ik ook! De website waar ze op doelde, stuurt me in de weken die volgen afwijzing na afwijzing. Ik geef er snel de brui aan. Een paar jaar later een nieuwe poging. Het stroomt. Voor ik het besef, heb ik iets van vijfenzeventig gedichten…

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van Hengelo. Een organisatie die weet wat wandelaars nodig hebben…

De man belde aan en trad aan mijn voordeur op de eerste verdieping en vroeg of ik hem herkende. "Natuurlijk herken ik je, Jan!" antwoordde ik. Hij bracht me cadeaus; geschenken van de ouders van de ongelukkige kinderen voor wie ik werk: een cadeaukaart van "Primera" en een elegante, chique en mooie fles Franse wijn met een trots opschrift op het etiket…

Tante Aaltje kwam mij al tegemoet en omhelsde me. Oom Piet was op het land aan het werk. Tante schonk thee voor me in en ik kreeg er een dikke plak ontbijtkoek bij. Tante kwebbelde aan een stuk door en wilde alles weten van thuis, maar oom is een heel rustige man en zei niet veel.…

De peuter knoopt stiekem de bloes van zijn moeder los en pulkt aan het kanten schouderbandje. Het lijkt alsof hij dorst naar de moedermelk, alsof hij die uitgedoofde klieren tot leven wil wekken. Een puber gaapt ernaar, er hangt een vlok aan zijn onderlip. Als hij zo doorgaat druipt er een kwijldraad op zijn wreef.…

Ik vind dat ik bof met mijn tante en dat ik goed het nieuwe jaar inga.…

Is tante mij zusje. Dat verzin ik dan niet, dat is dan zo. Maar dan komen die dingen op papier die tante niet wil weten, niet wil lezen. Dat grootvader misschien een verzetsheld was, maar ook een huistiran, een ploert die in drift zijn vrouw en kinderen sloeg.…

Bedankt idioten, voor het niet dragen van een mondkapje, daar waar het gevraagd werd. Eveneens bedankt voor het negeren van alle acties om verspreiding verder te voorkomen!…

“Wow, dat betekent dat ik tante ben geworden! Laat nog eens die foto zien!”. Mijn collega’s, bekend met mijn verleden, beginnen in hun handen te klappen. Het langgeleden weggelopen broertje om wie ik nog steeds heel veel verdriet had en dat ik nog iedere dag miste, zit hier naast me.…

Toch berustte ons tante Jans erin. Onze lieve Heer zal er wel een bedoeling mee hebben zei ze. En als Hij het wil dan ga ik! Inmiddels is ze weer terug ons tante Jans. Ze werd ziek en dat was reden voldoende om haar weer in haar vertrouwde omgeving op te nemen. En nu is er feest!!! Vijftig jaar in het klooster is ze nu.…

Zo denkt een mens dat het een stille saaie dag wordt en het volgende moment komen er achter elkaar 2 vriendinnen op visite. Eerst de ene en natuurlijk direct thee gezet. Gelukkig er waren nog 2 stroopwafels, dan staat het iets royaler he, ook al weet ik dat ze daarvoor niet komt. Mijn koekje heb ik nog niet helemaal op toen de bel weer ging. Oh…

Een echte tante was ze niet, maar ze gedroeg zich als het vleesgeworden cliché van de oudere, en vooral bemoeizieke, tante. Die wens tot inmenging was één van haar vele verslavingen: gokken in lotto en loterijen, tijdens kermissen en waar niet al. En dan haar verbijsterende koopziekte.…