Alle inzendingen over bushalte

Ook nu weer, bij de bushalte, bleek overduidelijk de aarzeling, de weerzin, de angst voor opdringerigheid van mijn kant en de bijna angstvallige schuwheid, waarmee mijn "gesprekspartner" nu zweeg en ongeduldig de komst van de bus afwachtte. De vraag volgde echter nog of ik weleens ging "stappen".…

(In het voorbijgaan opgevangen tijdens het passeren van twee oudere, bij een bushalte zittende, personen).…

Bij de bushalte aan de Dillenburglaan waar de "gekandelaberde" bomen nog slechts getooid zijn met een armzalig gewas dat zich als wanhopig om de stam slingert, ontmoette ik mijn benedenbuurman die zich meestal schuilhoudt en al vijfentwintig jaar kennelijk in stille berusting zijn dagen rekt in zijn schilderachtige woning.…

Ze stond met mij te wachten op de bus die weigerde te arriveren op het Transvaalplein. Diepe rimpels bezetten haar gezicht. Een kapper was kennelijk lange tijd onbereikbaar geweest. Ik had, voortstappend door de grauwe straten, de halte bereikt. Twee witte politieauto's, gewapend met zwaailichten, raasden ons voorbij en ik merkte op: "Ze gaan erop…

We raakten in gesprek bij de halte van lijn zeven, hier vlak in de buurt. Twee witte, metalen zitjes dienen aldaar voor het comfort van de toekomstige passagiers en we hadden zij aan zij plaatsgenomen. Ik verzekerde mijn medepassagier dat hij maar niet op schoot moest komen zitten; de "Me-too-associaties" waren al te groot. Hij droeg een rood-geruite…

De regisseur stond naast de cameraman aan de overkant van de bushalte. Toen hij het sein 'GAS!' gaf, sukkelde de bus schokkend richting bushalte. Daar gingen de deuren open en stapten de Wachtende Reizigers in, plús iemand met een groene klikobak. Toen stapten de Wachtende Reizigers weer uit en herhaalde zich het ritje.…

Ik bewaar de ring daarom in een chique doosje op een ondergrond van watten in de lade van een ladekastje, als een herinnering aan de morgen waarop ik deze aantrof toen ik op het bankje bij de bushalte zat, verzonken in liefdesverdriet en in de meest droevige mijmeringen.…

Het asfalt ligt opgeweld bij de bushalte, ik rijd er omheen met mijn fiets, herken de de aanrijdroute van het openbaar vervoer, de chauffeur kan niet anders. Elke keer weer die zelfde koppen, stempelen of knikken naar de jaarkaart, soms verbaasd grijpen naar wisselgeld, iemand vraagt om 2 of 3 zones, betaald wordt ie ergens afgezet.…

Hij was mijn buurman en hij had me al bij de bushalte bekend dat hij koers moest zetten naar het Elisabeth Ziekenhuis, naar zijn moeder... Wegens de volstrekte vervreemding en anonimiteit in deze contreien is onderlinge menselijkheid vaak ver te zoeken....…

Ik bewaar de ring daarom in een chique doosje op een ondergrond van watten in de laden van een ladekastje, als een herinnering aan de morgen waarop ik hem aantrof toen ik op het bankje bij de bushalte zat, verzonken in liefdesverdriet en in de meest droevige mijmeringen.....…

Hij was klein van postuur. De grote koffer op wielen die hij vervoerde, was manshoog en leek me van een gewicht dat minstens zijn lichaamsgewicht vertegenwoordigde. Bruine, vriendelijke ogen boven de mondkap. "Is this bus going to the central station?" vroeg hij. Ik moest zijn veronderstelling bevestigen. "Are you from abroad, from the USA perhaps…

Het was bij de bushalte aan de Schouwburgring. Mevrouw droeg een wijnrode "tulband" om het hoofd en zij aarzelde niet een jongeman aan te spreken die een sigaret tussen de lippen geklemd hield.…

De dame naast mij bij de bushalte droeg een witte hoed of pet met klep, vermoedelijk uit linnen vervaardigd en speciaal ontworpen of geschikt voor zomerse dagen en inderdaad mochten we op de middag van onze ontmoeting onverwacht al hogere temperaturen begroeten.…

Zijn plaats bij de bushalte is sinds lange tijd leeg, vacant. Is zijn lichaam ontzield aangetroffen in de woning, in het flatje waarin hij lief en leed en mogelijk veel eenzaamheid doorgemaakt heeft??…

...en zo gebeurde het dat in de omgeving van het station, terwijl ik verpoosde bij de bushalte van lijn zeven, bij uitzondering geen menselijke gedaante mij aansprak, maar dat een wonderlijk, zwartgerokt dier mij naderde; een vogel, een kraai, die de schuwheid kennelijk overwonnen had en als het ware belangstellend en verwachtingsvol vanuit zijn prachtige…

Vanaf mijn plaatsje bij de bushalte schreeuwde ik in de richting van de kinderen: "Jullie moeten die haan met rust laten!" Deze schreeuw scheen nog hun aanvallen te verhevigen en toen ik instapte trokken ze gekke bekken in mijn richting en zetten ze hun wrede spelletje onverminderd voort.....…

Hij stond te wachten bij de bushalte aan de Korvelseweg en droeg in een tas een fors boeket grote witte orchideeën met lange, houterige stelen en ovalen bloembladen. Ik waagde het hem te vragen of de bloemen voor zijn vriendin bestemd waren. Ze bleken voor zijn moeder bestemd te zijn die nog zelfstandig woonde in Arnhem.…

Later, bij de bushalte, verklaarde de Indonesische meneer in een mooi appartement te wonen aan de Voltstraat en de rommel van de Kringloopwinkel in feite te verafschuwen, die ongemerkt toch zijn uitgaven fors zou doen oplopen.....…

Vanaf mijn positie bij de bushalte aan de overkant van de belendende snelweg wierp ik mijn belangstellende blikken op de kruinen van de bomen, al in zomertooi waarin kronkelende takken zich als het ware schuilhouden of hun weg zoeken…

Ook nu weer, bij de bushalte, bleek overduidelijk de aarzeling, de weerzin, de angst voor opdringerigheid van mijn kant en de bijna angstvallige schuwheid waarmee mijn "gesprekspartner" nu zweeg en waarmee hij ongeduldig de komst van de bus afwachtte. De vraag volgde nog of ik weleens ging "stappen".…

Vlak naast de bushalte van lijn zes aan de Spoorlaan waren die dag heren van een aannemingsbedrijf een kuil aan het graven en met merkwaardige, vibrerende instrumenten de donkerbruine aarde aan het bewerken. Besluitend tot een practical joke vroeg ik hen: "Bent u mijn graf al aan het graven?…

Opnieuw strompelend bereikte ik tenslotte de eindstreep van de bushalte.....…

Aan de Lage Witsiebaan in Tilburg zijn ze aan het bouwen en vanaf mijn zitplaats bij de bushalte keek ik uit op de kale staketsels, als bunkers aaneengeschakeld en op een plakkaat, gesierd door de trotse letters die het woord "nieuwbouw" vormen.…

Na lange uren waarin ik mij vertwijfeld en wanhopig voortbewoog tussen de bushalte en de gewraakte voordeur, deed mevrouw open. De booties die ze mij schonk doen momenteel, na tien lange jaren, nog dienst.....…

Daar zijn ze, bij de bushalte; de jongeren, vertegenwoordigers van een nieuwe, stralende generatie; ze schertsen levendig met elkaar; hun ogen stralen van vibrerend jong leven; ze zien opgewekt, vol van vertrouwen en enthousiasme hun leven en hun toekomst tegemoet; een toekomst die mij zal ontgaan, nu mijn jaren ten einde lopen; nu harde grenzen zijn…

Ze had me vaak gesignaleerd bij de bushalte aan de overkant als ik weer eens aanstalten maakte om een van mijn heilloze, doelloze excursies te maken. Altijd had ze de hand opgestoken in een hartelijke en welwillende begroeting. Het was nu voor het eerst in dertig jaar tot een praatje gekomen in de supermarkt.…

Na lange uren waarin ik mij vertwijfeld en wanhopig voortbewoog tussen de bushalte en de gewraakte voordeur, deed mevrouw open. De "booties" die mij toen gegeven werden, doen momenteel, na tien lange jaren, nog altijd dienst.…

Ik stond te wankelen op mijn benen bij de bushalte, mij niet bewust van de ziekte die onvermoed al verder het terrein en gebied van mijn lichaam veroverd had dan ik wenste. Mijn lichaam zou me dwingen halt te houden voor de overrompelende longziekte. In het ziekenhuis zou een horde van specialisten aan mijn bed treden.…

We ontmoetten elkaar bij het station, bij de bushalte en ze sprak me aan. Ze was een gezette matrone, gesierd met hoofddoek en ik vroeg haar meerdere malen: "Kent u mij?", mede om de taalbarrière te overwinnen. Ik was verbaasd dat iemand te midden van een anonieme, zich voortspoedende menigte aandacht aan me wenste te besteden.…

Bij de bushalte trof ik deze keer een heel klein, petieterig mannetje met een schattig opstaand kuifje en minuscule schoentjes, vergezeld door zijn moeder, uit Mexico afkomstig. "No hablo Espagnol" verklaarde ik ten overstaan van de dame en zij repliceerde: "Je parle Francais".....…