Alle inzendingen over desinteresse

blunderend kapitaal, van armoe moet ik wel vanuit de onderkast, waar ik trouwens eindelijk uit ben gekomen, als geen ander ervaar ik de gearriveerden, geborneerd in eigengereidheid, overschreeuwend de nieuwkomer, men wil geen nieuwe dromer, slechts een gedicht waar alleman voor zwicht, maar wel angstig voor een woord, dat nog niet eerder werd gehoord, desinteresse…

En zo nam je mij mee, mijn zuster, door stad en land en zo wilde je me de Latijnse namen bijbrengen van al die planten, struiken en bomen die je op de Middelbare Land- en Tuinbouwschool geleerd had ("Platanus Acerifolium", "Quercus Robur"). En ik, jouw onwillige en weerbarstige zuster, luisterde niet, bewonderde echter zozeer de glorieuze schoonheid…

Was de tour werkelijk een schone sport dan begreep ik de desinteresse van mijn lief. Ik zou misschien zelf ook wel afhaken. Want Parijs dat is een mooie stad, maar zonder epo wel een beetje ver.…

Desinteresse, gepaard gaande met weinig tekst en veel decibellen waren meestal het resultaat van deze ‘overleggen’. De appel valt niet ver van de boom. Het onderwijzend personeel deed zijn best, maar liet zich volkomen intimideren door het gedrag van die ouders en kozen eieren voor hun geld.…

Ik wacht demonstratief tot ze kijkt, want die desinteresse begint behoorlijk irritant te worden. De vrouw straft mijn aarzeling af door een greep in de kassa te doen. Ze houdt het eventuele wisselgeld al in de hand. “Dat is aardig”, zeg ik. “Ik krijg al geld terwijl ik nog niks betaald heb.…

In verband met een technisch mankement, een tekort aan wc-papier en desinteresse zal de verstopte traagtrein naar Eindhoven van 12 uur 56 vandaag niet verder rijden dan station Boxtel. NS zet mobiele toiletten in.…

Ik groet poezenkind en mijn half-demente kater, de desinteresse spat er vanaf. De oogst is een (1) halfgeloken ooglid, ik zeg ze toch gedag, tot straks, en loop de trap af richting rijwiel. Voordeur open, fiets achteruit naar buiten, voordeur op slot.…

Kennelijk zie ik geen kans mijn desinteresse te verbergen, want na een paar minuten wendt hij zich tot zijn andere buurman. Eindelijk rust. Ik zak weg in onvrede en bedenk wat voor zinvolle dingen ik inmiddels thuis had kunnen doen. Na de lunch gaan we weer een paar uur ‘gezellig’ rondrijden.…

.' Eerst overhoort hij de aanwezigen op z'n Smeets rond hun parate kennis van de namen van olympische waterpolodames en verwijt hij heel Nederland desinteresse in zijn sporthelden en de ronde van Spanje. Dat kán als je zelf zo'n grootheid bent. Vervolgens citeert hij uit eigen werk, want het boek moet verkocht.…

Ik durfde niet te kijken hopende dat mijn desinteresse hem van verdere toenaderingspogingen zou weerhouden. Bij de halte voor het eindstation stapten nog wat mensen uit. Ik zag dat de oude man en ik de twee laatste passagiers waren, die nog in de bus zaten. “Nou is het alleen wij tweetjes nog, hè?” werd er naast mij gelispeld. Help, dacht ik.…

Die volledige desinteresse in het onbenullige leven buiten een veld. Sommigen trekken een koffer op wieltjes achter zich aan. Ik wed, volgepakt met computerspelletjes, vechtgames, dat soort dingen. Dat mechanische lopen naar de hotelingang. Niemand kan beter mechanisch en levenlozer naar een hotelingang lopen dan een voetballer.…

Dat ziet hij gelukkig niet als desinteresse. “Gaat u vaker met de bus? Woont u hier in de buurt?” “Helaas”, antwoord ik, ”ik kom hier bijna nooit, en als het nodig is ga ik met de auto.” “Jammer“, vindt de man. “Rookt u?” Opnieuw moet ik ontkennend antwoorden. Ik wil uitleggen dat ik vroeger wel eens wat gerookt heb, maar de man is mij voor.…

Dit resulteert bij menigeen steeds meer in irritatie, desinteresse en uiteindelijk, zoals helaas is gebleken, het vertrek van vele gewaardeerde schrijvers. Dat is jammer maar waar! Is dit verschijnsel, het gebrek aan spontaniteit, nieuw? Mijns inziens niet. Het is geleidelijk in ons gedrag tegenover derden geslopen.…

Die volledige desinteresse in het onbenullige leven buiten, en tegenwoordig ook, binnen een veld. Sommigen trekken een koffer op wieltjes achter zich aan. Ik wed, volgepakt met computerspelletjes, vechtgames, dat soort dingen. Dat mechanische lopen naar de hotelingang.…

Gekke Henkie – het zijn zijn woorden - die steevast onbegrip en desinteresse aantreft als hij aan zijn missie begint, maar in de boeken toptien eindigt en met zijn verhaal volle zalen trekt. Slow journalism is zijn antwoord op de inhoudsloze journalistiek. Geduld en blijven bloggen in plaats van hijgend achter relletjes aanrennen.…

Het Oosters porselein heb ik vanwege desinteresse overgeslagen. De ’bult’ Groninger zilver, waarin in het midden een Martini Toren opdoemde, kwam kitscherig op mij over. Van de oude Groningers op oude schilderijen viel mij Ubbo Emmius op. Hij was de eerste rector magnificus van de Rijksuniversiteit Groningen, toen nog Academie geheten.…

Oude mannen die zich nog de moeite waard vinden: de nonchalante arm over boord, de schijnbare desinteresse voor de fotograaf. De boot is van Pim. Het zou niet ons laatste zeiltochtje zijn, het leven had nog van ons te goed! Terwijl, ach, dat tochtje.. We hebben voornamelijk koffie met Berenburg zitten drinken.…

Als hij niets voorstelt in het geheel, gaat hij zich er naar gedragen, wat vroeger in achterstandswijken speelde, namelijk desinteresse in een maatschappelijke carrière, speelde nu wereldwijd.…

Een toehoorder die zijn desinteresse uitte door in zwijgzaamheid te vervallen, interpreteerde Gerrit als geboeide toehoorder en daarom kletste hij er vrolijk op los. Dat was de goeie ouwe tijd in de ogen van Gerrit. Een korte blik op zijn verfrommelde wegenkaart was voldoende, zijn onfeilbaar richtingsgevoel deed de rest.…

Dat ik geen kans van slagen had, had vooral te maken met concentratieverlies en desinteresse vanwege een chronische depressie. Verder hing ik er ook maar zo'n beetje bij tussen al die brave christenen. Ik denk dat Jan van Schaffelaar ook op een soort JFC heeft gezeten en dat hij daarom van die kerktoren is gesprongen.…