Alle inzendingen over genoegen

Omdat ik er al veel over gehoord had, veelal in positieve zin, heb ik mij onlangs ook maar eens aan het lezen van 'Van Dale Groot' gezet, en ik moet zeggen dat het mij niet meegevallen is. Dat begon al met het formaat en het gewicht van het boek: het is te zwaar en te omvangrijk om lekker in...

De komende tijd buigt de integriteitscommissie van zijn partij zich over de overname van uitvaartorganisatie De Facultatieve in 2012 (Intussen fluisterend "De fuckaltatieve"genoemd). Een overname die volgens de onderzoeksjournalisten van Follow the Money wel héél lucratief uitpakte voor...

‘Ik laat niet meer over me heen lopen.’ ‘Ja, maar als we…’ ‘Nee, ik heb er genoeg van. Meer dan genoeg!’ ‘Maar als we nu eens…’ ‘Ik zeg toch, dat ik niet meer over me heen laat lopen!’ De volgende dag lag het tot op de draad versleten vloerkleed bij het...

Het was koud die avond maar de kilte van de intredende schemer was vast te verwaarlozen bij de kilte die binnen in de lucht hing. De tafel was leeggeruimd en de kaarsen die hij daarop had geplaatst knisperden alsof ze vochtig waren geweest. Het lont als in tranen gedrenkt. Deze avond was in...

Er zijn visjes genoeg in de zee.

Ik ben leraar en als ik de boodschap niet over krijg, zei de man in het gele shirt, dan zoek ik de oorzaak bij mijzelf. Ik reageerde als gestoken door een bij. Wat! Waardoor weet niemand welke standpunten Thijs Berman heeft? (Ik moet even uitleggen wie Thijs Berman is: hij is lijsttrekker van de...

Genoeg! Genoeg de vrouwen in een “slecht” daglicht gesteld. Mijn mening eromtrent heb ik sinds een paar dagen volledig moeten herzien nadat ik een stille getuige was van wat hierna volgt. Het zwakke geslacht? De trunten? De wekelingen? De zeurkousen e.a. afkeurende aanmerkingen? Mon œil!...

Ongekende pijn terroriseerde hem, ontoelaatbare, niet in te dammen pijn, de term: sterven van de pijn ging echter niet op, hij bleef leven elke dag een kwelling van ongekende omvang. Hij werd er niet vrolijker door, neen, hij werd in tegenstelling tot de vrolijke vrijbuiter die hij altijd was een...

...natte Nederland. En wel bij restaurant "Panache" aan de Westermarkt waar ik haar eveneens kon bezichtigen. Waar zij tot plezier, genoegen en vreugde van de restaurantbezoeker en van de argeloze voorbijganger haar bonte bloemenpracht laat zien.....

Is mij dat even lachen,dat was iets wat ik nu op deze regenachtige zondag toch zeker niet verwacht had. Mijn weekendje motorrijden is voor even uitgesteld vanwege het Nederlandse weer dat nu eenmaal niet te voorspellen is. Niet dat ik daar nu mee i zit,want dat is iets wat ons altijd kan...

Sinds enige weken, net uit de winter, hebben wij PV-panelen op ons gezamenlijk dak gemonteerd gekregen. Deze zonnepanelen of Photo-Voltaic- of Licht-Elektriciteit-panelen zetten licht van de zon in elektriciteit om. In mijn vorige woning, een paar honderd kilometer noordelijker, draaiden windmolens...

Veel mensen beseffen niet dat hun tekort alleen maar een tekort is aan hun overvloed. Evenals de westerse samenleving niet beseft dat haar "economische crisis" slechts een áfnemen van hun overschotten is, die ze de "derde wereld" heeft misgund! Let wel! De "derde wereld" is toevallig...

Wat een oeverloos verhaal, in huize T komt het voor dat we zeggen: we zetten geen wekker, dat is zo relaxed, echt waar, je hoeft niks, moet nog minder en alles verloopt op zo’n dag van een leien dakje. Geen punt, geen gehaast en nog beter: alle tijd aan jezelf hebben. Dan: als we het over de tijd...

Als we te weinig naar onze zin hebben, laat ons dan naar het weinige kijken dat we hebben. Misschien dat we dat beetje dan des te meer zullen gaan waarderen en daar tenslotte meer, ja, misschien zeer veel, aan zullen hebben.

Meer dan vijfentwintig jaar geleden heb ik voor het laatst de wandeling gemaakt; de afstand afgelegd die mijn appartement scheidt van het gebouw (of de kazerne, of het gekkenhuis, of de gevangenis) waar ik gedurende negen lange jaren mijn werkplek en collega's had gevonden en waar ik op die...

Het oude park, waarvan de plattegrond een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo's en hetero's, zombies, zonderlingen en zwervers, kinderen en dieren. De boomstammen kunnen een geheim...

De achtertuin is verzakt, maar daar trekt een weergaloze lente zich niets van aan. Een regenboog vol kleur knalt de aarde uit, ontzaglijk nuancerend presenteren boom en struik het nieuwe groen. Het was slechts gisteren dat diezelfde aarde mijn moeder heeft opgenomen, zand er over. Ik zit op het...

Herkent u dit ? Je hebt iets op je lever, boos of verdrietig, je wilt het van je af schrijven, impulsief gebruik je woorden die net over het randje kunnen gaan. En dan krijg je een mailtje, niet geplaatst want niet subtiel genoeg. Ik heb dan zo het idee van confrontatie, ruzie, de snelste vorm...

Ben niet meer wat ik geweest ben, voel mij zelfs oud. Maar wil nog graag mee doen, met alles wat niet meer gaat. Waarom is het leven niet echt gegeven, zoals wordt verteld. Je moet er persoonlijk hard voor knokken en dan word je ook nog nog eens met het natuurgeweld elders...

Na tientallen jaren van intensief schilderen ben ik het opeens zat en ik stop. Halverwege een schilderij nog wel ook. Het is het eerste in al die jaren dat ik zelf aan de muur zou willen hebben en nu heb ik bereikt wat ik wou bereiken. Ik maak het niet af omdat het nog zoveel mogelijkheden in zich...

Droesemig genoeg (voor Frederick Turner) Waar wij zitten, in het park, hangen flessengeesten slierten lampjes op. Ze vlechten uit het bladerdak een krans voor jou. Ze schilderen aardsap op de meisjes, lippen glanzen. Het groene glas beschijnt decolletés. We laten Dionysos onze bloes...

Zo lag ik gisteren in bed het laatste stukje van Winston te kijken met het programma "rij je met me mee", dacht ik dat de naam was, al doet de naam niet zoveel ter zake. Ik viel midden in het verhaal van Linda, die ogenschijnlijk gezond en vitaal maar vooral positief in beeld was, een prachtig...

Op de zeventiende september was het rumoerig en druk zoals gewoonlijk op de Westermarkt. De auto's reden af en aan en de mensen krioelden zoals altijd in de winkelgalerij. Het was op die dag alsof de zomer afscheid wilde nemen en haar vertrek nog kracht bijzette met extra warmte. Mijn...

De weg die vanaf het station van Oisterwijk naar Café-Restaurant "Het Stokske" leidt is kronkelig, maar niet zo lang en voert langs de villa's van de welgedanen, omgeven door fraaie, frisgroene plantsoenen en via mulle zandpaden, bezaaid met dennenappels, die af en toe vista's openen op een...

Wetenschappers vinden de realiteit boeiend genoeg, de leek houdt van spektakel, onmogelijkheden, zwevende supermannen. Zouden realisten gruwelen van thrillers waarin onmogelijkheden gebeuren? In technische recherche films lopen acteurs tien keer langs een plek. Als het onderzoek is vastgelopen...

Verschrikkelijk vond ik het, iemand in te moeten werken. Ik moest mijn plaatsje afstaan en zij ging mijn werk doen, zij nam mijn plekje binnen het bedrijf in. Ik voelde een vreemd soort jaloezie en onzekerheid. Stel nu dat ze het beter doet dan ik of dat ze haar aardiger zullen vinden. Belachelijk...

Vorige week is mijn nieuwe dichtbundel Seinpost verschenen. Een blijde gebeurtenis die om een houten ooievaar vraagt, in de voortuin. Gelukkig loopt er door het polderlandschap achter mijn huis een echte eiber; ik voel mij een bevoorrecht mens. Zeker nu de doos met presentexemplaren van mijn...

Natuurlijk had ik ook wel net als Tommy Wieringa graag bij Barack Obama op bezoek gegaan, op reis naar Washington, dwars door de coronabarricades heen, naar het White House koekeloeren en wat slimme vragen verzinnen, maar toen Nieuwsuur mij als eerste belde, had ik geen zin op op te nemen, want je...

(voor Françoise Dorléac (1942 - 1967)) Je bent geboren als Françoise Paulette Louise Dorléac op 21 maart 1942 in Parijs. Jouw moeder is de actrice Jeanne Renée Deneuve-Simonet (1911, Le Havre). Jouw vader was de acteur Aimé Clariond (1894 - 1 januari 1959, Parijs), de eerste man van jouw...

18. Na de zomervakantie begin ik met zware tegenzin en een bevroren gevoel voor de tweede keer in de vierde klas. Door alle tegenslagen loop ik een paar jaar achter. Ik ben inmiddels 18 jaar en gemiddeld ruim twee jaar ouder dan mijn klasgenoten. Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt om door te...