Alle inzendingen over graven

Ik heb de smaak van het graven te pakken gekregen. Morgen stuur ik een open sollicitatie naar het plaatselijke kerkhof. En volgende week begin ik met de vijver in de tuin. Als dat voorspoedig gaat, wordt 't misschien een zwembad... Je kunt jezelf elke dag opnieuw uitvinden.…

Hij keek nog steeds angstig om zich heen, bang om betrapt te worden wanneer hij begon te graven. De steel van de spade lag strak in zijn beide vuisten en zijn vingers zagen wit van het knijpen in de houten steel.…

De grootste schatten liggen onder het zand maar je moet wel graven.…

Wéér laat de Renkumer zijn ogen over de vele graven glijden en merkt op: ,,Rode rozen…al die jongens zijn rode rozen, omdat die bloemen symbool staan voor liefde!”…

De Grave vrolijk grapjes makend aan de vergadertafel. Scheringa goedkeurend lachend om zijn medewerker. Goed in de gaten houdend, of het nu-wel-genoeg-is. De vergadering begint. Scheringa opent met wat huishoudelijke mededeling. Al snel is De Grave aan het woord. 'Ik wil graag de cijfers inzien.…

Frank de Grave verlaat de DSB-bank na 2 maanden.…

En elke keer als ik tussen al die witgepleisterde graven sta, voel ik dat de kleur mij uitlacht. Want wit en zwart gaat niet samen. ‘Wanneer zal ik ooit die witte kleur aanvaarden?’…

Ze graven gaten in de grond als graven en tillen tegels op, deponeren ze in een laadbak en rijden af en aan met heftrucks.…

Overeenkomstig graven psychiaters en archeologen vaak diep in menig verleden...…

Vlak naast de bushalte van lijn zes aan de Spoorlaan waren die dag heren van een aannemingsbedrijf een kuil aan het graven en met merkwaardige, vibrerende instrumenten de donkerbruine aarde aan het bewerken. Besluitend tot een practical joke vroeg ik hen: "Bent u mijn graf al aan het graven?…

De manier waarop Donald Trump thans campagne voert lijkt soms op een (on)bewuste strategie om zijn eigen electorale graf te graven. "Na mij de zondvloed"...…

Beweringen zijn dus ten grave gedragen... ach ja het zij zo.…

Gek genoeg staan tussen de dure graven wel een paar goedkopere. Om aan te geven dat standverschil ophoudt bij het kerkhof wat maar ten dele waar is, want waarom zijn de graven dan niet allemaal van dezelfde allure. Tussen de rijen graven lopen keurig aangelegde paadjes van kleine kiezelsteentjes. Er staan heesters en coniferen.…

Achter de stenen gestalten bevinden zich de vele graven en grafmonumenten van degenen die onvermijdelijk onder ogen moesten zien en moesten aanvaarden wat de onberekenbare "condition humaine" in haar kielzog meesleept…

Ik krijg in zulke gevallen al gauw last van paranoia-gevoelens, zo dacht ik aan doelbewuste sabotage van de binnenlandse veiligheidsdienst, die mij als staatsgevaarlijk beschouwt of een persoonlijke vijand, die 's nachts is gaan graven om de kabels door te zagen.…

Een rondje begraafplaats met Bezoekjes aan graven, Niet slechts een of twee.…

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te voorzien van fris, koel, helder water.…

Onze Stationsstraat waarin enthousiaste, ijverige heren zoals vaak in Tilburg de gewoonte is, aan het graven waren, was bedekt met een antracietgrijze, korrelige, mij onbekende substantie. De heren verzochten mij vriendelijk mijn voetstappen niet daar doorheen te leiden. De Nieuwlandstraat was desondanks bereikbaar.…

En uw moeder graven we ook nog op. Zoekmens: Goh, dat had u niet moeten doen.…

De graven, bloemperken en grasveldjes worden als het ware versierd met gekrulde snippers, bestreken met witte en roze waterverf. Dit is een schitterende overgang van het leven in deze wereld naar de Eeuwigheid.…

Andere vrouwen zijn gekomen, andere moeders, maar ze zijn niet kleine Mini uit Grave, mijn eigen, unieke moeder, die de drank van de verbittering ten einde toe leeg moest drinken.....…

Ze knikken mij vriendelijk toe en ik groet, opgewekt tussen de graven, terug.…

De dag was aangebroken waarop ik - met spaarzaam resterende familieleden - mijn oude oom - mijn laatste oom - ten grave ging dragen. Was hij nu al daar, waar ook mijn moeder en vader schijnen te zijn; ontmoette hij hen daar, in het onbekende land waarnaar al onze schreden zich richten - al willen wij het niet weten? Zijn naam was Pierre.…

En daar is ook de klokkentoren van de kerk waarin wij onze tante ten grave moesten dragen en aan de andere kant stroomt het zwarte water van het Wilhelminakanaal waarop de elegante rijnaken rusten..... We waren voortgejaagd door een gure decemberwind maar binnen wachtten ons warmte, koffie en een metershoge fraai opgetuigde kerstboom....…

Daar is ook de klokkentoren van de kerk waar wij onze tante ten grave droegen en aan de andere kant stroomt het zwarte water van het Wilhelminakanaal waarop de elegante rijnaken rusten. We waren voortgejaagd door een gure decemberwind maar binnen wachtten ons warmte, koffie en een metershoge, fraai opgetuigde Kerstboom.…

Ik leg het dure, dierbare, geavanceerde artefact in zijn doosje als het lijkje van een baby in een lijkkistje en zal het apparaat wel degelijk ten grave dragen en afleveren in de zaak van Bruna aan de Schouwburgpromenade.…

Met bloed, zweet en tranen graven we een lange sleuf. Ik kijk naar een emmer vol puin. Wil iets anders en ga op het gepiep af. Een oude man is druk in de weer met zijn metaaldetector. Telkens wanneer het apparaat aanslaat, zet ik de spade in de grond. Steeds weer graven we stukken ijzer op van de omheining.…

De robuuste beuken aan de straatzijde verwelkomen iedere rouwstoet en altijd fris groen blijvende struiken te midden van de grijze stenen van de graven symboliseren het eeuwige leven dat de gelovigen vanaf de kansel beloofd wordt, maar op deze schemerige, regenachtige dag lijkt het alsof de hemel treurt met de nabestaanden die hun geliefden achter moesten…

Daar, op het langgerekte kerkhof, te midden van honderden graven, is jouw laatste rustplaats, tante Desirée, Engel van mijn vroegste jaren.....…

Samen zijn we de lange weg van onze tweeëntwintig-jarige vriendschap gegaan, samen stonden we aan het sterfbed van onze bejaarde ouders, samen droegen we hen ten grave. Je gaf me vele cadeaus, naaide mijn gordijnen en jouw grote foto van het Wilhelminakanaal met de brug en de boot in avondlijke sfeer zal altijd mijn wand blijven sieren.…