Alle inzendingen over houvast

Dat is mijn houvast.…

Dankzij jou heb ik een schouder om op te huilen een gids om mij de weg te wijzen een stok geloof en houvast Hoe kan ik jou ooit bedanken?…

Er is geen houvast, geen draad noch dal. Enkel overstijg ik nu mijzelf in een poëtische vorm van vrije val.…

Het zette me aan het denken over onze eigen fundamenten en ons houvast als mens. Waaraan hou je je vast? Waarop is datgene wat je doet, denkt, zegt, voelt en wilt gebaseerd? Liever dan u te confronteren met het ongemak om deze vraag te beantwoorden, doe ik zelf ’n poging hierop ’n oprecht antwoord te geven.…

In het schimmige, schemerige, zozeer gemankeerde brein van mijn arme broer heeft ondanks alles nog een futiel en nietig besef van de opeenvolging van de seizoenen postgevat. Hij spreekt dit uit en zegt de riedel op tegen de trouwe en liefdevolle verpleger, zijn plaatsvervangende vader sinds lange jaren: "winter, voorjaar, zomer, herfst". Aan dit…

Dans met mij op klompen polderend door lintbebouwing, deze dans is een laatste kans voor een stevig houvast. Dans met mij, zacht en enerverend, een hand op je schouder.…

Die daaruit de klompjes begrip heeft gefiltreerd van houvast. Zoals ieder een tapijt weeft van zijn of haar meegemaakte momenten en de daaruit getrokken (voorlopige of defini- tieve) conclusies. Die het geloof en het houvast vormen van die persoon. Ik geloof in een aantal zaken, en één daarvan is: ik geloof in taal. Ja, echt.…

De intercontinentale telefoonverbinding bood geen soelaas en mijn handen en armen strekten zich zonder enig houvast uit in het luchtledige....…

En dan, verrassend ferme billen, houvast als hartenkreet. Daar word ik stil van.…

Houvast heb ik nodig zolang zich geen gelijkwaardig alternatief aandient. Dan wòrd ik losgelaten. Hier heb ik niets in te brengen, maar moet het er mee doen. Een knoop die is doorgehakt. Waar is dat alternatief? Nood breekt wet, alle gewoonten overboord. Een nieuwe realiteit dringt zich op, waarin het pad al doende gemaakt dient te worden.…

Juist wanneer ik zekerheden nodig heb en een houvast, juist dan ben je er om precies dat duidelijk te maken wat ik wel weet maar zo graag niet wil horen. “Het is goed zo”, fluister je dan. Jij weet dat alles goed is. Je baadt in vertrouwen, ik in angst. Alles kan toch niet zomaar goed zijn?…

(voor Agnieszka Osiecka (1936 - 1997)) Jij bent geboren op 9 oktober 1936 in Warschau. Jij was het enigste kind van de componist/pianist Wiktor Osiecki en de geleerde Maria Sztechman. Jouw vader was van Servische, Roemeens-Vlaamse en Hongaarse afkomst. De eerste jaren woonde jij in Zakopane, waar jouw vader in het Watra Restaurant op Zamoyskiego…

Over houvast gesproken... Toen het stil werd zei ze niet veel...‘Och Va’.. Meer niet.…

Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en verdrietige tijden heeft dat me een vorm van houvast gegeven. Het gaat al een tijdje niet goed met me. Depressief noemen ze dat. Een woordje dat je hele leven zo vreselijk zwart en zwaar maakt.…

Drie dingen die me houvast bieden op een twijfelachtige dag. En sinds kort is er een vierde bij. Ik weet dat mijn fiets altijd in de schuur staat. Op die fiets rijd ik naar het strand, waar ik weet dat de zee altijd is. Daar maak ik een strandwandeling waarvan ik weet dat hij altijd een rustgevende, aardende uitwerking op mij heeft.…

Men kan aldaar in vertwijfeling ronddwalen zonder in zijn tot hopeloosheid vervallen en tot enge, onbetekenende en zinloze dimensies vervallen bestaan nog enig soelaas of houvast te vinden. De bebouwing, de brokstukken van wat men eens architectuur noemde kunnen bezwaarlijk tot de minste inspiratie of verhevenheid aanleiding geven.…

Waarin elke kans op houvast ontbreekt, en geen enkele communicatie meer aanwezig is. Een nachtmerrie zonder opening naar ontwaken. Verdwaalde alleenzaamheid, verzeild geraakt in een kosmische leegte. Mijn zwarte gat. De laatste jaren uit het zicht verdwenen, nu mijn aandacht trekkend via het tikken van mijn klok.…

Je zoon is goed terechtgekomen, vond houvast aan het kruis.…

De gegevens dwarrelden als los zand door mijn brein, kennelijk zonder houvast te vinden; ik voelde mij overladen door een woordenstroom zonder einde; de woorden van de spreker tuimelden rond in de ruimte, ketsten op tegen de muren en bereikten mijn oren niet, vonden geen weerslag in mijn brein.…

Mijn houvast is weg. Het gaat ook allemaal zo niet-te-bevatten snel. Goed is slecht geworden en andersom. In moordtempo. Maar… er valt mee te leven. Waar ik moeilijker mee kan leven; ik heb heel lang gedacht dat ik best een toffe peer was.…

Jarenlang had ik houvast aan mijn creatieve werk. En dan gaat je vader dood en word je weer belaagd door je geestesziekte moedertje, die mijn vader op een nare manier heeft gebruikt. Wat moet je daar over zeggen tegen de hulpverlening. Hoe moet je reageren op mensen die dat allemaal niet hebben meegemaakt.…

Het was wel even wennen, want haar houvast was eigenlijk dat ze Nederlandse was. Familie had ze niet meer, alleen haar zonen. Ze kon echt meevoelen met een jongen als Mauro. Hij zou terug moeten als wereldburger, maar was beschermd opgevoed in de jaren dat hij in Nederland verbleef. Zou hij het ooit redden in Angola?…

Ik zat naast haar bed en door haar bewegende armen in het niets - alsof ze houvast zocht - bleef ik bij haar. Er kwam gerochel uit haar keel en ze probeerde te hoesten, maar het slijm kwam niet los. Ze had longontsteking.…

‘Omdat we alleen dan begrijpen wie we zijn’, antwoord ik, ‘wat onze plaats is in het geheel, als we geen houvast hebben voelen we ons onzeker, de mens is een controle freak, vandaar het ontstaan van ideologieën, om ons houvast te geven’.…

Of is het toch andersom en is geld ons houvast in een samenleving die steeds harder wordt? Is het een soort vervanging voor sociale verbanden? Moeilijk te zeggen wat kip en wat ei is. Uit de onderzoeken blijkt wel dat geld mensen uit elkaar drijft. En verbondenheid is van levensbelang voor mensen.…

Gelukkig had ik zelf inmiddels wat houvast gevonden in de vorm van een vermolmd paaltje, waardoor ik wat meer kracht kon zetten.…

Toen zag ik een trap zo breed dat ik mij, uit angst te verdwalen, het liefst aan een leuning had vastgegrepen, tenminste als die niet zo ver van me verwijderd was: mijn enige houvast waren de lelieblanke kuiten van de verpleegster voor me, waarop ik mijn blik gefixeerd hield.…

- handgrepen moeten stevig vast zitten en mogen niet kunnen draaien; - een ruw oppervlak geeft vaak een beter houvast dan een glad oppervlak - een geschikte handgreephoogte bij wiptoestellen bedraagt maximaal 250 mm (gemeten vanaf het zitje).…

Mensen voelen zich soms onzeker en zoeken naar houvast en geborgenheid. Die gevoelens kunnen diep ingrijpen. Daarom is extra inspanning nodig om de samenhang in ons land te vergroten en verdraagzaamheid en onderling respect te versterken. Veranderingen kunnen een bron van kracht zijn. In het verleden heeft vernieuwing ons vooruitgang gebracht.…

Klagend bleef hij op de been, hij die alles onecht en belachelijk vond, maar wat een miserabel houvast was dat! Kou, stoere jongen, onontkoombare kou.…