Alle inzendingen over individu jongedames werkzaamheden

De jongedames die aan mijn hoede waren toevertrouwd zouden zich wonderbaarlijk genoeg schikken onder mijn leiding en vermeende gezag die ik hen ondanks alles moeilijk op kon leggen.…

Uit de verre diepten van mijn verraderlijke en turbulente leven dook zij op; zij die mij kende en die naast mij stond; die ik al vroeg mijn bekentenissen kon toevertrouwen en nu is zij er nog, waar de ongenadige dood zovelen wegnam. Bij "Anvers" wacht zij nog op mij.... In een lang-vergeten, duister seizoen had ik mij toevertrouwd aan de typemachine…

"Wat is uw naam?", vraag ik de man die, als in stille, placide bedachtzaamheid, kennelijk gewikkeld in eigenzinnige, esoterische overpeinzingen, op de bank zit in de gemeenschappelijke, kale woonkamer die hij deelt met zijn mede-cliënten van de inrichting. "Mijn naam is Gijs", repliceert de man. Zijn schedel die zijn geheimen herbergt is kaal…

Snel hervatte hij zijn werkzaamheden echter en de oranje oplichtende letters boven de voorruit van lijn zeven waren in de verte al te zien. Tijd om afscheid te nemen.....…

We waren genodigd in een huis, in een appartement, in een van die straten die gekenmerkt worden door de strakke, functionele, rechtlijnige en haast demonisch aandoende bouwsels, kortom door de architectuur die razendsnel verrezen is na het afscheid dat ik heb moeten nemen van de allerliefste, in een wijk waarin mijn jeugdherinneringen liggen opgestapeld…

Het valt niet te ontkennen dat het een schitterende bos bloemen was die de redactie van de Wijkkrant had laten bezorgen en ook het kaartje waarmee de collega's zich achter me schaarden getuigde van medeleven en was aardig. Het toonde spelende kinderen in een sprookjesachtige omgeving in de trant van Ot en Sien. Spoedig scheen echter, figuurlijk…

De Nieuwe Koninklijke Harmonie in de Stationsstraat in Tilburg draagt het predikaat "Koninklijk" met verve en met recht. Het is gegrift in zilverkleurige letters in de chique plaat naast de zware toegangsdeur die ik open met een lichte druk van mijn hand; ze geeft gemakkelijk mee. Binnen in de chique ambiance kan men zich thuisvoelen. Donkerbruin,…

In een merkwaardig gewelfd doosje uit tropisch hout dat rondingen vertoont als van een voluptueuze dame, bewaar ik nog altijd enkele curieuze en nietige en zo schamele voorwerpjes, enkele herinneringen of souvenirs, zoals daar zijn: een lok van het grijze, stugge haar van mijn oude moeder, afgeknipt toen haar stervensuur naderde, het fragiele, zilveren…

Verantwoordelijkheid voor vrede ligt niet in anonieme massale verantwoording voor het individu, maar in ieders individuele verantwoording voor het gedrag van de massa.…

Ieder mens is een individu. Een individuele steun voor anderen, wel te verstaan!…

Hij is gestrest van alle werkzaamheden waarmee hij op dit moment bezig is en mist het overzicht. Hij raakt in paniek. De man wijst nieuwe opdrachten af in de hoop wat meer overzicht in zijn planning te krijgen. Overzicht gaat hij krijgen nadat hij bestaande werkzaamheden heeft afgerond.…

Waar ge een individu hoort spreken over principes... wees voorzichtig. Waar ge een staatsman hoort spreken over systemen... wees voorzichtig. Waar ge een godgeleerde hoort spreken over dogmen... wees voorzichtig.…

Jongedames met rappe handen, getooid met fleurige, wijnrode nageltjes openden fluks en vaardig flessen met de trotse naam "Merlot" op hun etiket. Ik verzekerde een meneer naast mij dat "die jongedame hem zeker zou bedienen en dat ze hem zou voorzien van wat hij ook maar enigszins wenste".…

De gehelmde heren hebben de straat nog altijd niet verlaten. Ze marcheren en paraderen er nog altijd en kouten opgewekt en joviaal met elkaar en slaan elkaar kameraadschappelijk op de schouders. Aan de overkant van de straat liggen onduidelijke materialen die een mij onduidelijk doel dienen en die kennelijk hun bestemming nog altijd niet gevonden…

Dat de belastingdienst weer een knuppel in het hoenderhok gooit is inmiddels wel duidelijk en heel goed te merken ook, zeker in de thuis- en verpleegzorg! Daar waar jaren geleden de - met name - de thuiszorg haar medewerkers juist attendeerden om vooral “voor zichzelf te gaan beginnen" is nu diezelfde regel de reden dat de thuiszorg (verpleging en…

Ik geloof dat ik zeggen mag dat ik een goedgeefs persoon ben. Zelden misgun ik iemand iets en als ik iets kan doen voor een persoon doe ik het meestal graag. Ik vind het fijn als ik iets geven kan, als ik een persoon iets toevoegen kan, en ik verwacht er niets voor terug. Ik vind het de essentie van leven dat het poogt, naar buiten te treden, en wat…

Aangezien je geen ander bent Kun je niet anders Dan jezelf zijn.…

Een individu leert veelal zijn taal van 'n schoolmeester, dat jammer genoeg is. Maar schoolmeesters moeten de taal niet maken. Zijzelf behoren die te leren van 't Volk dat die taal spreekt en schrijft. En weer moeten die schoolmeesters niet alles goed-vinden wat dat volk schrijft en spreekt.…

Met honderden kranten op mijn bagagedrager ging ik op pad. In die tijd werd "De Tilburgse Koerier" nog uitgegeven, onze populaire wekelijkse krant, momenteel gemist door velen en nu uit de roulatie en vervangen door "Stadsnieuws". Ik had me aangemeld om onze krant te bezorgen, in een wanhoopspoging, die, naar ik goed besefte, wel moest mislukken…

Vader, je hebt op je kantoor, waar tot je treurnis en diepe vertwijfeling je noodlottige en ongewilde carrière zich voortsleepte, dag aan dag, jaar na jaar en wel gedurende veertig jaar je eindeloze en nutteloze berekeningen moeten maken, terwijl het leed en het ongeluk als het ware uit je poriën stroomde en je aanvloog als een voorhistorisch monster…

Meneer lag op zijn buik en op zijn knieën als een minnaar aan de voeten van zijn geliefde te metselen op het braakliggende terrein achter ons Paleis Raadhuis. In het voorbijgaan merkte ik op: "Zwaar werk!" "Ja, repliceerde hij. "En ik heb levenslang". Andere heren, even verderop, waren bezig met enorme machines - toonbeelden van menselijk vernuft…

Buslijn zeven "legt aan" bij haar halte aan de Dillenburglaan als een trots schip aan de kade. Boven haar voorruit blinken de oranje letters van haar bestemming: "West, Twee Steden Zkh". Ze is op weg naar mijn wijk, waar mijn mensen wonen, voor wie ik eens werkte, wier verhaal ik beluisterde, wier stem ik vertolkte. Bij de stuurse, onwillige…

Op het Stadhuisplein zijn de heren aan het werk, omringd door het zand dat aan de oppervlakte is komen te liggen. De aarde heeft het prijsgegeven als een oprisping, als ware het tevoorschijn gekomen uit een ongeziene, voorheen geheime ondergrond, als uit een onbestaanbaar innerlijk orgaan. De stoere, forse heren dragen oranje kledij. Zij laten zich…

De heren waren opnieuw gekomen: de laatste hand moest worden gelegd aan de werkzaamheden. Het geluid van boren was spoedig hoorbaar. Toen ik uit ging zag ik dat de bruine deuren van de berging die zolang de ondergrondse ruimte hadden afgesloten tegen de buitenmuur gestapeld stonden.…

Wie de schoen past trekt 'm uit…

Wat je doet ben je zelf…

Wat niet nature is kan nurture worden,maar wat nurture is kan ook nature zijn.…

MIJN LEVEN ALS IK NIET SCHIZOFREEN GEWORDEN WAS EEN DROOM Eerst groei ik op in suawoude en help mijn vader op de boerderij en heb een hondje en kan goed trekker rijden en koop een ezel. Ik ga naar de school en houd van lezen. Een veilige jeugd in de weilanden en ik zoek eieren en ga naar bibliotheek en kijk tv en draai veel hippie muziek. Op…

Ik ben iemand, een mens, een vrouw die toevallig nog ademhaalt.…

Laat het dichten maar aan mij over, voordat er mij van alles wordt toegedicht wat niet bij me hoort.…