Herinneringen aan mijn "Rotterdamse" tijd

We schreven negentiendrieënzeventig. Ik had de leeftijd van twintig jaar bereikt.

Het leek vrienden die over mij waakten gunstig als ik eens bij wijze van proefneming de veilige omgeving, de beschutte cocon van mijn ouderlijk huis zou verlaten om de gewenste zelfstandigheid te ervaren en te verwerven die een grotere mate van onafhankelijkheid en noodzakelijke volwassenheid zou inluiden

Aan het eind van de Korte Kade in Rotterdam rijst een bakstenen gebouw op waarin toentertijd een tehuis voor de Kinderbescherming was ondergebracht

Op de eerste verdieping van dit pand zou ik onverschrokken en ongebreideld mijn bezigheden voortzetten alsof mijn leven zich ondanks de afstand van thuis hier voetstoots voortspoedde

Maar daar leerde ik voor het eerst het heimwee kennen; een onstuitbaar verlangen beheerste mij naar het goede, vertrouwde Tilburgse ouderlijke huis, naar vader en moeder, broer en zus

De jongedames die aan mijn hoede waren toevertrouwd zouden zich wonderbaarlijk genoeg schikken onder mijn leiding en vermeende gezag die ik hen ondanks alles moeilijk op kon leggen en onder deze zozeer betwijfelbare en wankelmoedige "kwaliteiten" spoorde ik hen aan om met houtskool of potlood tekeningen te vervaardigen van het nabijgelegen restaurant bij de Kralingse Plas en we zwommen samen op "Ommoord"

Ik denk terug aan mijn "Rotterdamse" tijd. Een groot plakkaat, een tekening dan wel schilderij voorstellende het genoemde restaurant siert nog altijd de hal van mijn
Tilburgse woning.....

individu jongedames werkzaamheden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 13