Alle inzendingen over kaapse

...vaste vitaminepillen. Doorgeslikt met een restje kaapse pracht. Ik wilde een gedicht schrijven vanmorgen. Over de haat, over de frustratie. Ik wilde een gedicht schrijven over hoe dingen misgaan en hoe ik daar steeds minder vat op lijk te krijgen. Ik verloor mijn grip. De namen zijn vergeten...

Ze zei: ik kap ermee, vervolgens vroeg ze: wil je nog een bakkie? Met de twee kopjes naar de keuken en met de nieuwe koffie terugkomend zei ze nog een keer: ik kap ermee. Wat bedoel je, vroeg ik? Nou ik kap ermee, wat is daar zo moeilijk aan? Ik had er geen antwoord op maar ook...

Zelden een zo egoïstisch acterende speler gezien als de voorhoedespeler Bebé van het nietige Kaap Verdië, dat uiteindelijk het onderspit moest delven tegen grootmacht Zuid-Afrika in de strafschoppenreeks van de kwart finale van het Afrikaanse voetbalkampioenschap. Zowel in de reguliere...

Genoeg, ik kap er mee, de groeten.

Eens was het hier een woelige boel. Schmierend, tierend, ontredderend teder, bevlogen, grappig en soms vilein. Mijn impulsen heb ik geplempt, kap maar met deze site, dan ben ik in ieder geval alles kwijt.

Ik kap ermee, kan niet meer zeggen wat ik wil, ik laat u achter met een lied, treur niet om mij. Don't let it bring you down - Neil Young. Dag mensen, we mochten er zijn.

Eens heeft het lot hem naar Europa gebracht. Het was negentienzesenvijftig en zijn ouders vluchtten met hem en zijn zusjes voor de troebelen in Indonesië. Hun schip omcirkelde Kaap de Goede Hoop. Hij heeft daar als achtjarige de Tafelberg gezien die een forse indruk op hem maakte. In Nederland...

Op zijn bureau staat een ouderwetse schemerlamp met perkamenten kap, die niet past bij het moderne interieur. Als hij weggeroepen wordt en ik tijdens zijn korte afwezigheid door het kantoor loop, valt mijn oog op een tomaatkleurig nummer aan de achterkant van de kap die mij doet denken aan een...

Jaren geleden hoorde ik eens van een kunstschilder die een hekel had aan schilderen. Misschien was hij ooit vol hartstocht begonnen, dat weet ik niet. Maar ik vraag mij af wat tegenzin doet met het werk van een kunstenaar. Hoewel het voor mij niet echt relevant is: ik stop. Na vele jaren van soms...

Mijn Dell-computer wilde niet meer opstarten, hoevaak ik het ook probeerde. Er zat niets anders op dan een andere computer aan te sluiten. Gelukkig had ik net op tijd één achter de hand, die het wel deed. Als een lulletje rozewater tikte ik 'Facebook Nederland inloggen' in en dacht ik meteen...

De Nieuwlandstraat en de Stationsstraat slingeren zich door het centrum van onze stad. Zij verbinden de Heuvelstraat en de Spoorlaan met elkaar. In lang vervlogen tijd, toen we nog tieners waren, was in het statige pand van "Terra Nova" aan de Nieuwlandstraat de Volksuniversiteit gevestigd. Op...

Juist buiten het pand van Leen Bakker aan de Rijnstraat wapperen opgewekt twee roze vlaggen met de naam van de genoemde zaak erop in witte letters. Binnen ontvouwt zich het hele indrukwekkende assortiment en hier kan men genieten van de vele fraaie woonaccessoires die hier zijn uitgestald als in...

Vroeger op school kreeg je een feestelijk prentje of een stempeltje in je schrift als je netjes geschreven had en als je braaf geweest was bracht Sinterklaas een speelgoedje in de schoen die je verwachtingsvol bij de schoorsteen gezet had. Nu ben je volwassen en als je vol plichtsbesef meedraait...

De zaak van Leen Bakker ligt aan de overigens troosteloze en desolate Ringbaan Oost, ingeklemd tussen de overige bebouwing en accurate en ijverige verkopers wachten daar op hun klanten en ze sloven zich uit om hen in alle opzichten van dienst te zijn. Zo wachtte men ook tot ik de lamp kwam...

Mejuffrouw H. had me de hand gereikt ter verwelkoming bij mijn intrede in de lagere school. We schreven negentiennegenenvijftig; mijn eerste schooljaar ging in. Tot de lessen behoorde tevens het onderricht in het handwerken onder leiding van zuster T., gekleed in het lange, zwarte habijt; de kap...

Met alle commotie van dien, moet nu ook het kwartetspel maar in de ban, want hoe vertel je kleintjes dat dit spel echt niet meer door de beugel kan? Ik trakteerde mezelf op blanke vla, een toefje slagroom erbij ook dat is er niet meer bij, de Negerzoenen buiten spel, wat, oh wat mag er eigenlijk...

Met hoofdletters willen schrijven, met neonlichten die continue branden, met verf als een echte schilder overal laten weten: stop met pesten. Met nadruk willen roepen, voor mijn part schreeuwen tot je er schor van wordt, je geen stem meer overhebt: stop met pesten. Met krantenkoppen zo enorm, zo...

In mijn vorig leven had ik het niet makkelijk. Toen ik net 28 jaar was werd in 1602 de Verenigde Oost-Indische Compagnie opgericht. Vreselijke honger heb ik geleden tijdens het beleg van Leiden door de Spanjaarden. Toen het beleg was geëindigd ben ik als matroos meegegaan met de schepen van de...

In mijn vorige leven had ik het niet gemakkelijk. Toen ik net 28 jaar was werd in 1602 de Verenigde Oost-Indische-Compagnie (VOC) opgericht. Vreselijke honger heb ik geleden tijdens het beleg van Leiden door de Spanjaarden. Toen het beleg was geëindigd ben ik als matroos meegegaan met de schepen...

Weet u, zoals Toulouse-Lautrec afficheerde, zo zou ik willen kunnen schrijven, iedereen op de hak nemen en toch gewaardeerd worden. Wein, weib und gesang met de Franse slag, Henri zwiert nog immer rond in mijn hoofd omdat ik zijn stijl erg graag mag, ik zou hem een Friesche kopstoot willen...

Ze kwam om de hoek van het café aanlopen, mijn richting op, een oud dametje met een kinderwagen. De kap van de wagen omhoog, want ja het miezerde flink. Natuurlijk liet ze haar kleinkind niet natregenen – het was al heel wat om zo’n kind in dit gure weer mee te nemen. Maar goed, je kunt ze...

Voor de lezers die denken politiek niet te begrijpen kunnen gewoon doorlezen dat doet namelijk niemand! Mark(je) Rutte wat een brave man! Zie hem staan daar vol trots, hij heeft Rita een schop onder haar reet gegeven. Dat denkt iedereen maar ik zal hier de waarheid onthullen. Mark(je) zou...

Op een dag maakte Mo Slim de kapper wereldkundig dat zijn handen jeuken om het kapsel van ons aller Geert onder handen te nemen. Hij zei er bij als kapper is het enige wat ik aan Geert absoluut niet uit kan staan dat afschuwelijke kapsel van hem. Over de rest valt te praten, maar dat kapsel daar...

Was ik gisteren(21-12-2012)net zo blij dat ik naar een betere wereld toe mocht, ging het feest niet door! Misschien een beetje lui van mij hoor. Ik had zo gehoopt van alle feestdrukte verlost te zijn. Vandaag dan toch maar weer boodschappen in huis gehaald, ondanks het geplens op mijn hoofd en...

Voor mijn bejaarde ouders was het kleine, hardstenen beeldje, voorstellende twee grijsgeaderde olifantjes aan weerszijden van een dobbelsteen. Ik schonk het hen ter gelegenheid van hun verhuizing van het grote, vooroorlogse huis waarin ik mijn jeugd had doorgebracht, naar de kleine...

Het is me wat hè. Heeft u het meegekregen. Vast wel. Zat ik lekker onderuitgezakt met een pilsje voor mijn neus naar VI te kijken en dan komt Johan Derksen aankakken met zijn kutverhaal. Opeens kwam bij mij het besef dat ik ook een soortgelijk verhaal in mijn jeugd heb meegemaakt. Ben ik...

Soms voelt een belevenis als een echo uit het verleden of ze komt je op zijn minst bekend voor. Denkend aan mijn verhaal nr.2625, “Koud vuur”, dat ik op 20 november 2007 inzond, herinnert deze hartenkreet bijna exact zeven jaar later aan mijn bijna vergelijkbare gevoelens van toen. Deze keer...

(Verantwoordelijkheid, een verkennende overpeinzing) Vera, als naam, in het Russisch, zegt de namen-site, betekent Faith. Dus zoiets als geloof, vertrouwen. Ik dacht zelf aan het Latijnse Verus (= echt, waar) en aan het Engelse woord Veracity (=waarheid, juistheid). Eerder deze week schreef...

Een vriend van mij, Dolle Dries heette hij, ging ook mee met een schip naar Indië. Dat was ongeveer op dezelfde tijd van de beroemde overwintering op Nova Zembla. Vier zeilschepen vertrokken vanuit Texel, onder commando van Cornelis Houtman en Pieter de Keyser. Ik woonde toen in Den Helder en...

De ontdekkingsreizigers van Hendrik de Zeevaarder vreesden het ronden van kaap Bojador. Ergens aan de zijkant van West-Sahara zou zich ‘het einde van de wereld’ bevinden. Na het Canarische eiland Hierro was er ‘het niets’. Dat verklaarde misschien de vele verraderlijke zandbanken en de...